عبدالجواد موسوی روزنامه نگار طی یادداشتی در هم میهن نوشت: دو، سه روزی صبر کردم تا همه حرف ها و حدیث های فرامتنی درباره فیلم علی شمخانی منتشر شود، بلکه چیز تازه ای دستگیرم شود که نشد. حرف ها همان حرف های همیشگی بود. دفاع ها و حمله ها هم همان مبنای قدیمی را داشت. طبق معمول آن طرفی ها ذوق کردند و این طرفی ها از حفظ حریم شخصی سخن گفتند. اگر ماجرا برعکس می شد الان این طرفی ها ذوق می کردند و آن طرفی ها از حفظ حریم شخصی حرف می زدند. اما نزاع آن طرفی ها و این طرفی ها خیلی مهم نیست. مهم مردم خشمگینی هستند که دنبال سوژه ای می گردند برای خالی کردن خشم و نفرتی که قابل وصف نیست.

برای آن ها علی شمخانی با فلان هنرپیشه هیچ فرقی ندارد. مردمی که زیر بار تورمی لجام گسیخته و کمرشکن در حال لِه شدن هستند، از دیدن عروسی دختر شمخانی در یک هتل مجلل به فغان می آیند. حق هم دارند. نمی شود که اقتصاد مقاومتی و تاب آوری در مقابل امپریالیسم جهانی مختص فرودستان، پابرهنه ها و گرسنگان باشد و بریزوبپاش و لاکچری بازی های افسانه ای در انحصار صاحبان قدرت. اینکه شمخانی کار خلاف شرعی کرده یا نکرده، اصلاً مهم نیست.

اینکه عروسی گرفتن در یک هتل مجلل، کار درستی هست یا نیست هم فرع ماجراست. مهم این است که مردم عصبانی اند. چندسال پیش وقتی عکسی از احسان علیخانی در کنار یک ماشین شاسی بلند منتشر شد، همین قدر بلوا بپا شد. خیلی ها احسان علیخانی را یک مجری ساده تلویزیونی نمی دانستند، بلکه معتقد بودند او بخشی از رانت خواران وابسته به قدرت را نمایندگی می کند. درحقیقت دشنام دادن به او به نوعی اعتراض علیه کسانی بود که او را برکشیده و امکان سلبریتی شدن را برای او فراهم کرده بودند. شاید اگر فیلم شمخانی در یک فضای آرام و در زمانه ای غیر از شرایط حساس کنونی منتشر می شد، ماجرا کاملاً متفاوت می شد و چه بسا حتی شمخانی مورد تشویق و تایید قرار می گرفت.

شاید در آن شرایط خیلی ها به جای بدوبیراه گفتن به شمخانی، او را ستایش می کردند که ملاحظات مدیران و مسئولان جمهوری اسلامی را نادیده گرفته و به یک مراسم عرفی تن داده است. شاید از رابطه عاطفی پدر و دختر می نوشتند. شاید حتی برگزاری مراسم در آن هتل کذایی را نشانه ای از توجه پدر به سربلندی دخترش معنا می کردند و کلی در ستایش علی شمخانی، منبر می رفتند. اما، هم من و شما خوب می دانیم در چه روزگاری زندگی می کنیم، هم احتمالاً علی شمخانی.

شما نمی توانید قریب به نیم قرن شیوه ای را در حکمرانی پیش بگیرید و بعد به هردلیلی آن شیوه را تغییر بدهید؛ بی آنکه به مردم توضیح بدهید چه اتفاقی افتاده. اگر تا سه سال پیش پوشش مهسا امینی جرم محسوب می شده و شما برای تحقق پوشش مورد نظرتان زمین و زمان را به هم می دوختید، نمی توانید حالا بی هیچ توضیحی پوشش مهسا امینی را به عنوان حجاب برتر بپذیرید و به هیچ کس هم توضیح ندهید پس آن همه غوغا و هزینه برای چه بود؟ منظورم این است که مردم حق دارند بپرسند این شکل از عرفی زندگی کردن چطور تا همین چندوقت پیش خطایی نابخشودنی محسوب می شده، اما حالا عیب وایرادی در آن نیست؟

هزینه میلیاردی برگزاری عروسی در هتل اسپیناس پالاس از کجا آمده؟ آیا مردم حق ندارند با دیدن این تصاویر شایعات نفتکش ها و سرمایه های افسانه ای نزدیکان آقای شمخانی را باور کنند؟ اصلاً چرا نباید مردم حقیقت ماجرا را درباره آقای شمخانی و فرزندان ایشان بدانند؟ این شایعات را که ایران اینترنشنال علیه ما پخش نکرده؛ عده ای از فعالان سیاسی و مقامات رسمی این مملکت آن ها را طرح کرده اند.

چرا نباید درباره صحت و سقم آن ادعاها بحث و گفت وگو شود. غرض اینکه، خشم عمومی از یک فیلم و عروسی معمولی درمیان نیست. ماجرا پیچیده تر از این حرف هاست. ظاهر ماجراً البته ساده است و می توان به راحتی از کنار آن گذشت. مثل خیلی از ماجراها که از کنارشان ساده گذشتیم، اما بعدها معلوم شد که اشتباه کردیم. خیلی اشتباه کردیم.