پژوهش های پیشین نشان داده بودند که دوقلوهای همسانی که جدا از هم بزرگ شده اند، بسیاری از ویژگی های مشابه، از جمله ضریب هوشی مشابه، دارند. این نتیجه گیری، اعتقاد رایج را تقویت می کرد که IQ عمدتاً تحت تأثیر ژنتیک (طبیعت) است نه محیط (پرورش).

به گزارش انتخاب و به نقل از sciencealert؛ اما جارد هوروات و کیتی فابریکانت، دانشمندان علوم شناختی و پژوهشگر توسعه ی کودک، با بررسی دوباره ی داده ها، عامل مهمی را در نظر گرفتند که اغلب نادیده گرفته می شد: تحصیلات.

آن ها 87 جفت دوقلو را بر اساس شباهت یا تفاوت در تجربه های تحصیلی شان گروه بندی کردند و دریافتند که تفاوت های IQ با تفاوت های تحصیلی هم راستا هستند.

به گفته ی نویسندگان، این اختلاف ها به حدی بود که می توانست از تأثیر معلم یا گروه همسالان فراتر رود.

دوقلوهایی که جدا از هم بزرگ شده و در مدارس بسیار متفاوت تحصیل کرده بودند، الگوی IQ مشابه افراد غریبه داشتند، با تفاوت تقریبی 15 واحد در ضریب هوشی.

با این حال، تنها 10 جفت دوقلو تجربه ی مدرسه ای قابل مقایسه داشتند و این نمونه ی کوچک، محدودیت هایی برای نتیجه گیری نهایی مطالعه ایجاد می کند.

تست IQ که برای اولین بار در 1905 طراحی شد تا مشخص شود کدام کودکان به کمک اضافی در مدرسه نیاز دارند، در طول دهه ها نشان داده که نمرات IQ معمولاً پایدارند و این امر به عنوان دلیلی بر تثبیت برخی انواع هوش توسط ژنتیک مطرح شده است.

با این حال، شواهد جدید نشان می دهد که بهبود کیفیت آموزش باعث افزایش مستمر IQ در کشورهای مختلف و فرهنگ های گوناگون شده است.

مطالعه ی تأثیر تحصیل بر IQ به طور جداگانه کار دشواری است و اغلب دوقلوها یا در یک خانه بزرگ شده اند یا حتی اگر جدا شده باشند، در مدارس مشابه حضور داشته اند.

هوروات و فابریکانت می گویند:

برای نقشه برداری کامل از تأثیرات محیطی بر آزمون های شناختی هنوز کارهای زیادی باقی مانده است. امیدواریم این مقاله بتواند گامی در مسیر فهم بهتر این موضوع باشد.

این مطالعه در مجله ی Acta Psychologica منتشر شده است.