کیومرث کرمانشاهی در اطلاعات نوشت: این روزها عده ای تلاش دارند تا دلایل بروز همه مشکلات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و خصوصا اقتصادی را صرفا به عوامل سیاسی ربط دهند تا خود و همفکران را بَری از مسئولیت بروز این مشکلات جلوه داده و جناح رقیب را پاسخگوی ناکامی ها معرفی کنند. هرجا هم توفیقی وجود داشته باشد خود را در آن شریک بدانند و هیچ اشاره ای به نقش طیف رقیب در کسب این موفقیت نکنند!

در نتیجه بخش زیادی از وقت مدیریتی کشور به جدل سیاسی و اتهام زنی مسئولین وقت و گذشته با یکدیگر صرف می شود که نه تنها باری از دوش مردم بر نمی دارد، بلکه در این شرایط حساس نه جنگ، نه صلح منابع فکری و تجربی برای حل مشکلات را به هدر می دهد!

نگاهی به کمتر از نیم قرن حکمرانی گذشته ایران نشان می دهد؛ همه جناح های سیاسی اعم از چپ، راست و میانه هرگاه بر سرکار می آیند و مسئولیت امور حکمرانی را به عهده می گیرند؛

صرفاً از مشورت با هم طیفان و اعضای جناح سیاسی خود بهره می برند و در پایان دوره مدیریت نیز بدون ارائه شاخص های عملکردی مسئولیت ناکامی ها را از خود ساقط کرده و به احدی جوابگو نیستند!

این در حالیست که هرکدام از جریان ها سیاسی چپ و راست و میانه در سالهای گذشته؛ به سهم خود در تعیین سرنوشت کشور و وضعیت فعلی جامعه نقش داشته اند و اگر امروز در برخی حوزه ها با ناکامی روبرو هستیم، مسئولیت این فرجام با همه مدیران حال و گذشته است.

باید نظام حکمرانی ما به پاسخگو کردن همه مدیران در طول سالهای قبل عادت کند و در پایان هر دوره مدیریتی، بیلانی از عملکردها و مسئولیت ها ارائه دهد.

به ویژه در این برهه زمانی که عمده مشکلات مردم از جنس اقتصادی و معیشتی است، باید مسئولیت دولت های قبلی در ایجاد وضعیت فعلی و کسب شاخص های مختلف اقتصادی تعیین شود و صرفاً یک جناح سیاسی مورد مؤاخذه قرار نگیرد.

شاخص هایی نظیر: نرخ بهره، تولید ناخالص داخلی (GDP)، تولید ناخالص ملی (GNP) و تعدیل های ضمنی هریک، قیمت مصرف کننده (CPI)، قیمت تولیدکننده (PPI)، قیمت عمده فروشی (WPI)، قیمت خرده فروشی (RPI)، قیمت کالاهای صادراتی (XPI)، قیمت کالاهای وارداتی (MPI)، قیمت واردات و صادرات (XMPI)، نرخ تورم، تراز تجاری، مدیران خرید (PMI)، هزینه اشتغال (ECI)، اعتماد مصرف کننده (CCI)، نرخ بیکاری، نرخ اشتغال، مدعیان بیکاری، قیمت مسکن (HPI)، مجوزهای ساخت و ساز، درآمد شخصی، درآمد و دستمزد، ذخایر نفت خام و گاز طبیعی، منحنی بازده، نرخ فلاکت و امثال آن ها باید در پایان هردوره مدیریتی ارزیابی شده و به مردم گزارش شوند.

یقیناً موفقیت ها و ناکامی های هر دوره مدیریتی در بهبود شاخص های فوق می تواند ملاکی برای عملکرد مسئولین اقتصادی در گذشته و برنامه ریزی های کشور در آینده باشد.