فرارو- نورعلی الهی، عارف، فیلسوف، قاضی و موسیقی دان ایرانی بود. او بخش عظیمی از زندگی خود را صرف تحقیق و پژوهش در حوزه های مختلف کرد.

به گزارش فرارو، باوجوداینکه نام نورعلی الهی چندان نام آشنایی در جامعه امروز ایران به شمار نمی رود، اما شخصیت او شخصیتی قابل بررسی و مهم است. او در چندین حوزه فعالیت داشت و در هرکدام از آن ها نیز حرفی برای گفتن داشته است.

نورعلی الهی در 19 شهریور 1274 در روستای جیحون آباد کرمانشاه، در دامنه کوه بیستون زاده شد. پدرش حاج نعمت الله جیحون آبادی، شاعر، نویسنده و عارف نامداری بود. او دوران کودکی و نوجوانی خود را در کنار پدر، با روزه داری، ریاضت، عبادت و آموزش های معنوی گذراند و هم زمان به تحصیل دروس دینی و اخلاقی و یادگیری موسیقی پرداخت. در همین سال ها پایه های اندیشه و جهان بینی فلسفی و معنوی اش شکل گرفت.

پس از درگذشت پدر در سال 1298، نورعلی الهی به این باور رسید که دوران عزلت نشینی و ریاضت های سنتی به سر آمده و معنویت حقیقی باید در دل زندگی اجتماعی تجربه شود. ازاین رو، در 24 سالگی موقعیت ویژه معنوی خود را کنار گذاشت و برای آزمودن باورهای اخلاقی اش وارد جامعه شد. او با بریدن گیسوان و کنار گذاشتن جامه روحانی، زندگی ساده ای در پیش گرفت و به تهران رفت. سپس به عنوان کارمندی گمنام در اداره ثبت مشغول به کار شد تا معنویت را در بطن زندگی روزمره و مسئولیت اجتماعی جست وجو کند.

پس از اصلاحات قضایی رضا شاه در سال 1305، نورعلی الهی با اتمام تحصیلش، در سال 1312 وارد دستگاه دادگستری شد. او نزدیک به سی سال در مراتب مختلف قضایی، از کفالت دادگاه بخش تا ریاست دادگاه جنایی، فعالیت کرد و مدتی نیز دادستان قم بود. الهی در سال 1336، در 62 سالگی، به درخواست خود بازنشسته شد و در تهران اقامت گزید. در کنار کار قضایی، به پژوهش در زمینه های الهیات، فلسفه، عرفان و اخلاق پرداخت و در جلسات علمی و دینی، از جمله در مدرسه مروی، فعال بود.

در همین روزها بود که نورعلی الهی به شکل جدی تری شروع به فعالیت در حوزه فلسفه کرد. او دو کتاب در زمینه تعلیمات دینی و معنوی تالیف کرد و همچنین به شکل پیوسته مشغول تربیت شاگردانش شد. شاگردان او نیز در ادامه برمبنای تعلیمات وی، کتابی به نام آثارالحق را منتشر کردند.

در کنار این ها، نورعلی الهی یکی از بهترین نوازندگان تنبور زمانه اش بود. او خیلی زود نواختن تنبور را آغاز کرد و در سن 9سالگی به مقام استادی در این حرفه رسید. الهی، نقش مهمی در اعتلای تنبورنوازی در زمانه خودش ایفا کرد و به عنوان یکی از بهترین تنبورنوازان آن روزگار شناخته شد.

الهی در نهایت در 27 مهرماه سال 1353 در سن 79سالگی دار فانی را وداع گفت و در هشتگرد کرج به خاک سپرده شد.