بیست وسوم مهر 1338 در هجدهمین سال انتشار مجله اطلاعات هفتگی ، یادداشتی کم نظیر منتشر شد: نخستین اتوبیوگرافی کوتاه از زبان جهان پهلوان غلامرضا تختی.

آن زمان تختی 29 ساله بود و به نوشته خودش تنها هشت سال از ورودش به دنیای کشتی می گذشت، اما همان مدت کافی بود تا نامش در فهرست کشتی گیران بزرگ جهان ثبت شود.

در این یادداشت، تختی از کودکی در خانی آباد می گوید، از پدری یخچال دار و مادری دعاگو، از سال هایی که در مسجدسلیمان کارمند شرکت نفت بود و از نخستین بار که اسمش در میان فهرست تیم اعزامی به فنلاند نشست. همه چیز را ساده و بی ادا می گوید: از شکست ها، هیجان اولین مدال جهانی، احترامش به مردم فنلاند و ترک ها، تا آرزویی عجیب و شوخ طبعانه اش: ده روز حکومت !

این نوشته تصویری بی ریا از تختیِ 29 ساله به دست می دهد؛ مردی که هنوز به شهرت افسانه ای اش نرسیده بود، اما درونش همان آرامش، صبر و فروتنی سال های بعد موج می زد.

زندگی نامه تختی 29 ساله را به قلم خودش در پی می خوانید:

زندگی من تا آن جا که یادم است آرام و ساکت بوده و حتی فراز و نشیب ها، شور و هیجان ها، کشمکش ها و زیر و بم های کشتی هم با همه صلابت و عظمتش نتوانسته دریای آرام و شفاف زندگی مرا طوفانی و کدر کند. غم و درد، شادی و نشاط هر دو اثری یکسان در چهره من باقی می گذارند، آرامش و خونسردی، صبر و تحمل در برابر مشکلات بیش از هر چیز مرا در زندگی موفق و کامیاب ساخته است، اما گمان نکنید زندگی من خالی از نگرانی و نارحتی بوده است.

من در سال 1309 در تهران، محله خانی آباد متولد شدم. پدرم یخچال داشت و زندگی ما از این ممر می گذشت. او همیشه در میدان زندگی راهنمای من بود و سرانجام یک سال پیش با مرگ خود مرا داغ دار کرد ولی مادرم هنوز در قید حیات است.

دوران کودکی من در محله خانی آباد آرام و بی سروصدا گذشت. زندگی کودکی من نیز مثل همه مردم مملو از قهرها و آشتی ها بوده ولی هرگز نه با کسی دست و پنجه نرم کردم، نه اشکی و نه قطره خونی از چشم و سر کسی سرازیر نمودم. هشت ساله بودم که پدرم دستم را گرفت و به دبستان منوچهری گذاشت و من دوره ابتدایی را در این دبستان که اکنون منحل شده گذرانیدم. درست به خاطرم می آید که در دبستان منوچهری یک دانش آموز متوسطی بودم و بالاخره پس از گرفتن تصدیق قبولی ششم به دبیرستان رفتم ولی به عللی دوران دبیرستان را ناتمام گذاشتم.

بسیاری از مردم می پرسند آیا تو از کودکی به کشتی علاقمند بودی و ورزش می کردی یا خیر؟ آن چه که باید در پاسخ این سوال بگویم این است که من از کودکی به ورزش علاقمند بودم ولی هرگز ورزشکار نبودم و من ورزش را از سال 1330 یعنی هشت سال پیش شروع کردم و در این فاصله پله های موفقیت را پله پله پیمودم.

در سال 1329 من به علت ناراحتی های روحی از تهران به خوزستان رفتم و در مسجدسلیمان به خدمت شرکت نفت درآمدم. در آن روزها شاید هم امروز مسجدسلیمان فاقد وسایل ورزشی بود و من پس از یک سال خدمت مجددا به تهران برگشتم و وقتی به تهران آمدم در باشگاه پولاد که از باشگاه های قدیمی پایتخت است، مشغول ورزش باستانی شدم و پس از مدت کوتاهی به راهنمایی آقای فیلی شروع به ورزش کشتی کردم.

