دیدار دونالد ترامپ و شی جین پینگ در بوسان، کره جنوبی، به توافقی موقت منجر شد که بیشتر به آتش بس شباهت دارد تا صلحی پایدار. هر دو طرف برخی از فشارهای اقتصادی خود را کاهش دادند: چین محدودیت صادرات عناصر کمیاب را تعلیق کرد و خرید سویا از آمریکا را از سر گرفت، در حالی که ترامپ تعرفه های 20 درصدی را نصف کرد و بخشی از کنترل های صادراتی را تعلیق نمود. با این حال، جزییات توافق مبهم است و نگرانی ها درباره پایداری آن ادامه دارد.

به گزارش انتخاب به نقل از گاردین، در شش ماه گذشته، تنش های تجاری میان دو کشور به نقطه ای خطرناک رسیده بود. تعرفه های آمریکا به طور متوسط به 55 درصد رسید و چین نیز با گسترش تحریم های صادراتی خود، نشان داد که می تواند فشار را تحمل کند و حتی بازارهای جدیدی در آسیا برای کالاهایش بیابد.

برخلاف پیش بینی ها، بورس چین رشد 34 درصدی را تجربه کرد و مازاد تجاری این کشور افزایش یافت، در حالی که تورم آمریکا به 3 درصد رسید و کشاورزان ایالت های میدوِست متحمل زیان سنگینی شدند.

گزارش گاردین می گوید که با وجود تهدید اولیه ترامپ به اعمال تعرفه 145 درصدی، در نهایت هزینه رویارویی برای هر دو کشور بسیار سنگین بود. به گفته منابع آمریکایی، وزیر خزانه داری اسکات بسنت، ترامپ را متقاعد کرد که ادامه این جنگ ممکن است اقتصاد جهانی را دچار بحران کند. در نتیجه، دو طرف تصمیم به عقب نشینی نسبی گرفتند و توافق کردند تا یک سال آینده دیدارهای متقابل انجام دهند.

با این حال، تحلیلگران معتقدند که چین در این آتش بس برنده موقت است. این وقفه یک ساله فرصتی برای پکن فراهم می کند تا در حوزه های کلیدی مانند فناوری های سبز و تولید صنعتی جایگاه خود را تقویت کند و چهره ای مسئول و غیرتهاجمی از خود در جهان به نمایش بگذارد. در مقابل، ترامپ همچنان سیاستی غیرقابل پیش بینی و مبتنی بر غریزه را دنبال می کند. در پایان، گاردین نتیجه می گیرد که در این نبرد میان جنگِ موقعیتِ شی و جنگِ مانورِ ترامپ، فعلاً چینی ها یا دست کم بازنده نیستند.