فرارو- به تازگی پژوهشی جدید نشان داد تغییراتی که مرتبط با سن در مغز ما رخ می دهد، ممکن است بتواند علت این مسأله که چرا با گذشت هرسال، ما گذر زمان را سریعتر احساس می کنیم را توضیح دهد.

به نقل از لایو سانیس، بر اساس پژوهشی جدید، ممکن است دانشمندان به درک این موضوع که چرا هرچه که ما پیرتر می شویم، گذر زمان برایمان سریعتر می شود، نزدیک تر شده باشند؛ پژوهشی که با اسکن مغزی افرادی که فیلمی قدیمی از آلفرد هیچکاک را تماشا می کردند، به دست آمد.

به گزارش لایوساینس، طبق پژوهشی که در تاریخ 30 سپتامبر (هشتم مهرماه) در مجله زیست شناسی ارتباطات (Communications Biology) منتشر شد، دانشمندان داده هایی را از مرکز پیری و علوم اعصاب کمبریج استخراج کردند؛ داده هایی که مرتبط با پروژه تحقیقاتی افزایش سن مغز بود. بر اساس این داده ها، 577 نفر که قبلا گلچینی از سریال تلویزیونی آلفرد هیچکاک تقدیم می کند به خصوص هشت دقیقه از یک اپیزود از آن که بنگ؛ تو مُرده ای را تماشا کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. همزمان با اینکه شرکت کنندگان این فیلم را تماشا می کردند، اسکن ام آرآی مغزی آن ها ثبت می شد. این اسکن ها نشان می داد فعالیت مغزی افراد شرکت کننده در این مطالعه، چطور در طول زمان تغییر می کند.

شرکت کنندگان در این پژوهش که اسکن مغزی شان گرفته می شد، سنینی مابین 18 تا 88 سال داشتند. محققان متوجه شدند در طول پخش کلیپ هشت دقیقه ای، مغز افراد مسن تر کمتر به حالتهای فعالیت جدید تغییر پیدا می کرد و حالات مغزی افراد مسن تر به نسبت افراد جوان تری که در این رویدادها شرکت کرده بودند، حالت باثبات تری داشت. این الگو برای تمام سنینی میان 18 سال تا 88 سال ثابت بود.

محققان با دیدن این موارد به این نتیجه رسیدند هرچه در یک دوره زمانی مشخص حالات عصبی مغزی کمتر اما مدت زمانش طولانی تر باشد (که این در افراد مسن تر دیده می شود) آن ها مرور زمان را سریعتر حس می کنند.

این یافته ها با ایده ارسطو نیز سازگار است: هرچه رویدادهای شاخص و برجسته بیشتری در یک دوره زمانی مشخص رخ دهد، از لحاظ ذهنی طولانی تر به نظر می رسد.

حال یافته های جدید دانشمندان این احتمال را تقویت می کند که مغز افراد مسن رویدادهای کمتری را در یک چارچوب زمانی مشخص ثبت کنند، در نتیجه احساس خواهند کرد که چرا زمان به سرعت می گذرد.

جورجیو والورتیگارا (Giorgio Vallortigara) از دانشمندان علوم اعصاب در دانشگاه ترنتوی ایتالیا (University of Trento) که البته نقشی در این پژوهش نداشته، در این خصوص می گوید: اگرچه این مطلب فعلا یک فرضیه است؛ اما می تواند درک و حافظه زندگی روزانه ما، از جمله اینکه زمان ذهنی با افزایش عمر سریعتر می گذرد را تحت تأثیر قرار دهد.

در همین ارتباط، یوآنا شادورا (Joanna Szadura)، زبان شناس در دانشگاه دانشگاه ماریا کوری-اسکلودوسکا (Maria Curie-Skłodowska University) در لهستان که بر روی این مسأله تحقیق می کند که چطور زبان می تواند بر درک ما از زمان تأثیر بگذارد، در مصاحبه با لایوساینس گفت فرضیه دانشمندان پایه و اساس محکمی دارد؛ اما بایستی این مسأله را نیز در نظر بگیریم که هرکدام از ما دو مقیاس زمانی داریم.

او در توضیح این دو مقیاس زمانی گفت: جامعه زمان را به شکل خطی به ساعت و روز و [ماه] و سال تقسیم می کند؛ اما مقایس درونی ما از قوانین لگاریتمی پیروی می کند؛ یعنی بطور مثال برای یک کودک 5 ساله، گذشت یک سال به اندازه 20 درصد از عمرش است؛ اما همین یکسال برای یک انسان پنجاه ساله تنها به اندازه دو درصد از عمرش محسوب می شود. بنابراین درک از زمان نه تنها به رویدادهای عصبی در مغز؛ بلکه به روش غیرخطی که ذهن ما زمان را اندازه گیری می کند نیز بستگی دارد.

با این حال محققان می گویند هنوز هم افراد مسن تر می توانند کاری کنند که زمان از دید آن ها پُرتر و طولانی تر به نظر برسد. لیندا گیرلیز (Linda Geerligs) از پژوهشگران دانشگاه رادبود نیخمن هلند که در این پژوهش نیز شرکت داشت، می گوید: یادگیری چیزهای جدید، مسافرت کردن، درگیر کردن خود در انجام فعالیت های تازه می تواند به گسترده شدن زمان در نگاه به گذشته کمک کند. او می گوید: شاید مسأله مهمتر انجام تعاملات اجتماعی معنادار و فعالیت هایی باشد که شادی به ارمغان می آورد و حس کاملتری از زمان را به ما می دهد.