بعد از یک سال ورزش اولین بار در مسابقه داخلی باشگاه ها شرکت کردم و در وزن ششم رتبه دوم را کسب نمودم و متعاقب آن در مسابقات انتخابی جهانی فنلاند اول شدم و برای اولین بار عازم فنلاند گردیدم. برای من که تا آن زمان قدم از خاک میهن بیرون نگذاشته بودم رفتن به فنلاند و مشاهده یک مسابقه جهانی ارزش فراوانی داشت و از خوشبختی در میان خیل پهلوانان دوم شدم و عجیب آن که یک سال بعد هم که برای شرکت در المپیاد به فنلاند رفتم مجدد مقام دوم را به دست آوردم.

از این پس زندگی من با ورزش کشتی و مسابقات پی درپی آمیخته می شود، در ژاپن در وزن هفتم رتبه چهارم شدم، در مسابقه جهانی ورشو مجددا مقام سابق یعنی دوم را به دست آوردم و همین آقای کولایف که در مسابقات جهانی تهران دوم شد در آن مسابقه رتبه اول را به دست آورد. مسابقات بعدی من در ترکیه، شوروی نیز با موفقیت توام بود و سرانجام برای اولین بار در مسابقات المپیاد ملبورن مقام اول را به دست آوردم. در آن جا بود که برای اولین بار تختی آرام و سربه زیر و خونسرد از جای خود پرید و از فرط شادمانی سر پا بند نبود!

سال بعد در وزن هشتم کشتی گرفتم ولی موفقیتی به دست نیاوردم و مجددا در وزن هفتم و در مسابقات ژاپن مقام اول را به دست آوردم.

من از مسافرت های متعدد خود به کشورهای خارج خاطرات خوشی دارم از نظم و تربیب و ادب و مردم دوستی مردم فنلاند و سوئد فوق العاده لذت بردم و هرگز محبت های سکنه آن سامان را فراموش نمی کنم. مردم ترکیه بیش از هر کشوری به کشتی علاقمند و هر بچه مکتبی اسامی قهرمانان کشتی جهان را از حفظ است.

به عقیده من ترک ها اکنون صاحب بهترین تیم های کشتی جهان هستند و تنها بر اثر خبط کوچکی در مسابقات اخیر جهان مقام اولی را از دست دادند، به این ترتیب که اگر قهرمان ترک به نفع سروری کنار می رفت شوروی ها 6 امتیاز از دست می دادند و ترک ها اول می شدند و ایرانی ها نیز با 16 امتیاز جدید مقام سوم را به دست می آوردند.

در مورد تیم کشتی ما نیز من معتقدم که تیم ملی ایران از هر جهت شایسته احراز عنوان قهرمانی جهان است ولی این موضوع بستگی به زمان بیشتر و صمیمیت زیادتر بین افراد تیم دارد و مسابقات انتخابی کشتی در تهران که قبل از انجام مسابقات قهرمانی جهان برگزار شد نشان می داد که به تدریج نسل جدیدی از کشتی گیران خوب و شایسته تربیت می شوند و دیری نخواهد گذشت که ما دارای کشتی گیران بهتری خواهیم شد.

خیلی مایلم به این سوال که بهترین کشتی من چه موقع و در کجا صورت گرفته نیز در این مقاله پاسخ بدهم. بهترین کشتی من در فنلاند با پالم سوئدی قهرمان المپیاد 52 بود و من این قهرمانٌ باتجربه را با امتیاز بردم.

آرزوی من این است که ورزش ایران تحت رهبری شاهنشاه با موفقیت توام باشد و روزی برسد که هر ایرانی دارای حداقل یک متر زمین ورزش گردد اما در مورد آرزوی شخص من، اگر سر به سرم نگذارید ده روز حکومت است!

ممکن است حالا دستم بیندازید که بابا تختی هم عقلش پاره سنگ برمی داره اما وقتی به من تکلیف می کنید که هرچه در دل دارم بنویسم دیگر جای ایراد نیست ولی به هیچ وجه برنامه خودم را نمی گویم باشد سر فرصت!

گزیده از خبرآنلاین