فرارو-حقوق کارگران و تفاوت سطح ان با تورم و قیمت ها از جمله موضوعاتیست که گرچه تکرار می شود اما تکراری نمی شود. هر چند وقت یک بار، واکنش، اظهارنظر یا پیامی در شبکه های اجتماعی موج توجهات به سمت حقوق کارگران را افزایش می دهد. محمدجواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات، اخیرا در شبکه اجتماعی ایکس در این خصوص نوشته است: همه چیز دلاری شده جز حقوق کارگرها و کارمندان، البته جای نگرانی نیست. مسوولین محترم، مرتبا جلسه می گذارند و خب نتیجه نمیده دیگه مشکل اونها نیست.

به گزارش فرارو، اگرچه این انتظار وجود ندارد که حقوق کرگران به دلار پرداخت شود اما میزان حقوق کارگران و برابری آن با سطح معیشت کارگران انتظار بسیاری از فعالان حوزه کارگری است. مسعود دانشمند، فعال اقتصادی و عضو اتاق بازرگانی ایران، در این خصوص به فرارو گفت:

مسعود دانشمند به فرارو گفت: اول این نکته را برای شفاف شدن موضوع و عدم سوء تفاهم بگویم که اصلا در ایران نمی شود حقوق دلاری داد چرا که چنین کاری خلاف قانون پولی بانکی است. قانون پولی بانکی می گوید تمام تبادلات داخل کشور باید با ارز ملی یعنی ریال انجام شود. اگر قراردادی بسته شود که پرداخت ها بر اساس ریال باشد جرم محسوب می شود. اما شاید گفته شود معادل دلار، ریال پرداخت شود. این سخن را می توان منطقی در نظر گرفت. اما در چند سال اخیرمسابقه ای بین قیمت ها و دستمزدها در حال برگزاری است. یعنی قیمت ها افزایش پیدا می کند، دولت دستمزدها را افزایش می دهد، سپس مجددا افزایش دستمزدها به افزایش قیمت ها منتهی می شود و این دور باطل ادامه پیدا می کند. نتیجه این شرایط چیست؟ جریان تورمی تشدید می شود و در نتیجه قیمت کالاهای تولیدی و خدمات افزایش پیدا می کند. در نهایت نیز در بازار صادرات مشکل پیدا می کنیم.

وی افزود: به اعتقاد من راه حل این وضعیت این است که به جای افزایش سطح دستمزدها به سمت تثبیت قیمت ها حرکت کنیم. اگر بتوانیم قیمت ها را ثابت نگه داریم، طبیعیست که کارگر هم به دنبال افزایش دستمزد نیست. چرا که وقتی با دستمزد خود از پس هزینه ها برآید، بخشی از راه را طی کرده است. حداقل دستمزد در چند سال اخیر چقدر تغییر کرده است؟ این تغییر دستمزد، سودی برای کارگر نداشته، چون حداقل دستمزد، بیش از حداقل دستمزدها افزایش پیدا کرده است.

این عضو اتاق بازرگانی در ادامه گفت: اخیرا در وزارت کار و مجلس بحثی مطرح است که 25 میلیون نفر از یارانه بگیران حذف شوند. حرف اساسی من این است که یارانه را دولت از کجا تامین می کند؟ از منابع ملی. منابع ملی متعلق به مردم ایران است. پس دولت نمی تواند بگوید آن شخصی که زحمت کشیده، کار کرده و با پول کار خود خانه خریده یارانه نگیرد و آن شخصی که زحمتی نکشیده و تلاش نکرده یارانه بگیرد. این یک حکم کلی نیست. اما با این شرایط به سمت تنبل پروری حرکت می کنیم نه به سمت کار کردن. من معتقدم اگر قرار است یارانه بدهیم باید به همه ملت ایران یا بهتر است بگویم همه آنانی که شناسنامه ایرانی دارند، یارانه اعطا کنیم. با این روند اعطای یارانه، عملا می توانیم قیمت 20 الی 30 قلم کالای اساسی را تثبیت کنیم. در چنین شرایطی، دستمزدها هم تثبیت می شود و تولید کشور نیز به عدد متعارفی می رسد و می توانیم در بازار داخلی و جهانی برای تولیدات کشور فعال شده و فروش داشته باشیم.

وی افزود: همه این مقدمات باعث می شود کارخانه های ما که اکنون با 30 درصد ظرفیت کار می کنند با 100 درصد ظرفیت کار کنند. وقتی کارخانه به 100 درصد ظرفیت برسد، قیمت های تمام شده کاهش پیدا می کند. نتیجه این شرایط نیز ایجاد رونق در اقتصاد کشور خواهد بود. ما برای این که دستمزد مطابق با دلار انجام دهیم، باید به سمت تثبیت قیمت ها حرکت کنیم. درواقع باید به این موضوع دقت کنیم که یارانه متعلق به همه مردم ایران است. تعداد زیادی از اتباع خارجی هم در کشور ما حضور دارند که در حال استفاده از کالاهای سوبسید دار هستند. ما در حال پرداخت یارانه برق، آب، نهاده های دامی و امثالهم هستیم اما اتباعی که در کشورمان حضور دارند نیز از همین موارد استفاده می کنند. من می گویم یارانه این وضعیت درست نیست. یارانه متعلق به مردم ایران است و شخصی که اتباع است باید با قیمت ازاد از این موارد استفاده کند.