مهدی مولایی در جوان نوشت: ما روی طلا خوابیده ایم، ولی گرسنه هستیم ؛ ما روی نفت و گاز نشسته ایم، اما گرسنه ایم . در روزهای اخیر، تکرار چندباره این جملات از زبان رییس جمهور، واکنش های فراوانی در محافل کارشناسی و سیاسی برانگیخته است. سخنی که اگرچه شاید با نیت تلنگر و نقد ساختارهای ناکارآمد بیان شده باشد، اما در سطح گفتمان عمومی و رسانه ای، بار معنایی و پیامدهای سیاسی گسترده ای دارد.

نقد واقعی آن است که به جای تکرار واژه گرسنگی ، سیاست های اقتصادی و اجتماعی ای ارائه شود که عدالت توزیعی را تقویت کند و شکاف طبقاتی را کاهش دهد. مسئولان در جایگاه خود باید از زبان اقتدار و عقلانیت بهره ببرند، نه از زبان گلایه. مردم از رییس جمهور انتظار دارند راوی قدرت و عزت ایران باشد؛ آن کس که در میان دشواری ها، امید می کارد و توان ملی را به تصویر می کشد.

تکرار ضعف، نه علاج درد است و نه نشانه صداقت، بلکه گاه بهانه ای برای فراموشی ظرفیت هاست. قدرت واقعی در این است که در عین دیدن کاستی ها، روایت امید و توان را برگزینیم؛ روایتی که امروز بیش از هر زمان دیگر، ایران به آن نیاز دارد.