محمود دولت آبادی ناصر تقوایی را کارگردان دانا و موفقی می خواند و به دوره ای که از آن سربرآوردند اشاره کرده و می گوید: ما داریم تمام می شویم و حیف شد که شرایط اجازه نداد آدم هایی که در این دوره پدید آمده بودند با یکدیگر کار کنند.

به گزارش ایسنا، این نویسنده پیشکسوت در پی درگذشت ناصر تقوایی، فیلمساز مطرح کشورمان که تجربه داستان نویسی هم داشت، بیان کرد: تقوایی هنرمند ارزنده ای بود. من داستان های او را خوانده بودم که دیدمش و با او درباره کتاب صحبت کردم. جوان بود و نوشته هایش تصویری بود و همین تصویری بودن او را به سمت سینما هدایت کرد و چه خوب شد که به سینما رفت. تقوایی کارگردان موفق و دانایی بود.

او سپس ادامه داد: بعد از ماجراهایی که در دوره قبل از انقلاب برایم پیش آمد و کارم به بازداشت کشیده شد، روابط ما کم و بعد قطع شد، البته ارتباط مان زیاد هم نبود. بعد از انقلاب هم گه گاه همدیگر را دیدیدم. یک بار اتفاقا او را دعوت کردم و به بیرون شهر رفتیم تا از او بپرسم چه کسی پیشنهاد کرد که شما دایی جان ناپلئون را بسازید؟ خب دایی جان ناپلئون نمایش مُسلسلی بود که همه مردم ایران دیدند. گفت: والله خود آقایان! گفتم: یعنی چه؟ گفت: آقای گرگین این کتاب را به من داد و گفت از طرف آقای رییس تلویزیون است. من داشتم می رفتم اهواز. گفت این کتاب را در راه بخوان. من هم خواندم. زمانی که برگشتم، گفت: به نظرت چطور می رسد؟ گفتم: کتاب خوبی است. گفتند: می توانی آن را فیلم کنی؟ گفتم: بله. و شروع کردم فیلم کردن. قصدم از این سؤال این بود که بدانم چه کسانی پشت سیاست این سریال بودند که توانست زندگی دربار را در آن زمان با آن بیان شیرین مضحکه کند؟ دیدم خود آقایان بودند. این سریال خیلی موفق بود.

دولت آبادی خاطرنشان کرد: به نظرم تقوایی ظرفیت های بیشتری داشت ولی متأسفانه شرایط اجتماعی ما در این سال ها و موانع که بیشتر متوجه دوستان سینمایی است مانند سانسور در مراحل مختلف، به نحوی آقای تقوایی را کنار زد. او هم که از نظر تن و توش بنیه زیادی نداشت. بنابراین تباهی یک شخصیت هنری مانند ناصر تقوایی از 20 سال پیش شروع شد. من هم کمابیش در جریان احوالش بودم.

او سپس با اشاره به دیدارهای گاه گاه خود با تقوایی گفت: یکی دوبار هم او را دیدم و به خانه رساندمش و یک بار درباره رودکی صحبت کردیم. ایشان گفت با هم درباره رودکی کار کنیم. گفتم من اهل تحقیق نیستم. بحث بر این بود که زبان رودکی نمی تواند ناگهانی متولد شده باشد.

این نویسنده مطرح تأکید کرد: تقوایی شخصیت دانایی بود، آگاه بود. بسیار باهوش بود. کارهایی که انجام داد به گونه ای نبود که آدم بتواند خرده ای به او بگیرد. خیلی واقع بین بود. همیشه به او علاقه داشتم و به او احترام می گذاشتم. الان هم همین طور.

محمود دولت آبادی در ادامه درباره اینکه ناصر تقوایی می خواست فیلمی از رمان جای خالی سلوچ او بسازد گفت: به من گفت طرح جای خالی سلوچ را بنویس و به من بده تا برای ساختن آن فکر کنم. گفتم: ناصر من می نویسم ولی تو نمی توانی این کار را بکنی، برای اینکه دشوار است. قسمت هایی که عباس با شتر کار دارد، سنگین است. ولی نوشتم و طرح را به او دادم. البته انجام نگرفت. به هر حال دیگر نپرسیدم چرا انجام نگرفت. متأسفانه نشد. اگر توانایی اش را می داشت در زمانی که نیرو داشت، بهترین کارگردان برای ساختن این اثر بود. به هرحال طرح موجود است و مرضیه (وفامهر، همسر ناصر تقوایی) می تواند آن را در آرشیو تقوایی پیدا کند زیرا آن را از تقوایی نگرفتم.

این داستان نویس در پایان خاطرنشان کرد: دوره ای که گذشت، و ماها داریم به آخر می رسیم، حیف شد که شرایط اجازه نداد آدم هایی که در این دوره پدید آمده بودند با یکدیگر کار کنند؛ فرقی نمی کند گلشیری با کیارستمی، کیارستمی با فلان نویسنده، دولت آبادی با تقوایی و تقوایی با آن نویسنده. نشد. بین هنرمندان و اهل خلاقیت چنان تفرقه ای ایجاد شد که آدم ها متاسفانه نتوانستند یکدیگر را از آنچه که هستند تکمیل تر کنند. غبنی است که ما داریم. حیف شد. یادش گرامی.