در فضای مجازی ویدئویی با عنوان اولین دیس تاریخ ادبیات! دست به دست می شود که در آن با شعرهایی که به حافظ، صائب تبریزی و شهریار منتسب می شود، آن ها به یکدیگر طعنه می زنند.

به گزارش ایسنا، در این ویدئو، حافظ در قرن هشتم می گوید: اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/ به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را و صائب تبریزی، 300 سال بعد در شعری که به اشتباه به او منتسب شده است، در پاسخ می گوید: اگر آن ترک شیرازی به دست دارد دل ما را/ به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را/ هر آن کس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد/ نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را و شهریار 500 سال بعد باز در شعری که به اشتباه به این شاعر معاصر منتسب شده است، می گوید: اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/ به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را/ هر آن کس چیز می بخشد بسان مرد می بخشد/ نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را/ سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند/ نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دل ها را .

حالا انجمن مبارزه با جعلیات ادبی در واکنش به این ویدئو نوشته است: باشد که اهورامزدا این کشور را از دشمن، خشکسالی و دروغ نگه دارد .

این روزها بار دیگر یک ویدئو تولیدشده با هوش مصنوعی فضای مجازی را پر کرده ؛ سه شاعر از سه قرن مختلف بر سر یک میز می نشینند و یکدیگر را به -اصطلاح جوانان امروزی- دیس می کنند.(منظور همان جوابگویی با طعنه است).

در این ویدئو فیلیمو مدرسه - که مدعی آموزش مجازی است - تنها شعر منسوب به حافظ متعلق به اوست و شعرهای منتسب به صائب و شهریار جعلی هستند.

این بار هم هوش مصنوعی که می تواند در خدمت آموزش باشد، ابزاری شده برای آراستن جعلیات و گسترش بیشتر آن.

مخاطب ویدئو تنها از محتوای بصری لذت می برد و آن را برای دیگران می فرستد. اصالت شعرها برای خیلی ها مهم نیست. زیباست و این برای آن ها کافی است. مرجع هم یک پلتفرم برای آموزش است و به اندازه کافی معتبر به نظر می رسد، اما این جعل و دروغ است که در ظاهری پررنگ و لعاب یک بار دیگر پیروز می شود. در مواجهه با این شرایط ما وظیفه داریم روشنگری کنیم. وظیفه شما به عنوان یک ایرانی چیست؟