فرارو- تب، با وجود شیوع و آشنایی عمومی با علائمی چون گرمای بیش از حد و خستگی، اغلب به اشتباه به عنوان یک بیماری ساده تلقی می شود، در حالی که در حقیقت یکی از مهم ترین سیستم های هشدار و دفاع ایمنی بدن است.

به نقل از یو اس ای تودی، تقریباً هر کسی، چه به دلیل یک زخم، دندان درد یا عفونتی مانند آنفولانزا، ناراحتی ناشی از تب را تجربه کرده است. تب، با وجود آنکه ممکن است ناخوشایند باشد و گاهی اوقات نشانه ای از یک بیماری جدی تر تلقی شود، اما در واقع یکی از مهم ترین خطوط دفاعی بدن در برابر بیماری ها و عفونت هاست و علامت آن است که سیستم ایمنی بدن وظیفه ی خود را به درستی انجام می دهد.

تب ها بسیار رایج هستند و تقریباً همگان با علائم مشخصه آن، از جمله احساس گرمای بیش از حد، تعریق، خستگی، لرز و عموماً ناخوشی آشنا هستند. با این حال، با وجود شیوع بالای تب، بسیاری از افراد درک درستی از معنی تب، زمان خطرناک بودن آن و بهترین روش مدیریت آن ندارند.

تب به افزایش کنترل شده دمای داخلی بدن گفته می شود. این افزایش دما توسط ناحیه ای از مغز به نام هیپوتالاموس تنظیم می شود که مانند یک ترموستات برای بدن عمل می کند. این افزایش موقتی و واکنشی به بدن کمک می کند تا با ایجاد محیطی نامناسب تر برای میکروب ها و همچنین تقویت عملکرد ایمنی در سراسر بدن، با عفونت مبارزه کند.

دکتر کوری فیشر، پزشک خانواده در کلینیک کلیولند، توضیح می دهد که علائم تب اغلب شامل احساس گرما، تعریق، دردهای عضلانی، گرگرفتگی، سردرد و خستگی است. لرز نیز رایج است، زیرا بدن از طریق لرزیدن گرما تولید می کند تا به نقطه تنظیم جدید خود برسد.

دکتر لاله قره باغیان، پزشک متخصص طب اورژانس در استنفورد هلث کر، می گوید: از نظر بالینی، دمای 38 درجه سانتی گراد یا بالاتر به عنوان تب در نظر گرفته می شود. دماهای بین 37/5 تا 37/9 درجه سانتی گراد گاهی اوقات تب خفیف نامیده می شوند، در حالی که دماهای بالاتر از 40/6 درجه سانتی گراد بسیار خطرناک تر بوده و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند. درک این تفاوت های دمایی برای ارزیابی وضعیت بیمار حیاتی است و به تصمیم گیری برای اقدامات بعدی کمک می کند.

دقیق ترین اندازه گیری های دما از طریق دماسنج های دهانی (زیر زبان)، تمپانیک (گوشی) یا رکتال (مقعدی) به دست می آید. اندازه گیری رکتال برای نوزادان و کودکان خردسال بهترین روش است، در حالی که دماسنج های دهانی و گوشی معمولاً برای کودکان بزرگ تر و بزرگسالان کافی هستند.

دماسنج های پیشانی یا زیر بغل نیز می توانند نشان دهنده وجود تب باشند، اما معمولاً قابل اطمینان نیستند، زیرا دمای پوست را اندازه می گیرند نه دمای مرکزی بدن. لازم به ذکر است که هر چه دماسنج به مرکز بدن نزدیک تر باشد، دقت اندازه گیری افزایش می یابد.

تب به ندرت به تنهایی رخ می دهد، زیرا عموماً نشانه ای است از اینکه بدن در حال واکنش به عفونت، التهاب یا یک مشکل زمینه ای دیگر است. دکتر فیشر می گوید: شایع ترین علت تب، عفونت است، اما ممکن است دمای بدن به دلیل عوامل دیگری نیز بالا برود.

