رنگش مرا یاد حنا می اندازد؛ قدیم ها همه به سرشان می زدند و موهایشان نارنجی می شد، می گفتند هم خاصیت دارد و هم رنگ و رو. اما از حنایی که به سر و دست می زدند تا ماچا؛ این پودر ریز آسیاب شده چای سبز که به روش خاصی در ژاپن پرورش می یابد، فاصله بسیار است. تنها شباهتشان در رنگ سبز روشنی است که دارند.

به گزارش اعتماد، حالا دیگر این نوشیدنی تنها در ژاپن و دیگر کشورهای آسیایی معروف نیست، بلکه پایش به کافه های ایران نیز باز شده است. هر چند از چند سال قبل هواداران چای سبز، ماچا را هم در برخی کافه ها و عطاری های ایران پیدا کرده بودند، اما این نوشیدنی امروز آن قدر طرفدار پیدا کرده است که یک شعبه از کافه لمیز، در خیابان پاسداران، چند هفته قبل همه ذخیره ماچایش تمام شد!

تا چند سال قبل کسی ماچا را نمی شناخت یا حداقل در ایران از محبوبیت کمتری برخوردار بود، اما به قول یکی از باریستاهای کافه لمیز در چهارراه ولیعصر تهران که نوشیدنی های ماچای معروفی دارد و طبق گفته باریستاهایش اولین کافه واردکننده ماچا در ایران است، چند ماهی می شود که به یکی از پرفروش ترین نوشیدنی های گرم و سرد این کافه تبدیل شده است.

تنها بین ساعت سه عصر در چهارراه ولیعصر، از جمعیت بیش از ده نفری کافه دوطبقه، حداقل 6نفر ماچا لاته گرم سفارش داده اند که شامل پودر ماچا، آب گرم و شیر با فوم کم می شود که از حدود 189هزار تومان در ماگ کوچک تا 269هزار تومان در ماگی بزرگ سرو می شود.

اما قیمت نسبتا بالای یک فنجان لاته گرم، باعث نمی شود که طرفدارانش از نوشیدن حداقل چند بار در هفته آن پشیمان شوند. طرفداران ماچا در ایران، چندان دل نگران قیمت این نوشیدنی نیستند. هر چند برخی حتی نوشیدنی هایشان را تمام هم نمی کنند، انگار همین که ماچا سفارش دهند، برای آن ها کفایت می کند.

ماچا در میان نسل زد، حداقل در چند ماهه اخیر، هواخواه بسیار دارد. نسلی که آنچه می خواهد را درنهایت به دست خواهد آورد. حالا اگر به تصاویر صفحه شخصی هر کدامشان در شبکه های اجتماعی سری بزنید، حتما چند تصویر یا فیلم از نوشیدنی سبزرنگی مشاهده خواهید کرد که در تابستان گذشته به خصوص، نوشیدنی سرد آن، با طعم انبه، محبوب ترین نوشیدنی برخی کافه های ایران بوده است. انواع طعم دهنده های میوه ای یا سیروپ وانیل یا لوندر، سبب می شود که تلخی طعم ماچا کمتر احساس شود و مزه بهتری پیدا کند.

دخترکی که سال نهمی است، درباره نوشیدنی محبوبش که حالا از دو کافه مختلف در تهران آن ها را تهیه می کند، می گوید: حداقل هفته ای یک بار می نوشم. اغلب هم خنکش را ترجیح می دهم. راستش را بگویم مزه اش شبیه چمن است! اما به هر حال ما دوست داریم و گاهی با دوستانم نوشیدنی ها و کیک هایی که با ماچا درست شده و البته اغلب هم با انواع شربت ها طعم دار شده است را با هم به مدرسه می بریم و می خوریم. برخی دوستانم دوستش دارند و برخی نه. اما توصیه می کنم از هر کافه ای نخرید، چون چند بار از جاهای مختلف خریدم و کیفیت خوبی نداشتند. بهتر است از کافه های شناخته شده تر بخرید.

دخترک پانزده ساله، بیشتر از چند ماه نیست که با نوشیدنی های ماچا آشنا شده است. او که به فرهنگ آسیایی، از کره گرفته و خواننده های محبوبش که حالا به قول خودش تک تک ترانه هایشان را از حفظ است و سریال هایشان را می بیند تا سوشی که سبب شده است گذرش به رستوران های کره ای بیفتد و حالا ماچا هم به نوشیدنی دلخواهش تبدیل شده است، می گوید: ترند شدن اتفاقا خیلی هم خوب است و به در دسترس قرار گرفتن آسان این نوشیدنی کمک کرده است، اما یکی از شعبه های کافه مورد علاقه ام که نوشیدنی سرد خوشمزه ای با ماچا و ترکیباتش درست می کند، باعث شده است هفته ای چند بار به آنجا بروم. حالا به همه هم پیشنهاد می دهم، اما نوشیدنی های گرم با طعم ماچا را هرگز امتحان نکرده ام و علاقه ای هم ندارم.

