ناصر ذاکری در شرق نوشت: چند روزی است که اخبار مربوط به انتشار فیلم مراسم عروسی فرزند علی شمخانی، دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی، در فضای مجازی بر صدر اخبار نشسته و بسیاری از سخنوران و اصحاب رسانه را به اظهارنظر وادار کرده است.

در بسیاری از این اظهارنظرها مباحثی از نوع منبع اولیه خبر، اهداف دشمنان از انتشار این گونه اخبار، حفظ حریم خصوصی، رعایت حجاب، هزینه هنگفت مراسم و ناهماهنگی رفتار صاحب منصبان و ادعاهایشان مورد توجه قرار گرفته بود.

هرچند هریک از این سرفصل ها به تنهایی ارزش تحلیل دارند، اما در این یادداشت با بیان چند نکته زیر فقط از زاویه ای محدود به این پرونده توجه خواهد شد:

1- سال هاست که اقتصاد کشورمان تحت فشار تحریم های ظالمانه با دشواری های متعدد روبه رو شده و به ویژه در سال های اخیر فقر گسترش سریع تری یافته است. یکی از بارزترین آثار گسترش فقر را می توان در کاهش شدید تقاضا برای برگزاری مراسم عروسی در تالارها در سطح کشور دید.

در چنین فضایی ناگهان خبر می رسد که برای عروسی دختر فلان صاحب منصب مراسمی بسیار پرهزینه در یکی از مجلل ترین هتل های کشور برگزار شده است. کاری که فقط در حد توان قشر مولتی میلیاردر جامعه است. حال چگونه می توان از افکار عمومی جامعه انتظار داشت که هیئت حاکمه کشور را متهم به همسویی با مرفهین بی درد نکند. هرچند بسیاری از مقامات کشورمان فرسنگ ها از فضای رانت خواری و مصرف گرایی دور هستند، اما همین یک مورد تأثیر منفی بزرگی بر قضاوت افکار عمومی می گذارد.

2- تأمین هزینه گزاف یک مراسم باشکوه با حقوق کارمندی حتی اگر فرد بالاترین حقوق را در سیستم دولتی بگیرد، ممکن نیست.

صاحب منصب موردنظر ما از ارثیه خانوادگی گزافی برخوردار نبوده و در دوران خدمت خود برخلاف بسیاری از حقوق بگیران کشور از شغل دوم محروم بوده و تمام وقت و زندگی خود را صرف خدمت به کشور و نظام کرده است. پس پرسشی که باید پاسخ آن را به افکار عمومی داد، نحوه تأمین هزینه این مراسم و به عبارتی همان پرسش قانونی و شرعی از کجا آورده ای؟ است. نکات متعددی در این حوزه مطرح هستند، که باید تا دریافت پاسخ شفاف از پدر محترم عروس صبر کنیم.

3- این انتظار بجایی است که وقتی یک صاحب منصب اقدامی نادرست یا شبهه ناک انجام می دهد، از او توضیح خواسته یا تذکراتی به او داده شود. اما در طول دو سال گذشته کوچک ترین خبری درمورد این تذکر یا پرسش و پاسخ مطرح نشده است. به راستی آیا این اتفاق ارزش بررسی و توضیح و تذکر را نداشته یا مردم محرم آن نبوده اند؟

در پایان لازم می دانم به نامه تاریخی امام علی (ع) به جناب عثمان بن حنیف اشاره کنم. این اشاره به ویژه از آن جهت بسیار مهم است که رییس محترم دولت به نهج البلاغه خوانی شهره بوده، و حافظ این کتاب شریف است. امام بزرگوار این یار وفادار و صالح خود را فقط به خاطر پذیرفتن دعوت یکی از پولدارهای وقت به صرف شام و نه برگزاری مراسم پرهزینه در مجلل ترین هتل کشور به شدت مورد نکوهش قرار داد که بر سر سفره ای حاضر شده که فقرا امکان حضور نداشته اند.

آیا رییس محترم دولت با همان ادبیات امام همام تذکری به برگزارکننده این مراسم لاکچری داده یا خواهند داد که: درد تو همین بس که با شکم سیر بخوابی و گرداگرد تو گرسنگان در آرزوی لقمه ای به سر برند؟ ظهور و رواج نواشرافی گری در بین گروهی هرچند معدود از صاحب منصبان خسارت بزرگی را به کشور وارد آورده است؛ از یک سو حربه تبلیغی دشمنان علیه نظام را تیز کرده، از سوی دیگر با نمایش عریان اختلاف طبقاتی بنیان وحدت ملی را تخریب کرده، و علاوه براین با تبلیغ مصرف گرایی افراطی و مانور تجمل، قطار اقتصاد ملی را به مسیری پرخطر و زیان بار هدایت کرده است.