اعتماد نوشت: بحث و نقد ما در مورد واگذاری تصمیم سلب حیات به سلطه مطلق اولیای دم در قانون، به هیچ وجه نمی تواند مانع از بیان بزرگی این بخشش شود.

خانواده مرحوم خالقی با این عمل خود تجلی بخش دعوت قرآن به عفو در قتل های عمد بودند، دعوتی که گرچه حق اولیای دم را برای انتقام نفی نمی کند، اما اصل اخلاقی برای انسان های بلندمرتبه اخلاقی را مرجح می داند.

حتی 14 قرن بعد و در عصر پیشرفت فرهنگ و تمدن، پذیرش این دعوت برای آدمیان بسیار دشوار است مگر آنکه به حد بالایی از اعتلای اخلاقی رسیده باشند، زیرا حتی در جوامعی که مجازات اعدام وجود ندارد مجرم عفو نمی شود، بلکه به مجازات حبس های سنگین محکوم می شود که دردناک تر از اعدام است.

گرچه گروه صلح و سازش قوه قضاییه و همچنین برخی دوستان اهل سنت و فعالان حقوق بشر در این زمینه تلاش کردند، اما این خانواده می توانستند نپذیرند. باید توجه شود که اگر بعضی از فرزندان ناخلف، اسباب رنجش خانواده ها هستند، خانواده نسبت به سرنوشت او بی تفاوت می شود، اما امیرمحمد خالقی، عزیزدردانه ای بود که مایه افتخار خانواده بود و به او مباهات می کردند و به آینده اش چشم دوخته بودند.

می خواهم اعتراف کنم که چنین گذشتی در مورد یک مجرم و در شرایطی که جو غالب نیز حامی اولیای دم است آنقدر شجاعت می خواهد که شاید به عدد انگشتان دست پیدا شوند کسانی که چنین قدرت و شجاعتی را داشته باشند.

این کار در توان هر کس نیست و فوق توانایی انسان های عادی است. خانواده امیرمحمد خالقی با قصاص کردن، نمی توانستند جان عزیزدردانه خود را بازگردانند، اما با بخشش شان، الگویی را تقویت کردند که هزاران امیرمحمد خالقی را زنده نگه می دارد، زیرا فرهنگ مدارا، نوعدوستی و پرهیز از توسل به قتل و خشونت را نهادینه می کند.

آن ها نه فقط با ترویج الگوی بخشش، بلکه با ترویج احترام به انسانیت موجب می شوند حتی ارتکاب جرم و جنایت هم کاسته شود. شاید در آینده بسیاری از انسان ها که تحت تاثیر این الگوسازی نجات می یابند، ندانند که زندگیشان چگونه وامدار بخشش های بزرگ و بی نظیری است که در گذشته توسط کسانی مانند خانواده امیرمحمد اتفاق افتاده و جامعه را به نقطه ای رسانده که آن ها بتوانند بدون خشونت زندگی کنند.

نکته دیگر اینکه اگر این همه قدرت، شجاعت انسانیت می تواند الگوی سرآمدی برای دیگران باشد، اما بیش از همه، حکومت است که باید از آن درس بیاموزد. وقتی که خانواده ای محروم از بسط ید و قدرت سیاسی و حکومتی چنین قدرت بزرگ اخلاقی ای دارد به طریق اولی باید حکومت که بزرگ ترین قدرت سخت و ابزارها را در اختیار دارد، نسبت به شهروندان و حتی مجرمان با گذشت و مدارا رفتار کند و سیاست مشت آهنین و النصر باالرعب و بازدارندگی از طریق القای ترس و غیره در تضاد با این الگو است.