تورم، درد، قرمزی، بی حسی و تغییرات پوستی در پاها و دست ها می توانند زنگ خطری جدی برای سلامت باشند. این علائم، که اغلب نادیده گرفته می شوند، ممکن است از نشانه های سرطان ریه باشند. سرطان ریه می تواند بر سیستم گردش خون و لنفاوی بدن تأثیر بگذارد و منجر به عوارض خطرناکی مانند لخته شدن خون، آسیب عصبی یا تجمع مایعات شود. تشخیص زودهنگام این علائم، نقش حیاتی در بهبود نتایج درمان و افزایش شانس بهبودی بیماران دارد.

به گزارش عصر ترکیه، متخصصان تاکید می کنند که هرگونه تغییر غیرعادی در اندام های تحتانی، به ویژه پاها و مچ پا، باید جدی گرفته شود. این تغییرات می توانند نشان دهنده تأثیر سرطان ریه بر گردش خون، انتقال اکسیژن و جریان لنفاوی باشند.

در ادامه به بررسی دقیق تر این علائم می پردازیم تا آگاهی عمومی نسبت به این بیماری افزایش یابد.

تورم در پاها، مچ پا و قوزک پا یکی از شایع ترین علائم مرتبط با سرطان ریه است. این وضعیت که به آن ادم محیطی گفته می شود، می تواند به دلایل مختلفی بروز کند. رشد تومور ممکن است باعث انسداد رگ های خونی یا سیستم لنفاوی شود. این انسداد، مانع از تخلیه صحیح مایعات از بافت ها شده و به تجمع آن ها در اندام های تحتانی می انجامد.

علاوه بر این، برخی از عوارض جانبی شیمی درمانی و درمان های هدفمند نیز می توانند به تورم منجر شوند. مشکلات قلبی یا کلیوی که گاهی اوقات با سرطان ریه همراه هستند، از دیگر دلایل اصلی ادم محسوب می شوند. این تورم معمولاً با احساس سنگینی، کشیدگی پوست و گاهی درد همراه است و می تواند فعالیت های روزمره را مختل کند.

خطر ترومبوز ورید عمقی (DVT) در بیماران مبتلا به سرطان ریه به طور قابل توجهی افزایش می یابد. DVT به تشکیل لخته های خونی در وریدهای عمقی، معمولاً در پاها، اشاره دارد. درد، حساسیت، گرما و قرمزی در یک پا می تواند از نشانه های سرطان ریه و وجود یک لخته خونی احتمالی باشد. این وضعیت نیازمند توجه فوری پزشکی است.

در صورت حرکت لخته خون به سمت ریه ها، خطر آمبولی ریوی که یک وضعیت تهدیدکننده زندگی است، به وجود می آید. آمبولی ریوی می تواند باعث تنگی نفس ناگهانی، درد قفسه سینه و حتی مرگ شود. بنابراین، هرگونه درد یا تورم غیرمعمول در یک پا باید به سرعت توسط پزشک بررسی شود تا از عوارض جدی جلوگیری گردد.

برخی از داروهای شیمی درمانی که برای درمان سرطان ریه استفاده می شوند، می توانند بر اعصاب محیطی تأثیر بگذارند. این تأثیر منجر به بروز علائمی مانند گزگز، سوزش و بی حسی در پاها و دست ها می شود. این وضعیت که نوروپاتی محیطی نام دارد، می تواند راه رفتن و حفظ تعادل را برای بیمار دشوار کند.

حتی پس از اتمام دوره درمان، این علائم ممکن است برای مدتی ادامه یابند و کیفیت زندگی بیمار را تحت تأثیر قرار دهند. بیماران باید هرگونه تغییر در حس اندام های خود را به پزشک معالج اطلاع دهند تا راهکارهای مناسب برای مدیریت این عوارض جانبی اتخاذ شود. کنترل این علائم می تواند به بهبود راحتی و تحرک بیمار کمک کند.

تغییر رنگ پوست در پاها و دست ها می تواند نشانه ای از مشکلات در انتقال اکسیژن یا گردش خون باشد. پوست ممکن است رنگ پریده، مایل به آبی (سیانوز) یا مایل به قرمز به نظر برسد. این تغییرات رنگی، اغلب به دلیل کاهش اکسیژن رسانی به بافت ها یا اختلال در جریان خون ایجاد می شوند.

نارسایی لنفاوی یا عروقی، و همچنین عوارض جانبی برخی درمان ها، می توانند باعث ایجاد زخم یا تغییرات دیگر در پوست شوند. این زخم ها ممکن است به کندی بهبود یابند و مستعد عفونت باشند. مشاهده هرگونه تغییر پایدار در رنگ یا بافت پوست، به خصوص در اندام های تحتانی، باید به پزشک گزارش شود.

بیماری سرطان و درمان های آن، به ویژه در اندام های تحتانی، می تواند منجر به ضعف عضلانی شود. این ضعف ممکن است ناشی از بی تحرکی طولانی مدت، کمبودهای تغذیه ای یا کاهش اکسیژن رسانی به عضلات باشد. ضعف عضلانی می تواند توانایی فرد برای انجام فعالیت های روزمره را کاهش دهد و بر کیفیت زندگی او تأثیر بگذارد.

حفظ فعالیت بدنی در حد توان و رعایت یک رژیم غذایی متعادل، می تواند به کاهش این ضعف کمک کند. در برخی موارد، فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی تحت نظر متخصص نیز توصیه می شود تا قدرت عضلانی تا حد امکان حفظ یا بازیابی شود. توجه به این نکته برای حفظ استقلال و تحرک بیمار بسیار مهم است.

پدیده چماقی شدن انگشتان، که بیشتر در دست ها مشاهده می شود، می تواند انگشتان پا را نیز تحت تأثیر قرار دهد. این وضعیت با بزرگ شدن بستر ناخن و بافت نرم نوک انگشتان مشخص می شود. چماقی شدن انگشتان، نشانه ای از سطوح پایین اکسیژن درازمدت در بدن است که می تواند ناشی از بیماری های مختلفی از جمله سرطان باشد.

این علامت، اگرچه ممکن است بی ضرر به نظر برسد، اما یک شاخص مهم برای مشکلات زمینه ای جدی است. مشاهده این تغییر در انگشتان پا یا دست، باید به سرعت توسط پزشک بررسی شود تا علت اصلی آن مشخص و درمان مناسب آغاز گردد. تشخیص زودهنگام می تواند به مدیریت بهتر بیماری کمک کند.

شناخت و توجه به این علائم غیرمعمول در پاها و دست ها، می تواند در تشخیص زودهنگام سرطان ریه بسیار مؤثر باشد. متخصصان توصیه می کنند که هر فردی که متوجه تغییرات غیرطبیعی و پایدار در اندام های تحتانی خود می شود، بدون اتلاف وقت به یک مرکز درمانی مراجعه کند.

تشخیص به موقع نشانه های سرطان ریه و شروع درمان مناسب، می تواند تفاوت بزرگی در پیش آگهی و کیفیت زندگی بیماران ایجاد کند.