یکی از قدیمی ترین مؤسسات فرهنگی و انتشاراتی ایران، انتشارات علمی و فرهنگی (فرانکلین) است که در چند سال اخیر حال و روز خوبی نداشته و با دشواری های مدیریتی و مالی فراوان مواجه بوده و تا مرز تعطیلی نیز پیش رفته است اما با حضور ترکیب تیم مدیریتی جدید از اواخر سال گذشته به تدریج امید به احیای این مؤسسه دیرینه افزایش یافته و این روزها شاهد رونق دوباره انتشارات علمی و فرهنگی هستیم.

به گزارش شرق، به این بهانه با سیدجمال هادیان، مدیرعامل انتشارات علمی و فرهنگی، درباره تحولات اخیر این مؤسسه گفت وگو کرده ایم.

آقای هادیان این روزها حال و روز علمی و فرهنگی چگونه است و با چه مشکلاتی دست وپنجه نرم می کند؟ وضعیت این شرکت هنگامی که شما تحویل گرفتید، چگونه بود و چرا حاضر به پذیرش مسئولیت یک شرکت فرهنگی ورشکسته با انبوهی از بدهی ها شدید؟

همان گونه که اشاره کردید، انتشارات علمی و فرهنگی در سال های گذشته دچار دشواری های مالی و مدیریتی بسیاری شده و تا مرز ورشکستگی و تعطیلی پیش رفته است تا جایی که کمتر کسی تمایل به پذیرش مسئولیت داشت و اگر نبود انگیزه های فرهنگی و عشق به پدیدآوری و عرق ملی، من هم نمی پذیرفتم.

مدیریت در یک شرکت خودگردان آن هم از نوع فرهنگی با انبوهی از دشواری های تلنبار شده کار حضرت فیل است.

باید بگویم بعد از آنکه دولت آقای پزشکیان مستقر شد، از من هم با توجه به سوابقی که داشتم، برای حضور در برخی از ارکان وزارتخانه ها دعوت شد اما ترجیح دادم به پدیدآوری در ساحت فرهنگ ادامه دهم. زمانی که از طریق یکی از دوستانم از وضعیت بغرنج انتشارات علمی و فرهنگی مطلع شدم که بعد از 70 سال به روزگار عجیبی دچار شده و نزدیک به 200 میلیارد تومان بدهی دارد، حقوق کارکنان عقب افتاده، توان پدیدآوری و تولید فرهنگی را از دست داده و ناتوان شده است، با خود گفتم: اگر مرد میدانیم و از دشواری بیمی نداریم، این مسئولیت را بپذیریم و از تجربه و توانمندی های فرهنگی خود برای احیای یکی از مهم ترین و تأثیرگذارترین مؤسسات فرهنگی کشور، استفاده کنیم تا شاید باقیات الصالحاتی از ما به یادگار بماند .

معتقدم مدیریت در دولت با بودجه های معین و مصوب کار دشواری نیست اما مدیریت در یک شرکت خودگردان آن هم از نوع فرهنگی با انبوهی از دشواری های تلنبار شده کار حضرت فیل است. اینجاست که دانش مدیریت و اراده و جسارت و درایت و خلاقیت افراد در بازکردن گره های کور مشخص می شود. چنین حسی من را متقاعد کرد که مدیرعاملی این مؤسسه را با وجود همه بدهی ها و انبوهی از مشکلات ساختاری و حقوقی بپذیرم.

در اینجا دوست دارم گریزی نقادانه به سازوکار مدیریت در دولت بزنم. شوربختانه ما در دولت های متوالی در تربیت مدیران شش دانگ، با جرئت و جسارت، خلاق، صاحب ایده و عمل گرا که مدیریت راهبردی بدانند و با سرعت و دقت تحولی ایجاد کنند، موفق نبوده ایم. متأسفانه بیشتر مدیران در همه رده ها ترجیح می دهند به سری که درد نمی کند، دستمال نبندند و تغییر و تحول بنیادی ایجاد نکنند، چون معتقدند کارنامه آن ها باید عاری از فراز و فرود یا سؤال و جواب نهادهای نظارتی باشد، پس لازم نیست عمل گرا باشند!

