در پاییز سال 1956، کار روی دو نمونه اولیه یک خودروی خانوادگی/اقتصادی آغاز شد. این نمونه ها در سال 1957 در قالب یک سری آزمایشی 17 عددی تکمیل شدند و پس از آزمایش های گسترده، 100 دستگاه دیگر از این مینی کارها در سال 1958 به صورت پیش تولید ساخته و برای ارزیابی در میان عموم توزیع شدند.

از اواخر سال 1958 تا سال 1960، مجموعاً 1728 دستگاه از این مینی کارها، تقریباً بدون تغییر نسبت به نسخه ارزیابی، تحت نام MR-300 "میکروس" توسط کارخانه WSK (به معنای کارخانه تجهیزات حمل ونقل)، تولید شدند. این تولیدکننده، که در شهرهای میه لِتس و ژِشوف در لهستان واقع بود و بخشی از شرکت هواپیمایی PZL (صنایع هواپیمایی لهستان) محسوب می شد، تا به امروز نیز به حیات خود ادامه می دهد. تیم ژشوف مسئول طراحی موتور و تیم میه لِتس مسئول توسعه سایر بخش های خودرو بود.

در میان سری آزمایشی 17 عددی، دو نمونه از یک مدل کابریولِه نسبتاً زیبا نیز ساخته شد، اما متأسفانه هرگز به تولید انبوه نرسید. سرنوشت مشابهی نیز در انتظار نمونه اولیه جذاب یک وانت پیکاپ میکروس بود که بعداً در سال 1960 ساخته شد.

میکروس برای زمان خود خودرویی خوش ساخت محسوب می شد که نیروی آن توسط یک موتور دوزمانه 300 سی سی دو سیلندر نصب شده در عقب تأمین می شد و می توانست به سرعت قابل قبول 90 کیلومتر بر ساعت دست یابد. هدف از تولید آن، فراهم کردن وسیله حمل ونقل ساده و ارزان برای خانواده هایی بود که خودروهای حبابی (Bubble Cars) را خیلی کوچک می یافتند و توانایی خرید یا نیاز به یک خودروی بزرگ تر با امکانات بیشتر را نداشتند. کیفیت ساخت بالای میکروس، به دلیل استفاده از مواد با گرید هواپیماسازی، قابل توجه بود.

گیربکس غیرسنکرون میکروس نیاز به عادت کردن داشت، اما این مسئله کم وبیش در بسیاری از خودروهای آن زمان، به ویژه مدل های ارزان قیمت، امری متداول بود. اگرچه قدرت 15 اسب بخار آن قابل بحث بود، اما "میکروس" با وزن نسبتاً سبک 450 کیلوگرم، جبران این کمبود را می کرد.

این وزن کم به دلیل ساختار بسیار ساده و ابتدایی میکروس ممکن شده بود. یکی از ویژگی های غیرمعمول آن، دسترسی به صندوق عقب بود که فقط از داخل خودرو امکان پذیر بود و هیچ دریچه ای از بیرون وجود نداشت. همین دریچه داخلی احتمالاً انگیزه ای شد برای یک فرد دو متری تا خودرو را طوری تغییر دهد که بتواند در داخل آن جای بگیرد و رانندگی کند.

از بسیاری جهات، MR-300 با نسخه اولیه فیات 500 که در همان سال به تولید رسید، قابل مقایسه است. قدرت موتور، وزن و حداکثر سرعت هر دو خودرو بسیار نزدیک بود، با این تفاوت که میکروس به دلیل ابعاد کمی بزرگ تر، فضای داخلی بیشتری داشت.

برنامه ریزی برای ساخت جانشین میکروس با موتور بزرگ تر 600 سی سی و بهبودهای احتمالی نیز وجود داشت، اما این طرح به مرحله اجرا نرسید. تئوری وجود دارد مبنی بر اینکه شوروی (با توجه به دوران جنگ سرد) اجازه عملی شدن این پروژه را نداد؛ چرا که احتمالاً می توانست با زاپوروژتس ساخت اوکراین رقابت کند.

با این حال، محتمل ترین دلیل برای توقف تولید MR-300، همان دلیلی بود که منجر به کوتاه شدن مدت تولید آن شد: هزینه بالای تولید. جالب است بدانیم که اگر MR-600 (احتمالی) تولید می شد، با توجه به ماهیت نسبتاً آزمایشی میکروس MR-300، چگونه می توانست بر تاریخ خودروسازی لهستان تأثیر بگذارد.