مهدی طارمی کاپیتان تیم ملی ما برابر روسیه بود. در اولین بازی فیفا دی مهر ماه یا اکتبر 2025 او روز جمعه 18 مهر 1404 رسماً وارد باشگاه صدتایی ها در تاریخ فوتبال ایران شد.

بعد از جواد نکونام با 152 بازی ملی، علی دایی با 149 بازی ملی، احسان حاج صفی با 136 بازی ملی، علی کریمی با 125 بازی ملی، مهدی مهدوی کیا و سید جلال حسینی هر کدام با 111 بازی ملی، آندرانیک تیموریان با 103 بازی ملی و کریم انصاری فر با 102 بازی ملی، حالا مهدی طارمی نهمین فوتبالیست تاریخ ماست که به این باشگاه پرافتخار وارد می شود.

تا قبل از ظهور کریستیانو رونالدو رسیدن به 100 بازی ملی بزرگترین آرزوی هر فوتبالیست بود. اما این ابر اسطوره پرتغالی حالا مرز 200 بازی ملی را هم رد کرده و رکورد گل ملی را هم از علی دایی ما گرفت و آنجا هم سه رقمی شد. رونالدو در سومین معیار مهم یعنی کاپیتانی تیم ملی هم سه رقمی شده و رکورددار دنیاست. رکوردهایی که بعید است دیگر کسی به آن برسد.

اما مهدی طارمی ما هنوز زمان دارد که خود را در این جمع اسطوره ها بالا کشیده و رکورد خود را بهتر و بهتر کند. او متولد 27 تیر 1371 و در 33 سالگی، تنها نماینده فوتبال ما در اروپاست. در حالت خوشبینانه بعد از قراردادش با تیم یونانی، به حوزه خلیج فارس می آید و بعد از یکی دو سال به لیگ برتر بازگشته و لااقل تا 5 سال آینده -با توجه به تداومی که دارد- می تواند به افزایش رکوردهای خود در تیم ملی فکر کند.

پشت سر طارمی، علیرضا جهانبخش و سردار آزمون نیز وارد باشگاه صدتایی ها خواهند شد. اما طارمی رکوردهای دیگری هم دارد که به بهبود آنها فکر کند. او با 55 گل ملی پشت سر علی دایی با 109 و سردار آزمون با 57 گل، سومین گلزن برتر تاریخ فوتبال ماست و در این مسابقه برای بیستمین بار بازوبند کاپیتانی تیم ملی را بر بازو بست و به رکورد مرحوم سیروس قایقران در پله چهاردهم تاریخ فوتبال ایران رسید.

امیدوار بودیم طارمی در صدمین بازی ملی و بیستمین کاپیتانی، گل شماره 56 یا 57 را هم بزند. طارمی تا قبل از این مسابقه در سه تقابل با روسیه به همراه سردار و خلعتبری، یکی از 3 نفری بود که به روسیه گل زده و می توانست اولین دو گله ما برابر این حریف باشد. او با این بازی، در کنار رامین و بیرو به رکورد حاج صفی با سومین بازی برابر روسیه رسید.

اما با شکست تیم ملی، تمام این اعداد و ارقام معنای خود را برای طارمی از دست داد و تنها در تاریخ به کار او می آید! درست همین جاست که می توان خیلی بهتر عمق این باور معروف را درک کرد که فوتبال یک بازی گروهی است و ارزش تمام افتخارات انفرادی، به اندازه یک پیروزی یا جام تیمی نیست!

بهترین بازیکنان دنیا همیشه گفته اند ترجیح می دهند به جای با ارزش ترین جوایز انفرادی -مثل توپ طلا یا کفش طلا- همراه تیم پیروز و قهرمان شوند. طارمی در روزی که به همه این افتخارات و رکوردها رسید، خوشحال نبود چون تیم ایران باخت!