رضا غبیشاوی در عصر ایران نوشت: به تازگی برای اولین بار در ژاپن، یک زن نخست وزیر شد. نخست وزیر در ژاپن، عالی ترین مقام اجرایی است و تصمیم گیری های اصلی در موضوعات کلان و اساسی کشور برعهده اوست. بالاترین مقام کشور، امپراتور است اما جایگاه تشریفاتی به شمار می آید.

بالاخره ژاپن هم به رییس زن، تن داد. انتخاب اولین نخست وزیر زن از این نظر مهم است که ژاپن به عنوان یک کشور مردسالار شناخته می شود. ژاپن همچنین در فهرست شکاف جنسیتی در رتبه خیلی پایین قرار دارد ( 118 در میان 148 کشور). کشوری که همچنان مقام سلطنت (امپراتوری) نمی تواند به یک زن برسد و زنان با تاریخی از محدودیت و تبعیض و تبعات آن روبه رو هستند. سریال "اوشین" (سال های دور از خانه) که در دهه 60 از صداوسیما پخش می شد یکی از نخستین تماس های مردم ایران با جامعه ژاپن بود. اشاره به محدودیت و ممنوعیت فعالیت خبرنگاری برای زنان به هنگام کار اوشین در دفتر روزنامه یکی از بخش هایی است که از آن سریال در ذهنم باقی مانده.

با این حال در ژاپن مرد سالار هم در نهایت یک زن توانست در راس دولت قرار بگیرد و به جمع کشورهایی با چنین سابقه ای اضافه شود. هر چند این زن نیز به محافظه کاری معروف باشد.

نخست وزیری یک زن در ژاپن بیش از هر چیز نشانه ای از روند تغییرات در جامعه این کشور است. روندی که تغییر را به حاکمان، تحمیل کرد.

در مقابل، ایران همچنان در این مسیر به سرانجام نرسیده است. تاکنون نه تنها هیچ زنی به مقام نخست وزیری یا ریاست جمهوری نرسیده بلکه به مرحله کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری هم دست نیافته است. این در حالی است که فعالیت زنان در همه بخش های اجتماعی - اقتصادی جامعه دیده می شود و حضور و نقش آفرینی آنها پررنگ است.

آنچه در تجربه ژاپنی قابل توجه است سابقه فعالیت سیاسی و حزبی خانم " سانائه تاکایچی" (اولین زن نخست وزیر) است.
خانم " سانائه تاکایچی" از سال 1993 میلادی (32 سال قبل) در پارلمان ژاپن به عنوان نماینده فعالیت می کرد. او ابتدا به عنوان نماینده مستقل وارد پارلمان شد و سپس به حزب "لیبرال دموکرات" پیوست و عضو فراکسیون حزب در پارلمان شد. در مدت سه دهه او گام به گام ارتقا یافت و در چند کابینه این حزب، وزیر شد تا اینکه به مقام رهبری حزب رسید.

نخست وزیر جدید، فردی شناخته شده، با سابقه سه دهه فعالیت سیاسی حزبی و دستور کار مشخص است. دستور کاری که قبلا بارها در حزب مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

علاوه بر این می توان به احزاب بزرگ، فعال و رقابت جدی میان آنها در ژاپن اشاره کرد. انتخابات پارلمانی و تشکیل دولت در ژاپن در نتیجه فعالیت و رقابت احزاب است. حزب یا احزاب پیروز دولت تشکیل می دهند و رهبر حزب بزرگتر نخست وزیر می شود تا برنامه حزب را با حمایت اکثریت پارلمانی اجرا کند. احزاب شکست خورده هم در جایگاه مخالف، خارج از دولت و البته در اقلیت پارلمان، دولت را تحت نظر می گیرند و انتقاد می کنند.

می توان به پارلمان قدرتمند ژاپن نیز اشاره کرد. پارلمان مرکز و محور قدرت و اداره کشور در ژاپن است. دولت از مسیر پارلمان تشکیل می شود و موافق و مخالف در این نهاد، مسائل کشور را بررسی و تصمیم گیری می کنند. پارلمان برای تصمیم گیری ، تصویب قانون و نظارت بر دولت، از اختیارات قانونی گسترده و آزادی بسیاری برخوردار است.

در گزارش ویدئویی رسانه ها از حاشیه انتخاب نخست وزیر جدید ژاپن صحنه ای به نمایش در آمد که هم اکنون احتمالا در کمتر کشور و شهری قابل مشاهده است.

اول صبح در توکیو، یک بسته از روزنامه باز می شود و مردم علاقمند سعی می کنند به سرعت یک نسخه روزنامه جدید و تازه چاپ شده را با خود ببرند. روزنامه ای که تیتر یک آن مربوط به تایید نخست وزیری اولین نخست وزیر زن کشور است.

فعالیت روزنامه های با کیفیت و پرتیراژ یکی از ویژگی های مثبت و ابزارهای قدرت ژاپن است.

روزنامه ژاپنی "یومیوری شیمبون" در چاپ های متعدد صبح و عصر، بین 10 تا 15 میلیون نسخه در روز تیراژ دارد. کل تیراژ روزنامه ها در ژاپن 125 میلیون نفری نیز به حدود 36 میلیون نسخه در روز می رسد. آن هم در کشوری که سرآمد فناوری و ارتباطات دیجیتال است. این را مقایسه کنید با تهران 10 میلیون نفری که سال هاست دیگر صبح ها خبری از مردم ایستاده مقابل کیوسک ها و چشمان دوخته به تیتر روزنامه ها نیست.