نماینده پیشین آمریکا در امور ایران در گفت وگویی ضمن گفتن اینکه ناتوانی رژیم صهیونیستی در مقابله با موشک های ایرانی عامل مهمی در برقراری آتش بس در جنگ تحمیلی علیه ایران بود، با بیان دیدگاه خود درباره طرح صلح دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکا برای غزه، آن را طرحی با شبهات وعدم قطعیت دانست که به مداخله شدید خارجی وابسته خواهد بود.

به گزارش ایسنا، رابرت مالی نماینده ویژه پیشین آمریکا در امور ایران که در مذاکرات هسته ای ایران نیز مشارکت داشته است، در گفت وگویی در پاسخ به اینکه با توجه به مشارکت مستقیم دولت دونالد ترامپ در حملات متجاوزانه رژیم صهیونیستی علیه ایران طی جنگ تحمیلی آیا از تصمیم آمریکا در این زمینه متعجب شد و چگونه آن را در چارچوب سیاست دونالد ترامپ چگونه تفسیر می کند، گفت: در مورد رییس جمهور ترامپ، در عین اینکه همه چیز تعجب برانگیز است، هیچ چیز مرا متعجب نمی کند. شما اظهارات روزانه او را دنبال می کنید، سپس یک روز خلاف همه حرف هایش عمل می کند. من فکر می کردم او واقعا به یک توافق با ایران علاقه دارد. ارتباطات مستقیم بیشتری بین دولت ترامپ و دولت ایران نسبت به دولت بایدن وجود داشت. نقاطی برای گفت وگو وجود داشت. از سوی دیگر، پایگاه انتخاباتی او به شدت مخالف مداخله نظامی بود. اما چه شد؟

راب مالی در گفت وگو با آلن گرش روزنامه نگار فرانسوی گفت: ترامپ آدم بی طاقتی است. او توافقی در عرض سه ماه می خواست و به آن نرسید. البته این ممکن است از سوی نخست وزیر اسراییل نتانیاهو به او پیشنهاد شده باشد که دلیل آن در فشار نظامی ناکافی نهفته است. شاید ایده یک حمله چشمگیر علیه ایران با استفاده از یک بمب فوق سنگین برای نابودی تاسیسات اتمی فردو که برای اولین بار توسط ایالات متحده انجام می شد، به نظر او جالب آمده باشد، به ویژه آن که در روزهای اول، عملیات اسراییل موفقیت آمیز به نظر می رسید. اما در عین حال او تلاش کرد که جنگ ادامه نیابد.

دیپلمات پیشین آمریکایی در توضیح این گفته آلن گرش که به نظر می رسید بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی می خواست جنگ را ادامه دهد، با اشاره به ناکارآمدی سامانه های پدافند هوایی رژیم صهیونیستی در رهگیری حملات موشکی ایران گفت: یک عامل دیگر نیز در کار بود؛ اسراییل توانمندی های نظامی برای مقابله با راکت ها و موشک های ایران را نداشت و فاقد موشک های رهگیر بود. این هم به پایان جنگ کمک کرد.

مالی افزود: حالا، آیا این فقط دور اول (حملات) بود؟ آیا دورهای دیگری هم در کار خواهد بود؟ این به کلی بستگی به چیزی دارد که در سر رییس جمهور ترامپ می گذرد. به نظر می آید که او مصمم است که به توافقی با ایران دست بیابد. او هر روز می گوید که این توافق در دسترس است و اصرار دارد که تهران از طرح او برای غزه حمایت کرده است.

حملات متجاوزانه رژیم صهیونیستی علیه حاکمیت ملی و تمامیت ارضی ایران از 23 خرداد ماه (ژوئن) آغاز شد. در این حملات تاسیسات اتمی، مراکز نظامی و حتی اماکن غیرنظامی، از جمله محله های مسکونی، مراکز درمانی و زندان اوین در تهران هدف قرار گرفتند.

جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی منجر به شهادت فرماندهان ارشد نظامی، دانشمندان هسته ای و غیرنظامیان شد. ایران طی عملیات وعده صادق 3 به این تجاوزگری پاسخ داد که به رغم سانسور شدید سازمان یافته خبری، گزارش ها حاکی از عبور موشک ها و پهپادهای ایرانی از پدافند چندلایه رژیم صهیونیستی و اصابت به اهداف معین راهبردی، نظامی و امنیتی این رژیم در اراضی اشغالی بود.

