حالا که چندین روز از ماجرای حادثه برای صابر کاظمی والیبالیست کشورمان می گذرد و مرگ مغزی او توسط پزشکان تایید شده است (هر چند همچنان گفته می شود که امیدی وجود دارد) بحث های زیادی در مورد دلایل بروز این اتفاق مطرح می شود.

ماجرا به تابستان سال گذشته برمی گردد، صابر کاظمی به دلیل ترک اردوی تیم ملی با محرومیت سنگین دو ساله از حضور در همه مسابقات والیبال از سوی کمیته انضباطی فدراسیون مواجه شد.

میلاد تقوی، رییس فدراسیون که در آن مقطع تازه سکاندار هدایت این رشته شده بود در مصاحبه های متعدد عنوان داشت که به خاطر انتظارات مردم چنین تصمیمی اتخاذ شده است. تقوی اعلام کرد نامه ای به فدراسیون جهانی والیبال ارسال شده تا جلوی بازی صابر در کشورهای خارجی نیز گرفته شود که البته مشخص شد فدراسیون چنین توانایی ندارد، چراکه کاظمی راهی لیگ های خارجی شد و والیبالش را آنجا ادامه داد. بعد از حادثه ای که برای صابر کاظمی رخ داد خیلی ها با یادآوری آن اتفاق و حکم عجیب و سنگین فدراسیون را در بروز این اتفاق برای یکی از استعدادهای برتر این رشته در ایران مقصر دانستند. منتقدان گفتند اگر آن محرومیت نبود کاظمی مجبور نمی شد راهی تیم های خارجی درجه پایین شود و کارش به اینجا نمی کشید. رسانه های نزدیک به فدراسیون با پوچ خواندن چنین دیدگاهی نوشتند که صابر کاظمی منعی برای بازی در ایران نداشته و برای اثبات آن به عقد قرارداد او با پیکان در سال گذشته اشاره کردند که به خاطر تحت قرارداد بودن صابر با باشگاه اندونزیایی به سرانجام نرسید.

ساعاتی بعد خود میلاد تقوی به عنوان رییس فدراسیون با رد هرگونه اختلاف با این ملی پوش که بعد از درخشش در آسیا و سپس المپیک توکیو توسط بهروز عطایی به تیم ملی دعوت نمی شد، گفت: متاسفم برخی افراد از این فضا سوءاستفاده می کنند. آقای صابر کاظمی در کمیته انضباطی محروم شد اما در کمیته استیناف مورد بخشش قرار گرفت و حتی جریمه نقدی نیز به دلیل حضور وی در بخش مسوولیت های اجتماعی در بشاگرد مورد بخشش قرار گرفت و هیچ منعی برای بازی در هیچ جایی ندارد و مستندات عرایض بنده نیز مشخص است. اظهارات تقوی در شرایطی است که طبق آرشیو سایت فدراسیون والیبال صابر کاظمی در تاریخ 20 مرداد سال 1403 با حکم قطعی دو سال محرومیت مواجه شد و در تاریخ 22 شهریور نوشته شد در صورتی که او دو میلیارد تومان برای توسعه ورزش والیبال در مناطق محروم استان گلستان تخصیص بدهد حکمش تعلیق می شود.

سایت فدراسیون بعد از آن دیگر هیچ مطلبی در مورد صابر کاظمی منتشر نکرد تا روزی که خبر حادثه برای او در قطر منتشر شد. این یعنی نه خبری در مورد حضور صابر کاظمی در بشاگرد وجود دارد نه مستنداتی در مورد پایان محرومیت او آن طور که رییس فدراسیون ادعا می کند. در این مورد مصاحبه ای وجود دارد از میلاد تقوی که گفته حضور صابر کاظمی در پروژه بشاگرد اصلا ربطی به حکم محرومیت او ندارد و کاظمی در این مساله هزینه ای نکرده است: صابر یک سوم از تعهدش را انجام داده و بقیه پروژه اش را هم برایش تعریف کرده ام تا دانه به دانه انجام بدهد. در ازای کارش برای مناطق محروم حکم محرومیتش تعلیق شد. بعضی ها فکر می کنند حضور صابر در بشاگرد برای طرح والیبال برای همه به حکم او ربط دارد. اما این طور نیست، حکمی که برای او صادر شده محرمانه است و زیرنظر هیات استانی انجام می شود. پروژه بشاگرد، پروژه ای بود که صفر تا صدش را فدراسیون هزینه کرد و فرهاد قائمی و صابر کاظمی هم به خواسته خودشان ما را همراهی کردند، حتی پیشنهاد طرح بعدی را هم دادند که باز هم ربطی به حکم محرومیت و جریمه کاظمی ندارد. با این وجود و با فرض صحت اظهارات رییس فدراسیون والیبال این نکته همچنان باقی است که نوع برخورد فدراسیون والیبال با یکی از سرمایه های این کشور اصلا درست نبوده است. سرمایه ای که مربی بزرگ و پرافتخاری نظیر آلکنو در موردش گفته او یکی از نادرترین استعدادهایی بود که در زندگی ام دیدم. این مساله فقط مربوط به فدراسیون والیبال نمی شود و نمونه اش را در فدراسیون های دیگر هم دیده ایم.

برای اثبات هم کافی است به تعداد بسیار زیاد ورزشکاران مهاجر در سال های گذشته نگاهی بیندازیم. در مورد صابر کاظمی مصاحبه های تند رییس فدراسیون علیه این ورزشکار هنوز موجود است که در چندین جا عنوان داشته است حالا که صابر کاظمی در خارج از ایران است دیگر اهمیتی برای ما ندارد. تقوی در تاریخ 21 مرداد 1403 به ایسنا گفته بود: چه منفعتی دارد بازیکن جوانی که میلیاردها تومان برایش هزینه شده است، فقط برای باشگاه خارج از کشور بازی کند و برای تیم ملی اش بازی نکند؟ بودن و ادامه فعالیت این بازیکن در باشگاه های کشورهای حاشیه خلیج فارس چه فایده ای برای والیبال ما دارد؟ تقوی در همان مصاحبه در واکنش به اینکه برخی معتقدند این تصمیم ممکن است کاظمی را به سمت مهاجرت سوق بدهد، گفت: براساس ایمیلی که با فدراسیون جهانی ارسال کرده ایم، این بازیکن تا پایان دوران محرومیتش در هیچ لیگی و در هیچ کشوری نمی تواند بازی کند، بنابراین رفتن و نرفتن او فرقی ندارد. رییس فدراسیون و نزدیکانش معتقدند در این شرایط جای این صحبت ها نیست اما نگفتند دقیقا چه زمانی باید در مورد این مسائل حرف زده شود؟ سال هاست رسانه ها در مورد نوع برخورد و حفظ سرمایه های ملی هشدار می دهند اما تغییری در رویه مدیران به وجود نیامده است. حالا هم که یکی از آنها روی تخت بیمارستان هست، می گویید وقت این حرف ها نیست و فردا روزی اگر خدای نکرده آن اتفاق ناگوار تایید شود خواهید گفت گذشته ها گذشته و دوباره همان مسیر را آغاز خواهید کرد.