در دل یکی از پربازدیدترین و شناخته شده ترین موزه های جهان، جایی که گنجینه های بی قیمت هنری و تاریخی نگهداری می شوند، امنیت باید خط اول دفاع باشد. اما در شامگاه 19 اکتبر 2025(27مهر) دزدان به قلب موزه لوور زدند و جواهرات تاج فرانسوی، به ارزش 88 میلیون یورو، در کمتر از 7 دقیقه به سرقت رفت.

به گزارش خبرگزاری فارس، سرقت اخیر در موزه لوور نشان داد که واقعیت با ادعاهای رسمی مسئولان موزه فاصله زیادی دارد. آنچه غربی ها از امنیت کامل این مرکز روایت می کنند، در عمل تاب مقاومت در برابر یک حمله واقعی را نداشت. آیا لوور واقعاً آن دژ نفوذناپذیری است که ادعا می شود، یا این دزدی هشداری برای بازنگری در امنیت موزه های جهان است؟

ادعاها در مورد لوور، دژ نفوذناپذیر! مقامات فرانسوی و غربی سال هاست که موزه لوور را به عنوان نمادی از امنیت پیشرفته معرفی می کنند. در گزارش های رسمی، این موزه با بیش از 10 میلیون بازدیدکننده سالانه، به عنوان یکی از امن ترین مکان های فرهنگی جهان توصیف شده است. سیستم های امنیتی لوور طوری نشان داده شده اند که با ترکیبی از فناوری های پیشرفته مانند حسگرهای حرکتی و دوربین های هوشمند، همراه با نگهبانان آموزش دیده، عملاً نفوذناپذیر باشند.

پیش ازاین، در اوایل امسال، موزه لوور و امانوئل مکرون ، رییس جمهور فرانسه، به طور مشترک از یک بازسازی اساسی موزه با هزینه ای تخمینی بین 700 تا 800 میلیون یورو (815 تا 932 میلیون دلار) خبر دادند. وب سایت رسمی موزه لوور به 950 کارمند متخصص در امنیت اشاره می کند که مسئولیت نظارت بر مجموعه ها را بر عهده دارد. رشیده داتی، پس از وقوع سرقت در 19 اکتبر 2025، در مصاحبه ای با شبکه تلویزیونی TF1 ادعا کرد که سیستم امنیتی موزه لوور عملکرد مناسبی داشته و در این حادثه شکست نخورده است.

او همچنین اشاره کرد که پروژه نوسازی سیستم های امنیتی موزه در دست اجراست، هرچند به دلیل وضعیت تاریخی ساختمان، این فرآیند پیچیده است.بااین حال، پس از وقوع سرقت، نگرانی هایی در مورد ناکافی بودن برخی از سیستم های امنیتی موزه مطرح شده است. برخی از کارکنان موزه اعلام کرده اند که پیش از سرقت، بارها در مورد کمبود نیروی انسانی و ضعف در پوشش دوربین های مداربسته هشدار داده بودند.

سیستم های امنیتی لوور به بازدیدکنندگانی که وارد موزه لوور می شوند اجازه داده نمی شود که پیچ گوشتی، انبردست، آچار، چکش یا قیچی بیاورند. درحالی که گردشگرهایی که وارد موزه می شدند برای چنین ابزارهایی غربالگری می شدند، سارقان از یک جرثقیل و ابزارهای برقی برای ورود خود از طریق یک پنجره استفاده می کردند.سیستم امنیتی موزه لوور، با وجود ادعاهای رسمی مبنی بر امنیت کامل، در عمل با چالش های جدی مواجه است.

گزارش های رسمی بعد از سرقت اخیر، سیستم های امنیتی موزه را قدیمی و ناکافی ارزیابی کرده اند و نشان می دهد تنها یک سوم از گالری های موزه تحت پوشش دوربین های نظارتی هستند.در روز سرقت، سارقان با استفاده از یک بالابر صنعتی به بالکن طبقه دوم موزه دسترسی پیدا کردند و با ابزارهایی مانند اره برقی، شیشه پنجره را شکستند و وارد گالری آپولون شدند. این عملیات که در کمتر از 7 دقیقه انجام شد نشان دهنده ضعف های جدی در سیستم های نظارتی و حفاظتی موزه است.یکی از مشکلات عمده، کمبود دوربین های مداربسته در بخش های حساس موزه است. بر اساس گزارش ها، حدود 35درصد از اتاق های بخش دنون، جایی که جواهرات نگهداری می شد، فاقد پوشش دوربین هستند. علاوه بر این، کاهش تعداد نگهبانان و کارکنان امنیتی در ساعات کم تردد، به ویژه در روزهای تعطیل، بر شدت این مشکلات افزوده است.