دکتر قره باغیان توضیح می دهد که برخی از این عوامل شامل بیماری های خودایمنی مانند لوپوس یا آرتریت روماتویید، لخته های خونی، اختلالات التهابی، برخی سرطان ها یا آسیب بافت هستند. برخی از داروها، از جمله برخی آنتی بیوتیک ها، داروهای ضدتشنج و داروهای ضدروان پریشی نیز می توانند در تنظیم دما اختلال ایجاد کنند.

همچنین، برخی واکسن ها می توانند تب های کوتاه و خفیفی را در حین ایجاد محافظت توسط سیستم ایمنی ایجاد کنند. این فهرست نشان می دهد که تب یک واکنش عمومی بدن است و تشخیص علت اصلی آن نیازمند بررسی دقیق پزشکی است. دکتر قره باغیان اضافه می کند: همچنین مواقعی وجود دارد که دمای مرکزی بدن ممکن است در صورت قرار گرفتن طولانی مدت در گرما یا پوشیدن لباس های بسیار گرم، افزایش یابد.

در واقع، بیماری های مرتبط با گرما مانند گرمازدگی و شوک حرارتی می توانند علائم مشابهی ایجاد کنند، اما از نظر فنی هیپرترمی هستند، نه تب، زیرا نقطه تنظیم دمای بدن تغییر نمی کند. هیپرترمی یک شرایط اضطراری است که باید سریعاً مدیریت شود. در این موارد، بدن توانایی خنک سازی خود را از دست داده است، بر خلاف تب که یک فرآیند کنترل شده برای مبارزه با عامل بیماری زا است. این تمایز بسیار مهم است، زیرا رویکرد درمانی برای هر دو وضعیت متفاوت است.

هنگام مدیریت یک تب واقعی، هدف لزوماً از بین بردن کامل آن نیست، بلکه تسکین ناراحتی و جلوگیری از عوارض است. دکتر فیشر می گوید: اغلب، تب ظرف چند روز خود به خود برطرف می شود. در این بین، مراقبت های حمایتی مانند استراحت، نوشیدن مایعات کافی و خنک نگه داشتن محیط با استفاده از پنکه یا تهویه مطبوع، حمام ولرم و پوشیدن لباس های سبک می تواند کمک کننده باشد.

دکتر قره باغیان اضافه می کند: استفاده از کمپرس های خنک در زیر بغل، روی کشاله ران یا پیشانی نیز می تواند کمک کند. این اقدامات ساده، بدن را در فرآیند بهبودی حمایت می کنند و از افزایش بیش از حد دمای مرکزی جلوگیری می نمایند. داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن یا ایبوپروفن نیز می توانند دما را کاهش داده و ناراحتی را تسکین دهند.

در محیط های بیمارستانی یا کلینیکی، ممکن است اقدامات فشرده تری مانند تزریق مایعات وریدی، پتوهای خنک کننده یا درمان هایی برای علت زمینه ای مانند تجویز آنتی بیوتیک برای عفونت های باکتریایی استفاده شود. این مداخلات زمانی ضروری هستند که تب به مرزهای خطرناک می رسد یا نشانه هایی از آسیب اندام ها وجود دارد.

دکتر فیشر می گوید: اگر تب شما بالاتر از 39/4 درجه سانتی گراد است، بیشتر از سه روز طول کشیده است یا اگر علائم شدیدی مانند تنگی نفس، سردرد شدید، استفراغ مداوم، ضایعات پوستی، درد قفسه سینه یا گیجی را تجربه می کنید ، وقت آن رسیده است که به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشید.

این علائم هشداردهنده نشان دهنده یک وضعیت جدی هستند که نیاز به تشخیص و درمان سریع دارد. در نهایت، درک اینکه تب یک دوست است تا دشمن، به افراد کمک می کند تا با آرامش و آگاهی بیشتری با آن برخورد کنند و در زمان مناسب به دنبال کمک حرفه ای باشند.