همه انواع بزها از جهات مختلف موجودات بسیار جالب توجهی هستند. اما در میان آن ها یک نژاد خاص با یک ویژگی کاملا منحصربه فرد وجود دارد؛ این بزها حتی با کوچک ترین ترس، بدنشان سفت می شود و غش می کنند.

بزهای میوتونیک که به آن ها بز تِنسی غش کننده یا بز پاچوبی هم گفته می شود، نژادی آمریکایی هستند که با داشتن بیماری ارثی میوتونیا کونژنیتا شناخته می شوند. این بیماری فقط در بزها دیده نمی شود و می تواند در گونه های مختلف از جمله انسان رخ دهد. این اختلال عصبی-عضلانی ارثی روی فرآیندهای الکتریکی کنترل کننده انقباضات عضلانی اثر می گذارد و سبب سفتی و اسپاسم ناگهانی عضلات می شود.

با وجود اینکه این بزها به بزهای غش کننده معروف هستند، فرآیند پشت میوتونیا کونژنیتا هیچ ارتباطی با از دست دادن هوشیاری ندارد. وقتی این بزها می ترسند، عضلات شان حدود 5 تا 20 ثانیه منقبض و سفت می شوند؛ اما در انسان، این بیماری سبب سفتی عضلات در واکنش به ترس نمی شود.

نظریه مطرح شده درباره علت این رفتار این است که جهشی موجب می شود بزها زمان فعال شدن پاسخ جنگ یا گریز مواد شیمیایی لازم برای حرکت عضلات را دریافت نکنند و در نتیجه یک گزینه مخفی سوم لازمست: جنگ، گریز یا افتادن! وقتی یک بز سالم تهدیدی احساس می کند، مغزش سیگنالی به عضلاتش می فرستد که لحظه ای سفت می شوند و سپس آزاد می شوند تا حیوان فرار کند. اما در این بزها، عضلاتشان برای مدت طولانی تری سفت باقی می ماند و سبب می شود بدنشان سفت شود و اغلب بیفتند.

برخی بزها بیشتر تحت تأثیر این بیماری قرار می گیرند و بزهای جوان بیشتر از بزهای بالغ غش می کنند. چون این بیماری ناشی از یک ژن مغلوب است، این بیماری معمولاً هنگام تلاقی با گونه های دیگر منتقل نمی شود.

نژاد کمیاب بز میوتونیک نخستین بار در دهه 1880 توسط یک کارگر مزرعه در تنسی شناسایی شد که چهار بز غش کننده داشت. وقتی این چهار بز اولیه خریداری و پرورش داده شدند، نژاد تثبیت شد. اگرچه داده های کمی درباره منشاء چهار بز اولیه وجود دارد، به نظر می رسد ژن خاص غش کننده در هیچ جای دیگری ظاهر نشده باشد و این امر نشان می دهد این ویژگی، منحصراً متعلق به این نژاد یگانه آمریکای شمالی است.

برخلاف بز کوهی که در کوه ها مهارت بالایی دارد، بزهای میوتونیک به ضعف در بالا رفتن از ارتفاعات شناخته شده هستند که دلیل مهمش، تمایل شان به سفت شدن و افتادن تصادفی است. این ویژگی سبب شد نگهداری از آن ها آسان باشد و درنتیجه در دهه 1950 در تگزاس منبع محبوب گوشت شوند.

امروزه در ایالات متحده حدود 3.000 تا 5.000 بز میوتونیک نگهداری می شوند، هم برای گوشت و هم به عنوان حیوانات خانگی عجیب و غریب. پرورش این گونه با نظارت انجمن بین المللی بزهای غش کننده و ثبت نژاد بز میوتونیک انجام می شود.

اگرچه بزهای میوتونیک ظاهری نمایشی دارند، غش کردن آن ها دردناک نیست و هیچ اثر منفی روی آن ها ندارد.