هاجر صفرزاده درباره علت از حال رفتنش در مسابقات جهانی هند قبل از رسیدن به خط پایان در فینال ماده 400 متر دوومیدانی قهرمانی کم بینایان جهان اظهار کرد: دو روز قبل از شروع مسابقات جهانی سرماخوردگی شدیدی گرفتم و بدن درد و تب و لرز داشتم و ریه هایم عفونت کرده بود. قبل از شروع مسابقات با بدشانسی بزرگی مواجه شدم و نتوانستم عملکرد واقعی خود را به نمایش بگذارم. اصلا تصور نمی کردم شرایط این گونه باشد که به راحتی مدال طلا را از دست بدهم.

او افزود: برای کسب مدال طلا در ماده 400 متر خود را آماده کردم بودم و تا ثانیه های آخر با اختلاف خیلی زیاد نفر اول در این ماده بودم اما متاسفانه 10 متر مانده به خط بدنم خالی کرد و هیچ رمقی برای ادامه مسابقه نداشتم و انتهای خط از هوش رفتم و تنها با اختلاف یک صدم ثانیه طلا را از دست دادم و این برای من واقعا دردناک بود.

تنها بانوی دونده کم بینا در مسابقات جهانی هند تصریح کرد: برای مسابقات 200 متر مسوولین به خاطر این که حالم خیلی خراب بود اجازه شرکت در مسابقات ندادند اما چون قبل از شرکت در این مسابقات تمرینات سختی را پشت سر گذاشته بودم دوست نداشتم مسابقات را از دست بدهم و می خواستم شانسم را امتحان کنم بنابراین رفتم بیمارستان و بعد از تزریق سرم تا حدودی بهتر شدم و حتی با وجود این که در مرحله مقدماتی رکورد خیلی خوبی به ثبت رساندم و به مرحله نیمه نهایی صعود کردم اما حالم بدتر شد و دیگر نتوانستم به فینال صعود کنم.

صفرزاده خاطرنشان کرد: بعد از پارالمپیک پاریس هر روز دو وعده و به مدت 5 ساعت تمرین می کردم از همه چیز زندگی ام گذشتم تا در مسابقات جهانی بهترین عملکرد را داشته باشم، البته اگر مربی ام در کنارم نبود شاید مدال نقره ماده 400 متر را نیز کسب نمی کردم، چون تمریناتی که در جریان مسابقات برای من طراحی کرده بود و انگیزه ای که به من می داد سبب شد تا با وجود سرماخوردگی شدید خود را نبازم و برای رسیدن به هدفم بجنگم، امیدوارم در بازی های پاراآسیایی ناگویا ژاپن مدال نقره خود را به طلا تبدیل کنم.

او در پایان در پاسخ به این پرسش که نبود دونده همراه مخصوص نابینایان در کنار شما چقدر در افت عملکرد شما در مسابقات جهانی هند تاثیر داشت، تصریح کرد: از همان زمانی که وارد رشته دوومیدانی شدم دونده همراه نداشتم و به تنهایی می دویدم. البته خیلی ها معتقد بودند چون همراه نداشتم سبب شد تا چنین اتفاقی برای من رخ دهد در صورتی که از حال رفتن من ارتباطی به نبود مربی همراه نداشت و ضعف بدنی و حال بدم سبب شد تا از هوش بروم.