من هم با فراغت از انگیزه های مالی یا شهرت مدیریتی ترجیح دادم که مسئولیت سنگین این شرکت فرهنگی را با وجود بدهی های سنگینی که داشت، بپذیرم. بی تردید می گویم در ایران کسی نیست که از سواد خواندن و نوشتن تا مدارج بالای علمی برخوردار باشد اما با واسطه یا بی واسطه از کتاب های علمی و فرهنگی استفاده نکرده باشد.

انتشارات علمی و فرهنگی در این 70 سال بیش از پنج هزار عنوان کتاب منتشر کرده است. زمانی بوده که کتاب های درسی و دانشگاهی در اینجا تهیه و تدوین می شده است. بسیاری از کتاب های مشهور و مرجع ادبی، تاریخی، فلسفی، روان شناسی و تاریخ علم در این انتشارات تهیه شده و بی تردید در طول تاریخ نشر کشور، یکی از چهار نهاد فرهنگی برجسته بوده است. تقریبا اغلب مشاهیر بزرگ کشور یک دوره ای با این انتشارات به صورت مقطعی یا دائم در قالب نویسنده، مترجم، ویراستار، نمونه خوان یا مصحح همکاری داشته اند.

انتشارات علمی و فرهنگی میراث گران قدری از آثار مکتوب، صوتی، تصویری و موزه ای است که باید حفظ و حراست شود. چنین مؤسسه ای را نه می توان تعطیل کرد و نه در آن تغییر ماهوی ایجاد کرد. راهی جز احیای مجدد آن وجود ندارد.

برای مثال نمی توانیم بگوییم چون تخت جمشید هزینه نگهداری اش بیش از درآمدش است، پس باید آن را جمع کنیم! یا مثلا بگوییم عمارت عالی قاپو و میدان نقش جهان چون اقتصادی نیست، پس آن ها را تخریب و جمع کنیم! انتشارات علمی و فرهنگی نیز یکی از آثار میراث فرهنگی است که برای ادامه فعالیت آن فقط یک راه حل وجود دارد و آن هم بازگشت به دوران شکوفایی خویش است. این انتشارات یکی از ستون های سقف بلند فرهنگ مکتوب در ایران است، مگر می شود ستون را تخریب کرد یا چیزی از آن کاهید یا چیزی به آن افزود، قطعا سقف فرومی ریزد!

آقای هادیان، چرا این انتشارات به این روز افتاده است؟

اینکه انتشارات به این روز افتاده است، دلایل مختلفی دارد اما مهم ترین دلیل آن، دولتی بودن آن است. مشکلی که گریبان گیر دیگر شرکت های دولتی هم هست، اعم از صنعتی، خدماتی و فرهنگی. وقتی شرکت ها مطمئن می شوند که حساب وکتابی در کار نیست، دیگر عملکرد درستی نخواهند داشت. ضمن اینکه شرکت های دولتی شرایطی دارند که رقابت با شرکت های خصوصی را از آن ها سلب می کند و این یک گرفتاری بزرگ است. به همین دلیل است که دولت در پی واگذاری شرکت های دولتی و خروج از بنگاه داری است و تصمیم درستی است.

متأسفانه در دولت نگاه دقیق و قابل تفکیکی به شرکت های عملکردی وجود ندارد! مثلا به انتشارات علمی و فرهنگی همان گونه نگاه می شود که به شرکت های تولید زغال سنگ، نفت و پتروشیمی! درصورتی که این شرکت ها از یک جنس نیستند.

من اعتقاد دارم ارزش های معنوی و حتی ارزش های غیرمستقیم مادی شرکت هایی مانند انتشارات علمی و فرهنگی از شرکت های نفتی و پتروشیمی و فولاد فراتر است. دلیلش هم واضح است. نهادهای فرهنگی تأثیرگذار مانند انتشارات علمی و فرهنگی روی ذهن و فکر و فرهنگ انبوهی از مردم تأثیر می گذارد و تضمین کننده آینده و سرنوشت نسل حاضر و آتی هستند اما مخاطب شرکت های اقتصادی و صنعتی فقط گروهی خاص از مخاطبان هستند.

اگر دولتمردان با این نگاه به موضوع نگاه کنند، باید مؤسسات فرهنگی تأثیرگذاری چون انتشارات علمی و فرهنگی را بر سرشان بگذارند و حلواحلوا کنند و به آن ببالند.

