این تلسکوپ که در سال 2021 با همکاری ناسا، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی کانادا به فضا پرتاب شد، پیشرفته ترین و قدرتمندترین تلسکوپ فضایی ساخته شده تاکنون به شمار می آید.

به گزارش یورونیوز، کشف جدید در لایه های یخی پیرامون ستاره ای جوان به نام اس تی 6 (ST6) در کهکشانی دوردست انجام شده است.

در این یخ ها، ترکیباتی از جمله الکل ها و اسید استیک (ماده ی اصلی سرکه) شناسایی شده اند؛ همان موادی که از سازه های بنیادین شکل گیری حیات در زمین به شمار می روند.

آنچه این یافته را استثنایی می سازد، این است که کهکشان مورد نظر نسبت به راه شیری عناصر سنگین بسیار کمتری دارد و در معرض تابش شدید فرابنفش قرار گرفته است. محیطی که معمولا برای بقای چنین مولکول های پیچیده ای بسیار نامساعد محسوب می شود.

تیم تحقیقاتی به سرپرستی دکتر مارتا سویلو از دانشگاه مریلند با استفاده از ابزار فروسرخ میانی تلسکوپ جیمز وب به رصد ابر ماژلانی بزرگ، نزدیک ترین کهکشان همسایه ی راه شیری واقع در فاصله حدود 160 هزار سال نوری، پرداخت.

پژوهشگران در میان ابرهای عظیم غبار و یخ که محل شکل گیری ستارگان تازه است، امضاهای طیفی چندین مولکول آلی پیچیده را شناسایی کردند. در میان ترکیبات شناسایی شده می توان به متانول، اتانول، فرمات متیل، استالدهید و اسید استیک اشاره کرد.

به گفته ی پژوهشگران این نخستین بار است که اتانول، فرمات متیل و استالدهید در یخ خارج از راه شیری شناسایی می شوند. این در حالی است که اسید استیک نیز تا پیش از این هرگز به طور قطعی در فضا مشاهده نشده بود.

تیم همچنین نشانه هایی از وجود ترکیبی دیگر به نام گلیکول آلدیید، مولکولی مرتبط با قندها و پیش ساز ترکیبات پیچیده تر زیستی مانند اجزای آران ای، یافت.

این یافته نشان می دهد که مولکول های آلی پیچیده می توانند حتی در محیط های بین ستاره ای بسیار نامساعد نیز شکل بگیرند. به گفته ویل روخا، پژوهشگر دانشگاه لیدن در هلند، این مولکول ها می توانند بر سطح دانه های غبار میان ستاره ای، هم در حالت یخ زده و هم در حالت گازی، تشکیل شوند.

زمانی که این ترکیبات از یخ به گاز آزاد می شوند، واکنش هایی را آغاز می کنند که احتمالا اصلی ترین مسیر تولید چنین مولکول هایی در فضا است.

آقای روخا در بیانیه ای گفت: شناسایی مولکول های آلی پیچیده در یخ ها این نتایج را تایید می کند. یافتن این ترکیبات در ابر ماژلانی بزرگ نشان می دهد که حتی در محیط هایی به مراتب نامساعدتر از منظومه شمسی نیز این فرآیندها می توانند موثر باشند.

دکتر مارتا سویلو نیز افزود که مطالعه این مولکول ها در ابر ماژلانی بزرگ اهمیت ویژه ای دارد، زیرا مقدار پایین عناصر سنگین مانند کربن، نیتروژن و اکسیژن در آن مشابه شرایط کهکشان های نخستین جهان است.

وی گفت: این شرایط سخت به ما نشان می دهد که شیمی آلی پیچیده چگونه می تواند در محیط های ابتدایی جهان، جایی که مواد سنگین کمیاب اند، شکل بگیرد.

گرچه این کشف به معنای وجود حیات در فراسوی زمین نیست، اما نشان می دهد اجزای سازنده حیات می توانند در فرایند شکل گیری منظومه های سیاره ای دوام بیاورند و حتی در مراحل اولیه به سیارات جوان منتقل شوند.

دکتر سویلو ابراز امیدواری کرد که پژوهش های آینده بتوانند ستاره های جوان بیشتری را در هر دو ابر ماژلانی بزرگ و کوچک بررسی کنند تا درک دقیق تری از نحوه ی پیدایش شیمی پیچیده در کیهان به دست آید.