این حملات در میانه مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا با میانجیگری عمان درباره توافقی برای محدودسازی برنامه هسته ای ایران و لغو تحریم های آن انجام شد که تهران آن را خیانت به دیپلماسی خواند.

واشنگتن که از همان ابتدا به اطلاع و حمایت کامل از این حمله اذعان کرد، سپس در اول تیرماه با مشارکت نظامی مستقیم در این تجاوزگری، تاسیسات اتمی فردو، نطنز و اصفهان در ایران را با بمب های سنگرشکن هدف قرار داد. ایران در پاسخ به این تجاوزگری طی عملیات بشارت فتح پایگاه هوایی العدید آمریکا در قطر را هدف حملات موشکی قرار داد.

رییس جمهور آمریکا بامداد سوم تیرماه در شبکه ایکس آتش بس میان طرفین را اعلام کرد.

رابرت مالی در ادامه این گفت وگو با مقایسه رویکرد ترامپ و جو بایدن رییس جمهور پیشین آمریکا در سیاست خارجی این کشور گفت: یکی از چیزهای قابل توجه در مورد این دولت در مقایسه با دولت قبلی این است که ترامپ هیچ خط قرمزی ندارد؛ او می تواند با ایرانیان، با حماس صحبت کند، می تواند به ونزوئلا فشار آورد و غیره. این در مقایسه با ترسویی دولت بایدن قابل توجه است. البته این موضوع هم نقطه قوت و هم ضعف این رییس جمهور است. او خود را آزاد از هر قید و بند سیاسی یا دیپلماتیک می داند. اگر به صلاحش باشد که با حوثی ها (انصارالله یمن) توافق کند، می تواند این کار را بر خلاف منافع اسراییل انجام دهد. اگر به صلاح او باشد که با احمد الشرع (رییس هیئت حاکمه سوریه) گفت وگو داشته باشد و تحریم ها علیه سوریه را لغو کند، باز هم بر خلاف نظر رهبران اسراییل این کار را می کند. او فردی مستقل و تک رو است.

رابرت مالی که از سال 1990 در مذاکرات میان رژیم صهیونیستی و فلسطین نقش داشته است، در بخش دیگری از گفت وگو با این روزنامه نگار فرانسوی در پاسخ به اینکه چرا توافق صلح غزه اکنون امضا شده است، در حالی که می توانست یک سال یا یک سال و نیم پیش تصویب شود، گفت: در طرف اسراییل، خستگی از جنگ در حال غلبه بود. نخست وزیر تازه اعلام کرده که در انتخابات پارلمانی برنامه ریزی شده برای اکتبر 2026 به دنبال دور دیگری از حکمرانی خواهد بود؛ او نمی تواند بدون بازگشت گروگان ها و پایان جنگ از سابقه خود دفاع کند.

او افزود: حماس نیز به سهم خود با فشار شدید ترکیه و قطر مواجه شد. رهبران آن نتیجه گرفتند که گروگان ها دیگر یک دارایی نیستند بلکه باری بر دوششان هستند که مانع از بمباران اسراییل نمی شوند. نمی خواهم بدبین به نظر برسم اما گروگان ها در نهایت می مردند؛ نگه داشتن آنان بی فایده بود.

رابرت مالی در ادامه با ادعایی درباره آمادگی دولت ترامپ برای فشار آوردن به نتانیاهو گفت: بمباران های اسراییل علیه حماس در قطر کشورهای خلیج (فارس) را به وحشت انداخت که به رییس جمهور ترامپ فشار آوردند، که خودش نگران زیاده روی اسراییل بود. این دولت آماده است که به نتانیاهو فشار بیاورد. همچنین توانست تابو را بشکند و در ابتدا به طور غیرمستقیم از طریق ترکیه و قطر سپس از طریق استیو ویتکاف و جارد کوشنر با حماس تماس برقرار کند تا به آنان تضمین هایی بدهد. وقتی ترامپ از تریبون کنست به نتانیاهو گفت: شما نمی توانید با تمام دنیا بجنگید و پیروزی شوید؛ زمان دست کشیدن از جنگ است ، پیام واضح بود.

مالی با اشاره به علاقه ترامپ به دریافت جایزه صلح نوبل که در نهایت موفق به آن نشد و به ماریا کورینو ماچادو رهبر مخالفان ونزوئلا اختصاص یافت، بیان کرد: در نهایت، ترامپ می خواست یک جایزه دیگر به فهرست جنگ هایی که ادعا می کند متوقف کرده و صلحی که ادعا می کند بازگردانده، اضافه کند. او هنوز به جایزه نوبل چشم دارد. موفقیت او در غزه همچنین شکست جو بایدن در متوقف کردن جنگ را برجسته می کند.

