آذر منصوری در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: امروز در نقطه ای قرار داریم که سال ها پیش می توانست آغازگر آینده ای روشن تر باشد، اما به دلایلی همچون تاخیر در تصمیم گیری ها، تعارض منافع و اولویت یافتن منافع جناحی بر مصالح ملی، بسیاری از فرصت ها از دست رفتند. آینده ای که می توانست مسیر توسعه و رفاه را هموار کند، متاسفانه قربانی اختلافات داخلی و ملاحظات گروهی شد و اکنون آثار آن را در ابعاد اقتصادی و اجتماعی به وضوح می بینیم.

برجام به عنوان یک توافق مهم بین المللی در میانه تعارض منافع و فشارهای مختلف نتوانست آن طور که انتظار می رفت به اهدافش برسد و پس از مدتی بلاتکلیفی تا حدی کنار گذاشته شد. حالا لایحه CFT نیز پس از سال ها بررسی و کشمکش، در شرایطی تصویب شد که فرصت بهره برداری کامل از آن به دلیل ساختارهای معیوب و تعارض منافع محدود شده است. علاوه بر این، کسری بودجه بی سابقه دولت، فشار مضاعفی بر اقتصاد وارد کرده و توان اجرایی و سرمایه گذاری در بخش های مختلف را به شدت کاهش داده است.

کاهش ارزش پول ملی، افزایش تعداد افراد زیر خط فقر و رکود اقتصادی نیز از دیگر نشانه های این بحران عمیق هستند. این شرایط نشان دهنده نیاز فوری به اراده ملی قوی، تصمیم گیری شفاف و مدیریت یکپارچه است که منافع کشور را بر منافع جناحی و گروه های خاص اولویت دهد. متاسفانه تعارض منافع و حضور برخی کاسبان تحریم و باندهای قدرت و ثروت که از وضعیت موجود سود می برند، مانع از حرکت سریع و موثر به سمت اصلاحات جدی شده اند.

اکنون بیش از هر زمان دیگری، وقت آن رسیده است که راهبرد ستیز و تقابل جای خود را به راهبرد توسعه پایدار و تعامل بدهد. تنها با پذیرش این تغییر بنیادی می توانیم افق های جدیدی از رشد و پیشرفت را در پیش رو داشته باشیم. توسعه پایدار، مبتنی بر همگرایی داخلی و تعامل سازنده با جامعه بین المللی، کلید بازگشت اعتماد، سرمایه و فرصت های از دست رفته است.

بدون چنین تغییری در راهبرد، باید منتظر آینده ای ترسناک تر بود؛ آینده ای که در آن بحران های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی عمیق تر شده و زندگی مردم بیش از پیش با چالش مواجه شود. بنابراین مسوولان و سیاستگذاران کشور باید با عزم راسخ و وحدت نظر، مسیر اصلاحات را هموار کنند و ضمن حفظ استقلال و عزت ملی، به تعامل و همکاری به عنوان راهی حیاتی برای عبور از شرایط فعلی بنگرند.