غالبا در طول تاریخ و در کشا قوس تغییرات قدرت، اقداماتی به منظور حذف و یا از میدان خارج کردن رقیب وجود داشته است. ترور سرخ در کشورهایی چون اسپانیا و یونان در خلال جنگ داخلی تا مواردی مشابه آن در اتیوپی و چین نمونه هایی از این جریان است. از سویی یکی از موارد گسترده این سنخ اتفاقات در شوروی رخ داده است.

در واقع ماجرا به زمانی برمی گشت که به دنبال چندین سو قصد به لنین و پس از معروف ترین و موفقترین این اقدامات، حزب و در راس آن تروتسکی به طور قاطع عملیات متقابل را ضروری اعلام کرد و در نهایت بلشویک ها عملیات ترور سرخ را آغاز کردند؛ اتفاقاتی که به گونه ای تسویه حساب بود. از همین رو اصطلاح وحشت سرخ در مقابل ترور سفید قرار گرفت. تروری که توسط ارتش سفید متشکل از گروه های روسی و غیر روسی مخالف حکومت بلشویک، انجام گرفته بود. دوران وحشت سفید که با بنیان گذاری ارتش سفید پا گرفته بود با شکست این ارتش نیز از صحنه کنار رفت؛ در حقیقت ارتش سفید در تقابل با ارتش سرخ بود. هر چند تصور غالب بر این است که برخلاف وحشت سرخ، وحشت سفید یک سلسله اقدامات عمدی نبود که توسط رهبران آن هدایت شود ولی برخی مورخین معتقدند که این جریان نیز وابسته به شخصیت های ارشد جنبش سفید بود. ناگفته نماند ترور سرخ یک الگوبرداری از دوران ترور در انقلاب فرانسه بود.

در واقع وحشت سرخ یا ترور سرخ، اقدامات گسترده و سازمان یافته ای بود که پس از قدرت گرفتن بلشویک ها به منظور سرکوب مخالفان صورت می گرفت؛ جریانی که طبق اسنادی یک سال طول کشید. البته برخی از صاحب نظران معتقدند که این سیاست چهار سال ادامه داشت. گفتنی است این سرکوب توسط سازمان چکا یعنی پلیس مخفی بلشویک به همراه عناصر اطلاعات نظامی صورت می گرفت. همچنین در روسیه، اوکراین، بلاروس و برخی از نقاط جهان، یادمان هایی نیز به همین منظور اختصاص یافته است؛ یادمان هایی که در محل اتفاقات مرتبط با این موضوع بنا شده است. حتی میدانی نیز در این خصوص به نام میدان مبارزان افتاده لقب گرفت و یاد مبارزان آزادی نبرد تزاریسین را گرامی داشتند.