آتش بس در غزه طی توافق جنبش حماس و رژیم صهیونیستی با طرح پیشنهادی دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکا برای صلح در غزه در 9 اکتبر اعلام شد.

پس از برقراری آتش بس در جنگی که بیش از 67 هزار شهید در غزه بر جای گذاشت، رژیم صهیونیستی طبق مفاد توافق ملزم به عقب نشینی تا حدودی معین در نوار غزه شد و طرفین اسرای جنگ و زندانیان را مبادله کردند. کمک های انسانی نیز به غزه ازسرگرفته شد.

با این حال، این رژیم طی روزهای اخیر آتش بس را نقض کرده و بیش از 100 نقطه را در غزه هدف قرار داده است که ده ها شهید بر جای گذاشته.

طبق طرح ترامپ، اداره غزه به هیئتی از تکنوکرات های فلسطینی مستقل و گروهی از رهبران خارجی، از جمله ترامپ و تونی بلر نخست وزیر پیشین انگلیس واگذار خواهد شد و حماس نقشی در اداره آن نخواهد داشت. رژیم صهیونیستی خواستار خلع سلاح کامل جنبش حماس است؛ اگرچه این توافق شامل این موضوع نیست و جنبش حماس نیز تاکید کرده سلاح مقاومت تا زمان تشکیل یک ارتش فلسطینی مستقل قابل مذاکره و واگذاری نیست.

نهادهای زیرمجموعه سازمان ملل در هفته های منتهی به پایان جنگ نسل کشی و ایجاد گرسنگی و قحطی انسان ساخت در غزه را تایید کرده و گفتند اقدامات خشونت بار ارتش اشغالگر در غزه هیچ توجیه نظامی ندارد.

این رژیم در دیوان بین المللی دادگستری با پرونده نسل کشی روبه روست.

ابهام وعدم قطعیت در طرح ترامپ برای صلح در غزه که ناگزیر به مداخلات خارجی وابسته خواهد بود

او در پاسخ به این سوال که چه نظری درباره کلیت طرح ترامپ برای صلح در غزه دارد، گفت: این طرح دو مرحله دارد. یکی توقف خصومت ها است که شامل خروج کم وبیش جزیی ارتش اسراییل است. این مبهم است اما مرحله بعد حتی مبهم تر است. در واقع، این طرح یک سند تسلیم فلسطینی است، چراکه حماس باید به حضور نیروهای اسراییلی در نوار غزه رضایت دهد و بپذیرد که اسراییل تصمیم گیر زمان بندی خروجش خواهد بود یا حداقل درباره آن نظر می دهد. حماس همچنین باید تسلیم شود. در نهایت احتمالا شورای صلحی به ریاست ترامپ و شاید تونی بلر (نخست وزیر پیشین انگلیس) برای اداره غزه تشکیل شود که پذیرش آن برای فلسطینیان بسیار دشوار است.

او افزود: باید دید بعدا چه اتفاقی می افتد. عدم قطعیت های بسیاری وجود دارد. نه حماس و نه دولت اسراییل اشتیاقی برای ادامه این روند ندارند. آیا حماس می خواهد خلع سلاح شود؟ نه. آیا حماس می خواهد این سرزمین توسط این شورای بین المللی اداره شود؟ نه، این هم نه. آیا حماس یک نیروی بین المللی برای برقراری ثبات می خواهد که بتواند آنان را نیز هدف قرار دهد؟ نمی دانم.

دیپلمات پیشین آمریکایی در ادامه گفت: در طرف اسراییل، آیا آنان نیز نیرویی با ماموریت برقراری ثبات می خواهند که به عنوان یک نیروی حائل بین اسراییل و غزه ای ها عمل کند و به عنوان نمونه ای برای کرانه باختری عمل کند؟ آیا اسراییل می خواهد مسئله غزه بین المللی شود؟ تردیدها و شبهات زیادی وجود دارد. نتیجه حداقلی یک آتش بس، آزادی گروگان ها و زندانیان، خروج نیروهای اسراییلی و تحویل کمک های بشردوستانه بود. بقیه، به گمان من، یک نبرد، یک کشمکش خواهد بود و به شدت به مداخلات خارجی وابسته خواهد بود. کشورهای عربی، کشورهای حاشیه خلیج فارس، اروپا، ایالات متحده- این ها هستند که تعیین خواهند کرد دیگر بندهای این طرح تا چه حد اجرا خواهند شد.