فرارو مکث بوت، ستون نویس روزنامه واشنگتن پست

به نقل از روزنامه واشنگتن پست، فقط ذهنی چون چارلز شولتز، روان شناس تیزبین رفتار انسان، می توانست عدالت را در بازنمایی رابطه ی پیچیده و طنزآمیز میان دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین برقرار کند. یکی از مضامین ماندگار در کمیک مشهور و ماندنی او، بادام زمینی ها ، حکایت جاودانه ی لوسی و توپ فوتبال است. هر پاییز، بی وقفه و طی سال ها، لوسی ون پلت با چهره ای مطمئن و لحن دلگرم کننده، چارلی براون را ترغیب می کرد تا توپ فوتبال را شوت کند. اما درست در لحظه ای که پای چارلی به توپ می رسید، لوسی توپ را کنار می کشید و او نقش زمین می شد. هر سال، پس از این ماجرا، چارلی براون با درماندگی و اعتراض بازمی گشت، سوگند می خورد که دیگر فریب نخواهد خورد و با این حال، پاییز بعد، دوباره در همان دام قدیمی می افتاد.

اگر هنوز رمز این قیاس را درنیافته اید، باید گفت در این روایت، پوتین همان لوسی است، ترامپ نقش چارلی براون را بازی می کند و صلح در اوکراین همان توپ فوتبال است. از زمان بازگشت ترامپ به کاخ سفید در ماه ژانویه، او بارها با اطمینان تکرار کرده است: فکر می کنم رییس جمهور پوتین می خواهد به جنگ پایان دهد. اما ایمان ترامپ به این باور، به سرعت در معرض آزمونی سخت قرار گرفته است؛ چراکه اگر واقعاً ولادیمیر پوتین خواهان پایان جنگ بود، پس چه چیز او را واداشته است که همچنان به آن ادامه دهد؟

در لحظاتی، خود ترامپ نیز نشانه هایی از درک این واقعیت تلخ بروز داده است؛ نوعی آگاهی کودکانه اما صادقانه شبیه به همان درک ناگهانی چارلی براون پس از هر زمین خوردن. در آوریل گذشته، درست پس از یکی دیگر از موج های گستردهٔ حملات پهپادی و موشکی روسیه به شهرهای اوکراین، ترامپ با لحنی آمیخته به تردید اعتراف کرد: این مرا به فکر وامی دارد که شاید او نمی خواهد جنگ را متوقف کند... شاید فقط دارد مرا بازی می دهد.

دونالد ترامپ تهدید کرده بود که اگر پوتین با آتش بس موافقت نکند، تحریم های تازه ای علیه روسیه اعمال خواهد کرد. اما برای مهار این بحران، پوتین موفق شد او را متقاعد کند در ماه اوت، در آلاسکا با او دیدار کند. پس از آن، تحریم ها بی سروصدا از دستور کار کنار رفت و در نهایت، تنها مجموعه ای از تعرفه ها برای مجازات هند به دلیل خرید نفت از روسیه باقی ماند.

در ماه جاری، همان نمایش تکراری اما فرساینده دوباره به اجرا درآمده است. ترامپ این بار با ایده ارسال موشک های کروز توماهاوک به اوکراین بازی می کرد تا کی یف بتواند خاک روسیه را هدف قرار دهد. این اقدام پوتین را به شدت نگران کرد؛ تا آنجا که پنج شنبه گذشته با ترامپ تماس گرفت و او را راضی کرد در مجارستان با وی دیدار کند. در پی این تماس، فروش موشک های توماهاوک برای مدتی نامعلوم به تعویق افتاد. گزارش ها حاکی است ترامپ روز جمعه، در نشستی پشت درهای بسته، زلنسکی را تحت فشار شدیدی قرار داده و به نوشته فایننشال تایمز، به او هشدار داده که اگر شرایط پوتین را نپذیرد، اوکراین نابود خواهد شد.

