خشکسالی رهاورد خشک سازی هایی است که سر منشا آن بحران مدیریتی است. خشکی تالاب ها که به عنوان یک پدیده طبیعی از آن یاد می شود، یکی از چالش های زیست محیطی است که صرفاً به دلیل کاهش بارش ها اتفاق نیفتاده، بلکه این سوء مدیریت ها بود که با قطع حق آبه تالاب ها سناریوی خشک سازی این جاذبه های حیات بخش را در کشور کلید زد.

به گزارش اطلاعات، سیروس زارع دبیر تشکل احیاء کنندگان تالاب بین المللی کمجان با اشاره به اینکه ایران تقریباً روی کمربند نیمه خشک زمین قرار گرفته، اظهار می کند: میانگین بارش ها در گذشته 330میلی متر و در حال حاضر 250 میلیمتر است، این نشان می دهد که ما با دستکاری ها و تخریب عرصه های طبیعی، جنگل ها و مراتع مان را با آسیب جدی مواجه کردیم.

وی می گوید: ما با ندانم کاری هایمان شرایط طبیعی تقویت بارش ها را با خلل مواجه کردیم و نتیجه این اقدامات ارزیابی نشده انسانی، منجر به نابودی داشته های سرزمینی مان شده، منابع طبیعی و عرصه های محیط زیستی ارزان ترین منابع سهل الوصول برای بارگذاری بیش از حد توان اکولوژیکی بر عرصه های طبیعی است و همین امر باعث شده که ما این داشته ها را از دست بدهیم و میزان بارش ها را کم کنیم.

او معتقد است: وقتی میزان بارش ها از 330 به مرز 250 میلیمتر و حتی کمتر از این رقم در بارش های سالانه رسیده، نشان می دهد که ما مرتکب اشتباهات محاسباتی شده ایم، زیرا نتوانستیم عرصه هایی را که به تقویت ابرها کمک می کردند، حفظ کنیم.

این فعال محیط زیست، از دیگر عوامل بروز خشکسالی های حاکم بر کشور را سدسازی هایی می داند که منجر به گسست در حوضه های آبی شد و پیامدش خشکی تالابهایی است که نقشی حیاتی در سلامت جامعه دارند.

زارع می گوید: ما تعادل بخشی و شرایط آب و هوایی تالاب ها را از دست دادیم و خشکی گستره وسیعی از تالاب های کشور نظیر تالاب های فارس، اصفهان، ارومیه، سیستان و بلوچستان و کرمان نتیجه همین سو مدیریت فاجعه بار منابع آب و متهم ردیف اول این فاجعه زیست محیطی است. همین امر باعث شده تا زیستگاه هایی که می توانستند بیماری ها را به صورت طبیعی کنترل و سلامت زیستی زیستی و جامعه انسانی را حفظ کنند با سدسازی ها وعدم مدیریت در این حوزه ها به ورطه نابودی برده ایم.

به گفته وی، کاهش بارندگی ها نتیجه اقداماتی است که شهرهای و روستاهای ما را با مشکلات جدی حتی در حوزه آب شرب مواجه کرده است.

به زعم وی؛ وقوع فرونشست ها و پیدایش فروچاله ها در همدان، بختگان و اصفهان و سایر نقاط نتیجه تخلیه آبخوان هاست، زیرا ما نتوانستیم منابع را به درستی مدیریت کنیم، ما با برداشت بی رویه آب، سرزمینمان را به سمت میرایی پیش بردیم.

زارع تصریح می کند: چرا در بخش تالاب ها، نگاهمان به سمت بهبود وضعیت کیفی و کمی و توسعه و پایداری تالاب ها تغییر نمی کند؟ طرح های کلیشه ای با حیف و میل منابع در حوزه مدیریت آب سالهاست که گریبانگیر آب و خاک کشور شده، چرا؟ چون ما حاضر نیستیم در مدیریت منابع آب به دنبال راهکاری جدید باشیم، ما هیچگاه تجربه سایر کشورها را برای فرار از بحران آب جدی نگرفتیم و با استمرار کشت های آب بر، منابع آبی مان را حیف و میل کرده و آنرا ترویج کردیم. نتیجه این کم توجهی ها، قیمت محصولاتیست که در بازار فروش محصولات کشاورزی تولیدی حتی بهای آب مصرفی مان را هم تامین نمیکند.

دبیر تشکل احیاء کنندگان تالاب بین المللی کمجان تاکید می کند: وقتی ارزش و بهای واقعی آب در قیمت گذاری محصولاتمان لحاظ نمی شود عملاً بحث مدیریت آب از چرخه حفظ آب فاصله می گیرد و نتیجه آن، این وضعیت فعلی است که با آن مواجهیم.