امیر جدیدی در هم میهن نوشت: گزارش تصویری در خبرگزاری ایرنا منتشر شده که خبر از نابودی بافت تاریخی کرمان می دهد. من اما عکس را به خاطر کارتن های موزی که روی هم تلنبار شده انتخاب کردم. راستش اصلاً موز در ذهنم پدیده عجیبی است.

امروز روز را نبینید که این سبز و زرد بی قواره پایش به خانه های ما باز شده. این روزها را نبینید که صبح به صبح با شیر و پروتیین توی میکسرش می اندازید و بدن هایتان را می سازید. زمان ما موز یک نشانه بود. اصلاً پری رویی بود که با هزار هزار منت به امثال ما رخ نشان نمی داد.

چه می شد که مادربزرگی به سفر حج مشرف می شد، در هر وعده از شکم خودش می زد و در همه آن روزها مثل مورچه های کارگر آذوقه اش که همین شاخ شمشاد باشد را توی هفت سوراخ قایم می کرد و موقع برگشت سوغات نوه هایش می کرد. من و خیلی از هم سن و سال هایم اول بار اینطور با پدیده ای به اسم موز روبه رو شدیم.

مدتی به همین ترتیب گذشت تا این عزیز بی جهت تبدیل به نماد سرمایه داری شد. مثلاً طرف عروسی می گرفت و کنار باقالی پلو با بره اش ته چین هم می گذاشت اما انگار نه انگار. کافی بود اما به جای همه آن خرج ها ده کیلو موز جور کند و روی میزها بچیند، انگار کن که توی شهر توپ در کرده باشند خبرش بین افواه می پیچید که فلانی آنقدر پولش از پارو بالا رفته که توی عروسی موز داده.

چرا دارم درباره موز می نویسم. مگر گزارش تصویری خبر از نابود شدن بافت تاریخی کرمان نمی دهد. باور کنید می دانم که بافت تاریخی مهم است. یک پله بالاتر می دانم که این خانه های خراب بازتاب دهنده تاریخ، فرهنگ، هنر و هویت اجتماعی ماست.

مگر شما نمی دانید؟ من که می دانم شما هم که می دانید، آن هایی هم که باید بدانند در عالم دیگری سیر می کنند. پس بیایید ما هم در افکار خودمان سیر کنیم و از زاویه دیگری به عکس نگاه کنیم. اصلاً بیایید درباره کارتنی حرف بزنیم که بیشتر از هر چیزی معنی رفتن می دهد. بیایید درباره پرکاربردترین کارتن عالم دور هم گل بگوییم و گل بشنویم.

راستی شما وقتی کارتن موز می بینید یاد اثاث کشی نمی افتید؟ یاد رفتن ها و جا گذاشتن ها نمی افتید؟ این همان عزیز با جهتی است که هر بار قرار است بار و بندیل مان را ببندیم و از خانه ای برویم بابتش منت میوه فروش محل را می کشیم. خیلی وقت ها به این فکر می کنم حالا که کارتن موز اینقدر خواهان دارد چرا باقی میوه ها را داخلش نمی گذارند.

مثلاً به این فکر کرده اید که چه می شد اگر سیب و پرتقال ها را هم توی کارتن موز دست خلق الله می دادند. واقعیت اما چیز دیگری است اگر به رفتار موز نگاه کنید می فهمید که کاسه ای زیر نیم کاسه اش دارد. وگرنه آن از روزگار ورودش به این ملک و این هم از روزگار ماندنش. خدا به خیر کند.