مؤسساتی مانند انتشارات علمی و فرهنگی، انتشارات امیرکبیر، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نمونه های ارزشمندی از چنین مؤسساتی هستند که ریشه های عمیقی در فرهنگ و اجتماع ایران دارند و در طول حیات خویش تأثیرگذار بوده اند.

این انتشارات کتاب های ارزشمند و پرمخاطب بسیار زیادی را طی ده های گذشته منتشر کرده که بسیاری از آن ها کتاب های مرجع هستند؛ از مجموعه کتاب های ویل دورانت گرفته تا هزار سال نثر پارسی و صدها کتاب مشهور و پرمخاطب دیگر.

متأسفانه دولتی شدن این انتشارات طی ده های گذشته و سپس سوءمدیریت های متوالی، این انتشارات را به این روز انداخته که نزدیک به 200 میلیارد تومان بدهی داشته باشد! فعالیت هایش دچار رکود و سکون شده و ارزش و اعتبارش تنزل پیدا کرده! اما ما در چنین شرایط دشوار و طاقت فرسایی، با برنامه مدون برای احیای این تن نیمه جان، این مسئولیت دشوار را پذیرفتیم. اغلب دوستان و حتی سهامداران چندان امیدوار نبودند که انتشارات احیاشدنی باشد، آن هم در زمان نزدیک! اما ما معتقد بودیم در مدت یک الی دو سال، قابلیت احیای انتشارات وجود دارد.

لطفا درباره برنامه هایی که برای احیای این مؤسسه داشتید، بیشتر توضیح دهید. دقیقا چه کارهایی انجام دادید؟

وضعیت انتشارات علمی و فرهنگی در بدو ورود ما شبیه اتومبیل قدیمی و خرابی بود که با انبوهی از مسافران خارج از ظرفیت در جاده ای سنگلاخ به آرامی حرکت می کند، درحالی که عده ای از اطراف جاده به آن سنگ می پرانند. در چنین شرایطی، هم باید مسافران اضافه را پیاده می کردیم، هم اتومبیل در حال حرکت را تعمیر و باک آن را پر از سوخت می کردیم! هم حواس مان به مسیر و موانع آن بود و هم با سنگ پرانان کنار آمده و مذاکره می کردیم یا با لطایف الحیلی آنان را دفع می کردیم. مثال دیگر آن است که ما با کوه یخی مواجه بودیم که فقط نوک آن از آب بیرون بود و چاره ای جز شکافتن آن تا اعماق و عبور از آن نداشتیم. با علم به چنین شرایطی چهار برنامه عملیاتی و توسعه ای تدوین کردیم و به اجرای آن پای فشردیم.

اول نسبت به اصلاح فرایندهای ازدست رفته شرکت داری و مالی اقدام کردیم. کاری بسیار صعب و سخت که در طول شش ماه انجام شد. دوم باید بدنه فربه را کوچک و چابک و کارآمد می کردیم. یکی از مضرات شرکت های دولتی این است که فربه می شوند و چون دولتی هستند، باید سیستم های اداری و مالی و پشتیبانی بزرگی داشته باشند، در انتشارات هم روند به این صورت بود.

سوم تولید را تنوع بخشیدیم و توسعه بازار را در اولویت قرار دادیم. در این بخش، عرصه های نوین تولید محتوا ازجمله کتاب الکترونیکی، صوتی، تصویر و تولید کتاب تک نسخه ای براساس سفارش مشتری را در دستور کار قرار دادیم.

چهارم مولدسازی دارایی های موجود شرکت (دارایی های ملموس و غیرملموس) متناسب با اهداف فرهنگی را آغاز کردیم. این انتشارات علاوه بر دارایی های مادی مجموعه ای از دارایی های معنوی ارزشمند دارد که باید در فرایند مولدسازی برای همه آن ها کاربری تعریف شود، از چاپخانه و فروشگاه های کتاب گرفته تا ساختمان مرکزی و پارکینگ و خودروهای مستهلک و موزه و آرشیو 70ساله از اسناد بسیار ارزشمند.

