سرانجام پس از کش وقوس های فراوان و سال ها انتظار برای به ثمر نشستن پروژه P90، شرکت پارس خودرو قیمت نهایی و قطعی محصول جدید خود، پارس نوآ ، را اعلام کرد.

به گزارش خودرو بانک، این سدان که بر پلتفرم نام آشنای B0 (پلتفرم تندر 90) توسعه یافته، با قیمت نهایی 878,000,000 تومان برای آبان ماه 1404 به مشتریان عرضه خواهد شد. این رقم که شامل کلیه هزینه های جانبی اعم از مالیات، بیمه و شماره گذاری است، پارس نوآ را مستقیماً وارد یکی از رقابتی ترین بخش های بازار خودروی ایران می کند.

هویت پارس نوآ بر پایه یک شالوده اثبات شده و البته قدیمی شکل گرفته است. این خودرو، نسخه بومی سازی شده و فیس لیفت سنگین رنو لوگان (تندر 90) محسوب می شود که تولید آن سال ها پیش به دلیل تحریم ها متوقف شده بود. پارس خودرو تلاش کرده با بازطراحی کامل نمای جلو و عقب و افزودن امکانات به روز، چهره ای مدرن به این پلتفرم کهن ببخشد.

پروژه P90 پارس خودرو با هدف پر کردن خلأ یک سدان اقتصادی، جادار و بادوام در سبد محصولات این شرکت تعریف شد. بزرگترین تغییر در پارس نوآ، دگرگونی کامل ظاهری آن نسبت به تندر 90 است. در نمای جلو، شاهد چراغ های کشیده، جلوپنجره ای جدید و سپر بازطراحی شده هستیم که به چراغ های روشنایی روز (DRL) مجهز شده تا استانداردهای 85گانه را پاس کند. در نمای عقب نیز طراحی چراغ ها و درب صندوق کاملاً متحول شده تا خودرو از آن سادگی مفرط و عمودی تندر 90 فاصله بگیرد.

با این حال، نمای جانبی، خطوط درها و سقف بلند خودرو، اصالت پلتفرم B0 را فریاد می زنند. پارس نوآ دارای طولی برابر با 4288 میلی متر، عرض 1748 میلی متر و ارتفاع 1557 میلی متر است و فاصله محوری آن 2655 میلی متر اعلام شده. نقطه قوت بی بدیل این پلتفرم، یعنی فضای صندوق عقب، حفظ شده و پارس نوآ با ارائه حجم عظیم 510 لیتری، همچنان یکی از جادارترین صندوق ها را در این کلاس ارائه می دهد.

کابین تندر 90 همواره به دلیل ارگونومی ضعیف و سادگی بیش از حد مورد انتقاد بود. پارس خودرو در نوآ تلاش کرده این ضعف ها را تا حد امکان برطرف کند. داشبورد طراحی جدیدی دارد و میزبان یک نمایشگر لمسی 7 اینچی مرکزی شده است که قابلیت نمایش دوربین دید عقب را نیز داراست. غربیلک فرمان نیز تغییر کرده و به مدل D-Cut (پایین تخت) با کلیدهای کنترلی تبدیل شده است.

مهم ترین ارتقای فنی کابین، جایگزینی فرمان هیدرولیک سنگین تندر 90 با سیستم فرمان کمکی برقی (EPS) است که تجربه رانندگی شهری را به کلی دگرگون می کند. علاوه بر این، پارس نوآ به امکاناتی نظیر سیستم تهویه مطبوع نیمه اتوماتیک، سنسور نور (Auto Light)، سنسور باران، سنسور پایش فشار باد تایرها (TPMS) و شیشه ها و آینه های برقی مجهز شده است. نقطه ضعف بالقوه در این بخش، کیفیت متریال پلاستیکی کابین است که باید دید در تولید نهایی تا چه حد می تواند با رقبایی مانند تارا رقابت کند.

در زیر کاپوت پارس نوآ، خبری از پیشرانه K4M معروف رنو نیست. پارس خودرو از پیشرانه ME16 مگاموتور (توسعه یافته بر پایه موتور EC5/TU5 Plus) استفاده کرده است. این انتخاب، پارس نوآ را از نظر قوای محرکه در رده رقبای مدرن داخلی قرار می دهد.

