اظهارات ترامپ در ژاپن، در ظاهر ناظر بر روابط دوستانه آمریکا و ژاپن بود، اما در واقع نوعی تطهیر فاجعه ای بود که هنوز سایه اش بر نسل های ژاپنی سنگینی می کند.

به گزارش ایسنا به نقل از یورونیوز، دو بمب اتمی، بیش از دویست هزار انسان را در دم سوزاند و هزاران نفر دیگر را تا دهه ها با رنج های ژنتیکی و روانی درگیر ساخت. ترامپ این جنایت را درگیری کوچک می نامد، بی آن که از مسئولیت اخلاقی، انسانی و حقوقی کشورش سخن بگوید. او حتی قانون اساسی تحمیلی به ژاپن و حضور نظامیان آمریکایی را افتخار می داند، در حالی که این حضور، یادگار اشغال و تحقیر است. چنین رویکردی نشان می دهد که از نگاه ترامپ، تسلیم ژاپن نه نتیجه فاجعه انسانی، بلکه الگوی موفق کنترل یک ملت است. در واقع، او از هیروشیما درس انسانیت نگرفت، بلکه آن را نمونه ای برای مدیریت از مسیر ارعاب و نابودی می بیند.

ترامپ وارث ساختار جنایت محور آمریکاست؛ ساختاری که دروغ را به نام آزادی و جنگ را به نام دموکراسی صادر می کند. از نسل کشی بومیان آمریکا و کشتار ویتنام تا حمایت از صدام در جنگ تحمیلی علیه ایران، اشغال عراق و افغانستان، تخریب لیبی و سوریه، و حمایت مستمر از نسل کشی صهیونیست ها در فلسطین؛ همه نشان از استمرار یک تفکر دارد: امنیت آمریکا در ناامنی دیگران. جنگ افروزی، تروریسم اقتصادی، و تأسیس گروه های افراطی چون داعش بخشی از ابزارهای این تفکر است. چنان که امروز میلیون ها نفر قربانی سیاست هایی اند که پشت نقاب حقوق بشر پنهان شده اند. ساختار سیاسی آمریکا از زمان پیدایشش، بر ایدئولوژی برتری طلبی نژادی و حذف رقبا استوار بوده و ترامپ تنها بیان صریح این روحیه است. او همان زبان بی پرده امپراتوری است که در سایه لبخندهای دیپلماتیک، ویرانی به بار می آورد. تداوم این سیاست ها در قرن بیست ویکم نشان می دهد که جهان هنوز با همان منطق استعمار کلاسیک، اما در لباسی مدرن روبه رو است.

ترامپ خود را پیام آور صلح می خواند، اما کارنامه اش انباشته از خون و بی ثباتی است. از اوکراین تا خاورمیانه، از حمله به تاسیسات هسته ای ایران تا حمایت از کشتار مردم غزه، او و ساختار قدرتی که نمایندگی می کند، صلح را تنها در سایه سلطه معنا می کنند. ادعای او مبنی بر توافق های صلح چیزی جز معامله بر سر خون ملت ها نیست. او با بی اهمیت دانستن جان انسان ها و بهره برداری مالی خانواده اش از جنگ ها، چهره عریان سرمایه داری جنگ محور آمریکا را آشکار می کند؛ تفکری که حتی اکنون به دنبال صدور بحران به آمریکای لاتین است. این در حالی است که سیاست های نظامی او عملاً روند گفت وگوهای بین المللی را تخریب کرده و بی اعتمادی جهانی نسبت به نهادهای غرب محور را تشدید نموده است. بی اعتنایی ترامپ به اصول حقوق بشر، موجب عادی سازی خشونت و تضعیف ارزش های انسانی در سطح بین المللی شده است. او نه تنها صلح را به ابتذال کشاند، بلکه جنگ را به کالایی سودآور برای طبقه حاکم آمریکایی بدل کرد.

در برابر چنین تفکری، جامعه جهانی دیگر نمی تواند به نهادهای ناکارآمد بین المللی دل ببندد. تجربه نشان داده که ساختار فعلی جهان، در برابر جنایت های آمریکا و متحدانش یا سکوت کرده یا همدست بوده است. شکل گیری نظمی نو بر پایه چندجانبه گرایی و تکیه ملت ها بر قدرت ملی، امروز ضرورتی حیاتی است. کشورهایی که به انسجام داخلی و توان دفاعی خود متکی شدند، همچون مقاومت ایران در جنگ 12 روزه، توانستند سلطه طلبان را وادار به عقب نشینی کنند. در جهانی که درگیری کوچک از نگاه ترامپ همان نسل کشی اتمی است، قدرت تنها زبان بازدارندگی در برابر امپراتوری دروغ و خون است. استمرار این مسیر، نیازمند همگرایی کشورهای مستقل و احیای نهادهای منطقه ای است که قادر به مهار سیاست های تهاجمی واشنگتن باشند. تنها با ایجاد توازن قدرت واقعی است که می توان مانع تکرار فجایعی شد که از هیروشیما آغاز و امروز در غزه و دونباس ادامه یافته است.