ما در ابتدا آمدیم آنچه از فرایندهای حقوقی، ثبتی، مالی، مالیاتی و بیمه ای بر زمین مانده را به روز کردیم، فرایندی بسیار سخت و طاقت فرسا! شامل یافتن و ثبت اسناد مالی سال های پیشین، تدوین و به روزرسانی صورت های مالی و تنظیم گزارش های مالی قابل استناد. سپس نوبت رسید به کوچک سازی بدنه با تدوین ساختار جدید و کاهش پست های سازمانی و متعاقب آن کاهش 21 درصدی کارکنان مزدبگیر. همچنین دو شرکت زیرمجموعه شامل شرکت چاپ و نشر کتیبه و شرکت بازرگانی کتاب گستر که کارایی خود را از دست داده بودند، در شرکت مادر ادغام کردیم.

انتشارات علمی و فرهنگی صاحب چاپخانه ای است که بیش از دو دهه خدمات ارائه می کرد اما با تغییر پارادایم چاپ پرتیراژ به چاپ کم تیراژ در سال های اخیر، کارایی خود را بر اساس اصل فایده هزینه از دست داده بود. چاپخانه بزرگی با بیش از 10 هزار مترمربع وسعت که عمده تجهیزاتش از رده خارج و مستهلک بود و نمی توانست با بخش خصوصی رقابت و خدمات بهینه ارائه کند.

این نکته را هم بگویم که از عجایب حوزه نشر آن است که همه فکر می کنند یک ناشر حتما باید چاپخانه مخصوص به خود داشته باشد! مثل این است که برای تأمین شیر روزانه خانواده گاو بخریم، بعد از آن برای چرای گاو مزرعه یونجه بخریم و این دور و تسلسل باطل ادامه یابد. صنف چاپ و صنف نشر دو صنف مجزا از همدیگر هستند.

از معضلات بزرگ سال های اخیر این است که بسیاری از ناشران، چاپخانه های افست تأسیس کرده اند. این نوع چاپ برای تیراژهای بسیار زیاد مناسب است. در صورتی که شرایط فعلی به نحوی است که تنوع عناوین کتاب باید بالا باشد و شمارگان بر اساس تقاضای بازار تنظیم شود. در همین مسیر و با اتکا به قوانین بالادستی و تشریفات قانونی، تجهیزات بلااستفاده یا مستهلک و ناکارآمد چاپخانه در معرض فروش گذاشته شد و تجهیزات کارآمد و بنای چاپخانه، به یکی از افراد معتبر صنف چاپخانه داران اجاره داده شد. با این کار نه تنها جلوی ضرر گرفته شد، بلکه درآمدی هم برای شرکت ایجاد کردیم.

ضمن اینکه در ازای فروش تجهیزات مستهلک، چاپخانه دیجیتال در ساختمان مرکزی انتشارات فعال شد که هر هفته حداقل سه کتاب چاپ می کند. این اقدام از آن دست اقداماتی بود که جرئت و جسارتی مثال زدنی را طلب می کرد و به سادگی ممکن نبود.

یکی دیگر از برنامه های مولدسازی، فعال سازی فروشگاه های چهارگانه انتشارات بود. ساعت کاری این فروشگاه ها به دلیل دولتی بودن منطبق با ساعت کاری بخش های دولتی بود و در بسیاری از ساعت های پررفت وآمد، تعطیل بودند و البته نیاز به بازسازی و سرمایه گذاری هم داشتند. از این منظر فروشگاه های انتشارات علمی و فرهنگی در مشارکت با افراد شاخص بازار کتاب در قالب مشارکت، احیا و سودآور شدند بدون اینکه هزینه ای بر گردن انتشارات تحمیل شود.

در این شیوه هم درآمدی برای انتشارات ایجاد شد، هم هزینه های حقوق، بیمه، مالیات و خدمات کاهش پیدا کرد و هم انتظار می رود فروشگاه های علمی و فرهنگی پویاتر شوند چون بخش خصوصی انگیزه های بیشتری برای تحرک و فعالیت در بازار دارد.

