گزارشی که به تازگی در نشریه Scientific Reports منتشر شده، نتیجه همکاری میان استفن بروئل از دانشگاه وندربیلت آمریکا و بئاتریز ویارئل از دانشگاه استکهلم است. آن ها با بررسی داده های آرشیوی رصدخانه پالومار (POSS-I) و مقایسه آن با گزارش های شاهدان عینی از پدیده های ناشناس پرنده، به الگوی عجیبی دست یافته اند.

تحلیل ها نشان می دهد که احتمال مشاهده نقاط نورانی گذرا در آسمان، در روزهای هم زمان با آزمایش های هسته ای آمریکا، شوروی و بریتانیا حدود 45 درصد بیشتر از روزهای عادی بوده است. جالب تر اینکه، یک روز پس از آزمایش های هسته ای، احتمال ظهور این نورها تا 68 درصد افزایش یافته است.

دانشمندان همچنین میان تعداد گزارش های مردمی از مشاهده اجسام پرنده ناشناس و داده های نجومی نیز ارتباطی جزیی اما معنادار پیدا کردند؛ هرچه گزارش ها بیشتر بودند، احتمال ثبت نورهای گذرا نیز افزایش می یافت.

پژوهشگران تأکید کرده اند که این یافته ها لزوماً به معنای وجود پدیده ای فرازمینی نیست، بلکه نشان می دهد انفجارهای اتمی و تغییرات جوّی ناشی از آن ها ممکن است باعث پدیدار شدن این نورهای مرموز شده باشند.

به گفته ویارئل، نتایج ما نشان می دهد که بخشی از این نورهای گذرا واقعی بوده اند و نمی توان آن ها را صرفاً به نقص در صفحات عکاسی نسبت داد. عصر هسته ای اثر خود را حتی بر داده های نجومی هم گذاشته است.