فرارو- مهدی دهقان؛ قیصر امین پور با وجود همه فرازونشیب هایی که در شعرش داشت، یکی از چهره های مهم ادبیات فارسی در سال های پس از انقلاب 57 به شمار می رود.

به گزارش فرارو، نیمه نخست قرن گذشته، بستری بود که در آن بسیاری از چهره های شاخص ادبیات فارسی بروز و نمو داشتند. در ادامه و در نیمه دوم این قرن، چهره های جدیدی نیز به ادبیات فارسی معرفی شدند. باوجوداینکه این چهره های جدید، به قوت پیشینیانشان نبودند، اما در میان آن ها افراد شاخصی نیز دیده می شود؛ یکی از این افراد، قیصر امین پور است.

امین پور، علارغم عمر کوتاهی که داشت، بدل به یکی از چهره های مهم ادبیات ایران در سال های بعداز انقلاب 57 شد. او در سال 1338 متولد شد و در 8 آبان 1386 از دنیا رفت. حاصل 48 سال زندگی امین پور تعدادی شعر و تعداد کمی اثر پژوهشی بود.

امین پور به رسم بسیاری از شعرای دیگر ایران، زندگی پرفرازونشیبی را سپری کرد. او ابتدا برای تحصیل در رشته دامپزشکی به تهران رفت و در ادامه به سبب علاقه ای که به ادبیات داشت، تحصیل در رشته دامپزشکی را رها کرد. در سال 1363، بار دیگر و این بار برای تحصیل در رشته ای که دوست داشت وارد دانشگاه شد و تا اخذ مدرک دکتری در سال 1376 تحصیل در این رشته را ادامه داد.

او، در سال های تحصیل، تعدادی از نوشته هایش را منتشر ساخت و در همین حین، به عنوان استاد دانشگاه به فعالیت پرداخت. فعالیت های امین پور باعث شد تا نام او به عنوان شاعری بااستعداد رفته رفته و به مرور بر زبان ها بیفتد. همچنین، فعالیت های مشترک امین پور با سازمان هایی از قبیل حوزه هنری، باعث شد تا او بیشتر از پیش دیده شود و از طرفی نیز برای انتشار آثارش از شرایط ویژه ای برخوردار باشد.

اگر قیصر امین پور را یکی از مهم ترین و یا مهم ترین نماینده ادبیات فارسی، پس از انقلاب 57 بدانیم، با مقایسه شعر او و شاعران پیش از او، به اختلاف فاحشی بر خواهیم خورد. امین پور باوجوداینکه یکی از سرآمدان ادبیات معاصر ایران به شمار می رود، در نهایت نتوانست به پایگاهی که از او انتظار می رفت، برسد.

به نظر می رسد که امر هنری را نمی توان بدون مقایسه، به درستی قضاوت کرد. در مقام مقایسه، باوجوداینکه امین پور در برابر بسیاری از شعرای هم عصرش گوی سبقت را به آسانی خواهد ربود، اما در مجموع در برابر بسیاری از نوابغ قرن گذشته حرفی برای گفتن نخواهد داشت. غالب اشعار امین پور را شعرهای نیمایی و غزلیات او تشکیل می دهند. بااین حال با گریز ساده ای به اشعار افرادی مانند مهدی اخوان ثالث و حسین منزوی، به سادگی خواهیم دید که غزلیات امین پور در مقابل غزلیات منزوی، و نیمایی هایی او در مقابل نیمایی های اخوان، حرفی برای گفتن نخواهند داشت.

باوجوداینکه امین پور در باور عامه مردم ایران چه بسا که بزرگترین غزل سرای قرن پیش نیز باشد، اما به نظر می رسد که برای صدور چنین احکامی باید دقت نظر بیشتری به خرج داد. باید اعتراف کرد که تا به امروز، شهرت امین پور نقش بسیار مهمی در نگاه جامعه ایران به اشعار او ایفا کرده است. این در حالی است که بسیاری از شعرای دیگر ایران، از نعمتی که امین پور در تمام عمر از آن بهره می برد، بی نصیب بوده اند؛ نعمت همراهی رسانه های وقت.

به هرحال نمی توان عظمت و اهمیت امین پور را نادیده گرفت. با وجود همه نقدهایی که می توان در مورد شعر او داشت، باید اعتراف کرد که او یکی از مهم ترین شعرای تاریخ معاصر ایران بوده و همچنان نیز هست؛ باوجوداین به نظر می رسد که در سال های اخیر، نام قیصر امین پور کمی جلوتر از اشعارش حرکت کرده است.