روزنامه هم میهن در سرمقاله خود آورده است: صفحه سیاسی ایران به نظر بی صاحب و فاقد مهار به نظر می رسد. نگاه از بالاتر به این صفحه موجب تعجب ناظر می شود. جامعه ای به لحاظ سیاسی متشتت و به هم ریخته است که مرزهای دوستی و دشمنی در آن از میان رفته و اولویت های شخصی و غیرقانونی به جای مسائل مردم خودنمایی می کند. حتی در بالاترین و ضروری ترین مسئله سیاسی کشور نیز دچار انفعال و بی عملی شده ایم.

پس از جنگی که هنوز تمام نشده و اقدامات طرف های برجام و استفاده از سازوکار ماشه اکنون با مسئله عاجل تر نحوه تعامل با آژانس بین المللی انرژی اتمی مواجه هستیم که ایران توافق قاهره را بلاموضوع دانسته است و برای آن اعتباری قائل نیست. ولی روشن است که واقعیت امر هم در موضوع بازگشت اسنپ بک و هم در همکاری با آژانس، آن گونه که مقامات رسمی ایران می گویند، نیست.

درست است که روسیه و چین نسبت به این فرآیند معترض هستند، ولی هنگامی که غربی ها بر اساس آن اقدام کنند کار چندانی نمی توان انجام داد. مخالفت این دو کشور درعین حال که ارزشمند است، ولی نمی تواند مانع از تفسیر کشورهای دیگر شود.

از سوی دیگر، عدم حل مسائل با آژانس هسته ای هم ممکن است حتی این دو کشور را به موضعی متفاوت از خواست ایران برساند. از سوی دیگر، ادامه منفعلانه و بی عملی و بی ابتکاری نمی تواند دوام داشته باشد؛ به ویژه که طرف مقابل قدرت و ابزار کافی در اختیار دارد و در جایگاه فعال و با ابتکار قرار دارد و ساکت نخواهد نشست.

حتی ادامه همین وضع هم برای ایران غیرممکن است. بنابراین، نیازمند داشتن ایده هایی ایجابی در سیاست خارجی و داخلی هستیم. این انفعال عوارض دیگری هم دارد و چون نیروهای موجود نمی توانند به مسائل اصلی بپردازند، خود را درگیر جنجال های مخرب و دوقطبی سازی کرده و مسائل حاشیه ای و انحرافی را برجسته می کنند. موضوعاتی که درباره روسیه مطرح شده، اغلب ناشی ازعدم توجه به اولویت های کشور است.

رفتار نمایندگان در شعار دادن و مرگ به این فرد و آن فرد گفتن و حتی نحوه مواجهه رییس مجلس با این مسئله، نشانه روشنی از فقدان تحلیل درست از مسائل اصلی کشور است. در این میان، نمایندگانی هستند که از طریق اتهام زنی به دست اندرکاران، سیاست را به ابتذال کشانده و می کوشند که تنش ایجاد کنند تا کمتر کسی به مسائل اصلی کشور بپردازند.

دستگاه قضایی هم که در برابر برخی مسائل کم اهمیت نیز فوری واکنش نشان می دهد، ترجیح دارد که در برابر این اتهامات فوری اقدام کند و در صورت صحت ادعای مفتری متخلف و مجرم را مجازات کند و درغیراین صورت، مفتری را که از جایگاه رسمی مشغول تشویش اذهان عمومی علیه دیگران است، محاکمه و محکوم کند. ظاهراً باید به این نتیجه رسید که ما جامعه خودویرانگری هستیم. اگر دیگران هم به ما کار نداشته باشند، خودمان استعداد کافی برای نابود کردن خود را داریم.

همه اینها نوشته شد تا به نامه کوتاه دو روز پیش دبیر شورای عالی امنیت ملی خطاب به مدیران رسانه ها پرداخته شود که در آن آمده است: برای دفع خطرات از کشور سرافرازمان ایران دو نکته مهم است: یکی تقویت نیروهای مسلح، پیگیری این مورد با ما و مهمتر، حفظ انسجام ملی و سد کردن راه گسترش دوقطبی های کاذب تا مسیر توسعه ملی فراهم گردد؛ پیگیری و کمک درباره این موضوع با شما اهالی معزز رسانه ها .

رسانه ها با وجود چنین فضای سیاسی شلخته و بی مهاری که هر روز بر اختلافات می دمند، کار چندانی نمی توانند کنند. لطفاً وظیفه دوم را هم خودتان انجام دهید؛ چون متولی اصلی آن نهادهای حکومتی هستد و همین ها نیز به دوقطبی سازی مشغولند. رسانه فقط می تواند واقعیت را بازتاب دهد. نباید کارهای سخت حکومت را به دوش رسانه ها انداخت.