موتور ME16 یک پیشرانه 1.6 لیتری 16 سوپاپ تنفس طبیعی است که توانایی تولید 111 اسب بخار قدرت و 150 نیوتن متر گشتاور را دارد. این همان موتوری است که سایپا در شاهین پلاس نیز از آن بهره می برد. انتقال قدرت در پارس نوآ از طریق یک گیربکس 5 سرعته دستی (مدل 5F18) به چرخ های جلو انجام می شود.

اگرچه پیشرانه K4M اصلی تندر 90 به دوام بالا و عملکرد هماهنگ با گیربکس شهرت داشت، اما پیشرانه ME16 نیز گزینه ای کم مصرف، کم استهلاک و آشنا برای بازار ایران است که تأمین قطعات یدکی آن به مراتب آسان تر خواهد بود. نقطه قوت این پلتفرم، یعنی سیستم تعلیق، حفظ شده است؛ مک فرسون در جلو و محور پیچشی نیمه مستقل در عقب که نوید همان سواری نرم و مقاوم تندر 90 در مسیرهای ناهموار را می دهد.

یکی از دلایل اصلی توسعه پارس نوآ، تطبیق پلتفرم L90 با استانداردهای اجباری 85گانه بوده است. مهم ترین دستاورد در این بخش، افزوده شدن سیستم کنترل پایداری الکترونیکی (ESC) و سیستم کنترل کشش (TCS) است که نقشی حیاتی در ایمنی فعال خودرو ایفا می کند. این خودرو همچنین به دو کیسه هوای راننده و سرنشین، ترمزهای ABS و EBD مجهز است. با این حال، یک نقطه ضعف قابل توجه در این رده قیمتی، استفاده از ترمزهای کاسه ای در محور عقب است؛ هرچند ترمزهای جلوی دیسکی هستند.

اعلام قیمت 878 میلیون تومانی، پارس نوآ را در مرکز میدان رقابت سدان های کلاس C داخلی قرار می دهد. این خودرو باید مستقیماً با محصولاتی چون تارا دنده ای ایران خودرو و برادر خود، شاهین پلاس سایپا، رقابت کند.

در این بازه قیمتی، تارا دنده ای V1P اصلی ترین رقیب پارس نوآ است. تارا از پلتفرم مدرن تری (PF1 پژو) بهره می برد، طراحی به روزتری دارد و در محور عقب از ترمز دیسکی استفاده می کند. در مقابل، پارس نوآ برگ های برنده خود را دارد: فرمان برقی (که تارا دنده ای فاقد آن است)، فضای صندوق بار به مراتب بزرگتر، و اعتبار پلتفرمی که در ایران به خراب نشدن معروف است.

رقیب دیگر شاهین پلاس با همین موتور ME16 است. شاهین طراحی ظاهری جذاب تری دارد و از پلتفرم SP100 بهره می برد، اما پارس نوآ به لطف پلتفرم B0، فضای کابین و صندوق بسیار جادارتری را ارائه می دهد. در نهایت، سورن پلاس با موتور XU7P نیز در رده ای پایین تر قرار دارد و پارس نوآ با موتور 16 سوپاپ، امکانات بیشتر و پلتفرم بهینه تر، گزینه ای منطقی تر به نظر می رسد.

پارس نوآ در واقع تلاشی برای احیای یک اسطوره اقتصادی است. قیمت 878 میلیون تومانی در آبان 1404، رقمی سنگین برای پلتفرمی است که ریشه های آن به دو دهه پیش بازمی گردد. با این حال، پارس خودرو با هوشمندی نقاط ضعف کلیدی تندر 90 را هدف گرفته است: طراحی ظاهری به کلی دگرگون شده، کابین با نمایشگر و فرمان برقی مدرن شده و تجهیزات ایمنی حیاتی مانند ESC به آن اضافه شده اند.

موفقیت پارس نوآ به دو عامل بستگی دارد: اول، حفظ کیفیت مونتاژ و دوام فنی که میراث تندر 90 بود؛ و دوم، پذیرش بازار برای پرداخت چنین مبلغی در برابر رقبایی که شاید پلتفرم جدیدتری داشته باشند اما فاقد برخی ویژگی های کلیدی نوآ (مانند فرمان برقی یا فضای صندوق 510 لیتری) هستند. پارس نوآ برای خانواده هایی که به دنبال یک سدان جادار، کم استهلاک و مقاوم برای مسیرهای طولانی هستند و حالا امکانات رفاهی و ایمنی مدرن را نیز طلب می کنند، گزینه ای قابل تامل خواهد بود.