پنجره های این موزه به سیستم آلارم مجهز هستند. این سیستم در صورت وقوع کوچکترین ضربه به پنجره ها، به پست فرماندهی که دوربین ها را رصد می کند، هشدار می دهد. یک کارشناس امنیتی توضیح می دهد که به طور معمول، در موزه ای مانند لوور، شکستن پنجره باید یک سیگنال آلارم ایجاد کند که به کامپیوتر امنیتی ارسال می شود و منطقه دقیق حادثه را مشخص می کند. ظاهرا آلارم ها پرسنل امنیتی را به اتاق آوردند، اما نفوذگران به همان آسانی که وارد گالری شده بودند، آنجا را ترک کردند، البته این بار با حمل ثروتی هنگفت.

در حالی که وزیر فرهنگ فرانسه، رشیده داتی، از عملکرد سیستم امنیتی موزه دفاع کرده است، بسیاری از کارشناسان و اتحادیه های کارگری به ناکافی بودن اقدامات امنیتی اشاره دارند. آن ها معتقدند که کاهش بودجه و نیروی انسانی، به ویژه در بخش های حساس، موجب افزایش آسیب پذیری موزه شده است.

الیز مولر، کارمند لوور گفت که در داخل سازمان ناکارآمدی وجود دارد. او گفت: ماه هاست که هشدارهایی توسط همه پرسنل ایمنی و امنیتی صادر شده است، به ویژه برای برجسته کردن نقص ها و مشکلاتی که هر روز با آنها روبرو بودیم و در واقع، مدیریت تمام این هشدارها را کاملاً نادیده گرفت، و امروز، آنچه که از آن می ترسیدیم، رخ داد: غارت و چپاول. او افزود: ما تعدادی از ضعف ها را شناسایی کرده بودیم و معلوم می شود که این شناسایی اکنون نه تنها داخلی است، بلکه ضعف لوور و ناتوانی آن در انجام ماموریت اصلی خود از بیرون نیز شناخته شده است.

به گفته لیندا آلبرتسون، رییس انجمن تحقیقات جرایم علیه هنر، سازمانی که روندهای امنیتی موزه ها از جمله سرقت و خرابکاری را بررسی و ردیابی می کند، ساختاری که اکنون شلوغ ترین موزه جهان محسوب می شود، هرگز برای جای دادن میلیون ها بازدیدکننده ای که هر سال دریافت می کند، طراحی نشده بود . او گفت که معماری لوور برای رسیدگی به نیازهای امنیتی مدرن، کنترل های دقیق حفاظت، یا جمعیت انبوهی که اکنون جذب می کند ساخته نشده است.

سرقت اخیر در موزه لوور تنها یک حادثه جنایی ساده نیست، بلکه هشداری جدی برای نهادهای فرهنگی غرب به شمار می رود؛ نهادهایی که سال ها از فناوری های پیشرفته و امنیت غیرقابل نفوذ خود سخن گفته اند. اکنون روشن شده است که حتی در قلب پاریس و در پیشرفته ترین موزه جهان، میان ادعا و واقعیت فاصله ای عمیق وجود دارد. این در حالی است که سال ها، لوور به عنوان الگویی از امنیت پیشرفته معرفی شده بود. این رویداد، پرسش هایی جدی درباره کارآمدی سیستم های کنونی مطرح کرده و نیاز به سرمایه گذاری هدفمند در فناوری های نوین و تقویت نیروی انسانی را برجسته می کند. کارشناسان امنیتی خواستار اصلاحات فوری شده اند تا موزه های جهان از تکرار چنین شکست هایی در امان بمانند.