هر چند او معتقد است همه همکلاسی هایش ماچا را دوست ندارند، اما حداقل یک بار آن را امتحان کرده اند، با این وجود خودش هم درباره خواص ماچا چیز زیادی نمی داند، تنها از رنگ و ترکیبش با بستنی لذت می برد و چندان توجهی هم به قیمتش که از جیب پدرش پرداخت می شود نیز ندارد.

خودش می گوید که هیچ وقت به تنهایی ماچا سفارش نمی دهد و در کنارش کیک یا یک موچی (نوعی شیرینی سنتی ژاپن که از غلات به خصوص برنج تهیه می شود که هر دانه اش تقریبا صدهزار تومان است) هم سفارش می دهد.

اما آنچه بیش از همه در ماه های اخیر، ماچا را سر زبان ها انداخت، ماچا پارتی بود که در چند کافه ازجمله در شیراز و ماهشهر، منجر به پلمب شدن چند کافه شد. فیلمی که بعد از برگزاری ماچا پارتی در کافه ای در شیراز منتشر شد، به سرعت وایرال شد و همه آن ها که ماچا را نمی شناختند هم بر آن شدند که با کمی جست وجو در شبکه های اجتماعی، این نوشیدنی پرطرفدار را کشف کنند.

به رغم اینکه ماچا بیشترین طرفدار را در ایران میان نسل زد دارد، اما دیگر افرادی که سال هاست نوشیدنی های سلامتی را دنبال می کنند، به خصوص طرفداران چای سبز، حتما یک بار حداقل ماچا را هم امتحان کرده اند.

شاید برگزاری مراسمی مانند ماچا پارتی، برای نسل زد بیشتر از آنچه نوشیدن و خوردن یک نوشیدنی یا دسر تهیه شده از آن باشد، یک رویداد اجتماعی و نهایتا اعتراضی به رنگ سبز باشد. آنچه در فیلم های منتشر شده در شبکه های اجتماعی مشاهده می کنیم، جوانانی هستند که در میان موسیقی و فضای گاه سبزرنگ کافه ها، نوشیدنی سبزرنگی در دست دارند و پایکوبی می کنند.

اما جشن سبزِ ماچا تنها در ایران برگزار نمی شود، هر چند که تنها در ایران است که ممکن است به خاطر برگزاری ماچا پارتی، کافه ای تعطیل شود.

مخالفان این نوشیدنی سبزرنگ، اغلب سلامتی را دلیل ترند شدن ماچا، حداقل در ایران نمی دانند. آن ها معتقدند که این نوشیدنی بیشتر تبدیل به ادا و نمایشی از جانب افرادی شده است تا تنها دمی در کافه ای بنشینند و چند تصویر از خود و نوشیدنی محبوبشان در اینستاگرام به اشتراک بگذارند و به همه اعلام کنند که منم امروز از همان نوشیدنی نوشیدم که یک میلیون نفر تنها در عرض چند ساعت، فقط یک فیلم از مراسم نوشیدن ماچا را تماشا و بازنشر کردند.

دخترکی که کنارم نشسته است، حتی رنگ لباس و کوله پشتی اش سبز است. نوشیدنی اش هم در فنجان سبزرنگی سر میزش می رسد و با دوستش در حال خندیدن و ذوق کردن از رنگ سبز فنجان هستند. حتی نیمی از فنجان گرمش را هم لب نمی بند. تنها ناخنکی به کیک همراه ماچا لاته اش می زند و همه حواسشان به موسیقی متنی که برای فیلم دونفره همراه دوستش انتخاب کرده اند، است.

زنی 35ساله که مربی یوگاست و تجربه نوشیدن ماچا در دوبی را هم داشته است، با اشاره به اینکه از سال ها قبل و بعد از اینکه با چای سبز آشنا شد، ماچا را از عطاری ها می خرید و می نوشید و در نهایت هم از چند سال قبل در کافه های ایران به تدریج نوشیدنی هایی با طعم ماچا نوشید و خوشش آمد، می گوید که آنچه در دوبی نوشیده، خوشمزه تر از ماچای ایرانی بود: من مرتب نمی خوردم. از حدود سال 98 با ماچا آشنا شدم. حس تازگی که به من می داد را دوست داشتم، اما در کل نوشیدنی سردش را ترجیح می دهم. نوشیدنی داغش دقیقا طعم حنا می دهد و به ذائقه من نمی خورد.

ترجیح می دهم همان ترکیب سرد با بستنی اش را بخورم. به نوعی شبیه قهوه نوشیدن است که بعد از نوشیدن آن حس خوبی به آدم دست می دهد و انرژی می گیرد. حس لذتبخشی است. آنچه من امروز می بینم که همه علاقه مندند، ماچا به همراه انواع سیروپ ها مانند وانیل است که همین سبب می شود آن طعم خود ماچا که چندان هم دوست داشتنی نیست، حس نشود. گاهی هم خودم ماچا را با شیر و یخ و عسل درست می کنم که آن هم ترکیب خوشمزه ای است.