چه دلیلی می توان یافت که باور کنیم نشست بوداپست نتیجه ای بهتر از دیدار آلاسکا در پی خواهد داشت؟ نشستی که بنا بر گزارش فایننشال تایمز، پوتین با سخنرانی ای طولانی و خسته کننده درباره این که اوکراین بخشی از روسیه است، ترامپ را به ستوه آورده بود. هیچ نشانه ای وجود ندارد که پوتین آماده امتیازدهی تازه ای باشد؛ او در تماس تلفنی هفته گذشته نیز بار دیگر خواستار واگذاری مناطقی شد که نیروهای روس هنوز حتی آن ها را تصرف نکرده اند. با این حال، ترامپ همچنان قادر نیست در برابر همتای روس خود نه بگوید. این ساده دلی پایان ناپذیر، رؤیای دیرینه او برای پایان دادن به جنگ اوکراین را دست نیافتنی کرده است. ناتوانی ترامپ در اِعمال فشار واقعی بر مسکو، زمانی آزاردهنده جلوه می کند که اوکراین خود در تضعیف موقعیت روسیه، پیشرفت هایی چشمگیر به دست آورده است.

حمله تابستانی پوتین، بی آنکه به هیچ یک از اهدافش دست یابد، عملاً متوقف شده است. بر اساس برآورد نشریهٔ اکونومیست، نیروهای روس در سال جاری تنها موفق به تصرف 0٫4 درصد از خاک اوکراین شده اند؛ آن هم به بهای سنگین بیش از صد هزار کشته. از زمان آغاز جنگ تاکنون، روسیه بیش از یک میلیون نیروی نظامی خود را از دست داده است. تلفات اوکراین نیز هرچند قابل توجه است، اما در مقایسه با روسیه بسیار کمتر بوده است.

این جنگ نه فقط از منظر انسانی، بلکه از جنبه اقتصادی نیز برای روسیه هزینه ای گزاف به همراه داشته است. طبق گزارش رویترز، حملات پهپادی دوربرد اوکراین در ماه اوت موجب از کار افتادن حدود 21 درصد از ظرفیت پالایش نفت روسیه شد. پیامد این حملات، افزایش قیمت جهانی نفت، بروز کمبود پراکنده بنزین در داخل روسیه و سقوط درآمدهای نفتی کرملین به یکی از پایین ترین سطوح از زمان آغاز حمله در سال 2022 بوده است.

ترامپ مجوز اشتراک گذاری اطلاعات نظامی با اوکراین را صادر کرده تا این کشور بتواند حملات پهپادی خود را در عمق خاک روسیه مؤثرتر انجام دهد. با این حال، این یکی از معدود اقداماتی است که او واقعاً در حمایت از اوکراین انجام داده است. در حالی که آمریکا یک گام به عقب برداشته، اروپا گام هایی به جلو نهاده است. برای نخستین بار، میزان کمک های دفاعی اروپا به اوکراین از کمک های ایالات متحده پیشی گرفته است. اندک تسلیحاتی هم که آمریکا هنوز در حال ارسال آن هاست، نه به عنوان هدیه، بلکه به هزینه و سفارش کشورهای اروپایی تأمین می شود.

اروپایی ها اکنون در حال اجرای طرحی هستند که بر اساس آن، بیش از 200 میلیارد دلار از دارایی های مسدودشدهٔ روسیه به صورت یک وام بدون بهره در اختیار اوکراین قرار گیرد؛ و بازپرداخت این وام تنها در صورتی انجام خواهد شد که مسکو غرامت جنگی خود را به کی یف بپردازد؛ احتمالی که بسیار دور از ذهن است. این رقم هنگفت تقریباً معادل کل کمک هایی است که اوکراین از آغاز جنگ تاکنون از اروپا و ایالات متحده دریافت کرده است، و به این کشور توان مالی لازم را می دهد تا برای سال های آینده نیز به نبرد ادامه دهد.

این اقدامات، فشارها بر کرملین را برای پایان دادن به جنگ به طور چشمگیری افزایش داده است. با این همه، آشکار است که پوتین همچنان بر این باور است که می تواند در میدان نبرد به پیروزی برسد. در عین حال، نگرانی او از احتمال اعمال تحریم های تازه از سوی آمریکا یا ارسال موشک های توماهاوک به اوکراین رو به افزایش است.

اگر ترامپ دودلی و بازی های نمایشی خود را کنار بگذارد و واقعاً فشار را تشدید کند، شاید بتواند پوتین را متقاعد سازد که دیگر راهی برای پیروزی ندارد و ناگزیر باید صادقانه پای میز مذاکره بنشیند — وگرنه... اما هر بار که به نظر می رسد ترامپ در آستانه درک واقعیت قرار گرفته، دوباره در دام چرب زبانی مأمور پیشین کا.گ.ب در کرملین گرفتار می شود. بی تردید ترامپ در اعماق ذهنش می داند که پوتین او را سر کار گذاشته ، اما باز هم فریبش را می خورد.