ماچا نوعی چای سبز پودری است که چند هفته پیش از برداشت آن، پوشش های سایه بانی روی گیاه چای نصب می شود تا با کاهش عمدی نور خورشید، سبب تولید کلروفیل و آنتی اکسیدان بیشتری در برگ ها شود.

آنتی اکسیدانی قوی است، خاصیت ضدالتهابی دارد و خواص بسیاری برای پوست دارد و البته هم انرژی بخش است و هم چربی سوز، هر چند این تفکر که نوشیدنش سبب لاغری خواهد شد، به قول یکی از باریستاهایی که سال هاست این نوشیدنی را سرو می کند، درست نیست. اما مصرف بیش از حد آن نیز به دلیل کافیینی که دارد، سبب بروز مشکلاتی خواهد شد.

هر چند کافیین کمتری از قهوه دارد و مانند قهوه تنها چند دقیقه پس از نوشیدن جذب نمی شود و به تدریج وارد جریان خون می شود. همین مساله سبب می شود که سطح انرژی بدن بعد از نوشیدن آن، بیشتر از زمانی باشد که یک فنجان قهوه می نوشید و آن حالت استرس و نگرانی و تپش قلبی که برخی بعد از نوشیدن قهوه تجربه می کنند، با نوشیدن ماچا احساس نمی شود و کافیین کمتری از قهوه دارد.

این باریستا همچنین می گوید که ماچا یک سوپرفود است و خواص کم نظیری دارد، حتی مربی های ورزشی هم معتقدند که نوشیدن آن سبب کاهش وزن نخواهد شد. این درحالی است که برخی عطاری ها می گویند یکی از دلایل فروش این پودر سبزرنگ این است که اغلب زنانی که مراجعه می کنند، با این باور که سبب لاغریشان خواهد شد، آن را می خرند.

ماچا در عطاری ها در شاسه هایی موجود است که یک بسته 30تایی آن ها حدود 350هزار تومان به فروش می رسد. شاید در ادامه مصرف کنندگان چای سبز بعد از تبلیغات این نوشیدنی، به نوشیدن آن پناه آورده اند. هر چند حتی آن ها که به طور مداوم از برگ چای سبز استفاده می کردند هم تغییر چشمگیری در وزن خود مشاهده نکرده بودند.

با وجودی که ماچا فعلا میان نسل زد جا خوش کرده است و طرفداران خودش را دارد، از بلاگرها گرفته تا کافه دارها، هر کدام این جمعیت را به سمت خود می کشد، اما همچنان این نوشیدنی سبزرنگ حریف دوستداران قهوه نمی شود. قهوه ای که سال هاست جایش را میان نوشیدنی های پرطرفدار در جهان، بی هیچ رقیب جدی تا امروز حفظ کرده است.

هر قدر هم مدافعان سلامت هشدار دهند که کافیین کمتری را به حلقتان بریزید تا کمتر دچار اضطراب و دردهای معده و هزار مشکل ریز و درشت دیگر شوید، اما در همان چند ساعتی که به کافه های مختلف سر زدم، نوشیدنی های قهوه ای رنگی که بو و عطرشان تا چند صندلی آن طرف تر می پیچید، بیشتر از ماچای سبزرنگی بود که مزه و رنگش را من هم چندان نمی پسندم، اما جوانان چند میز آن طرف تر که یکی یکی به جمعیتشان اضافه می شود، نظر دیگری دارند.

یکی شان که تازه دانشجو شده است را همه با انگشت نشان می دهند که از این جمع، بیش از دیگران ماچا می خورد و دخترک هم لبخندی پهن روی صورتش می اندازد و می گوید: من از طرفداران نوشیدنی های هتلی هستم و به همین دلیل هم هفته ای چندبار ماچا می نوشم و طعمش را هم دوست دارم و قیمتش هم برایم اهمیتی ندارد. ماچا لاته اش را بی درنگ سر می کشد و خط سبزی کنار لب بالایش به جا می ماند که بعد از خنده کناردستی اش، آرام پاکش می کند.

هر قدر هم باریستاها بگویند بیش از سی درصد مشتری های روزانه کافه، نوشیدنی های سرد و گرم ماچا را سفارش می دهند، اما حریف آن 70درصد باقیمانده قهوه خورها نمی شوند. این دیگر ربطی به کافه های شمال و جنوب ندارد. برخی کافه نشین ها هم معتقدند که ترند شدن ماچا کوتاه مدت است و جوانان نسل زد هم مانند بقیه چیزهایی که زود دلشان را می زند، این نوشیدنی سبزرنگ را هم به زودی از یاد خواهند برد.