بزرگ ترین فروشگاه انتشارات علمی و فرهنگی مشهور به فروشگاه گلفام واقع در خیابان نلسون ماندلا بعد از مدت ها تعطیلی، مجدد احیا شد و امروز علاوه بر کتاب، سایر محصولات فرهنگی، هنری، صنایع دستی و نوشت افزار را عرضه می کند اما مهم ترین تغییری که اینجا رخ داد، این است که بعد از سال های طولانی انبار راکد کتاب های علمی و فرهنگی در منطقه سرخه حصار، به طبقه فوقانی فروشگاه گلفام منتقل شد.

در انبار قدیمی واقع در منطقه سرخه حصار، کتاب ها دپو شده و برخی از آن ها آن قدر آنجا مانده بود که به کتاب های دست دوم یا از رده خارج تبدیل شده بودند. تمام کتاب های قابل استفاده پس از گندزدایی و گردزدایی، از نو بسته بندی شد و طی دو ماه به طبقه فوقانی فروشگاه گلفام منتقل شدند؛ امروز این نوید را می دهم که در هفته های آتی انبار مدرن انتشارات را در کنار مرکز توزیع و فروش مجازی و فیزیکی در طبقه دوم این فروشگاه افتتاح می کنیم و بدین ترتیب تمرکز بیشتری در توزیع و فروش انتشارات ایجاد خواهد شد.

آیا فرایند مولدسازی کماکان ادامه دارد؟ و اگر جواب مثبت است کدام بخش ها؟

فرایند مولدسازی فرایندی همیشگی است که هیچ گاه متوقف نخواهد شد زیرا عامل پویایی و تحرک است اما آنچه مسلم است فرایند مولدسازی دارایی های غیرمنقول انتشارات تا پایان سال نیز ادامه خواهد داشت.

به زودی سه طبقه از ساختمان انتشارات را که پس از کوچک سازی ساختار بدون استفاده بود به فضای کار اشتراکی مرتبط با حوزه نشر و فرهنگ و فناوری تبدیل خواهیم کرد. جوانان و همه افرادی که تمایل دارند در حوزه فرهنگ و فناوری فعالیت داشته باشند، می توانند از این محیط استفاده کنند. این اقدام علاوه بر ایجاد درآمد پایدار، روابط متقابل ما را با علاقه مندان این حوزه برقرار خواهد کرد و انتشارات علمی و فرهنگی می ‎تواند مانند پدر از جوانان خوش ذوق و مستعد حمایت کند. نکته دیگر احیای شرکت فرهنگ فیلم تهران، یکی از شرکت های زیرمجموعه انتشارات علمی و فرهنگی است که به دلیل ماهیت و آینده ای که دارد، سعی کردیم آن را حفظ و احیا کنیم.

این شرکت دارای دو استودیوی بزرگ و مجهز است که اکنون فعال شده و اولین سری از برنامه های آن با عنوان سرّ دلبران با موضوع فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی تولید شده است که در آینده نزدیک از پلتفرم های توزیع و پخش محتوا، قابل مشاهده خواهد بود. امیدواریم شرکت فرهنگ فیلم به زودی به مرجع سینمای اقتباسی با موضوع فرهنگ و تمدن ایرانی تبدیل شود و همکاری مستمر و خیرخواهانه ای میان این انتشارات و حوزه سینما شکل گیرد.

البته مولدسازی به همین جا ختم نمی شود. اگر حمایت سهامداران ادامه یابد در سال آتی سراغ مولدسازی اسناد (مکتوب، صوتی، تصویری) خواهیم رفت و این اسناد ارزشمند را در اختیار پژوهشگران قرار خواهیم داد.

با این وضعیت آیا به سودآوری در آینده هم اندیشیده اید؟

تا سودآوری را در چه چیز تعبیر کنید! همین که مؤسسه ای بتواند حتی به قدر سر سوزنی در شکل گیری اخلاق و ارتقای فرهنگ و دانش جامعه ای مؤثر باشد سودآور بوده است؛ نکته ای که شوربختانه درک آن در منظر سیاست گذاران ما دشوار می نماید اما اگر منظور از سود صرفا سود مادی باشد باید گفت سودآوری از طریق محصولات فرهنگی در شرایط پیچیده اقتصادی بسیار کار سختی است.

در شرایطی که بسیاری از شرکت های تولیدی و خدماتی کشور در حال ورشکستگی هستند، سودآورکردن یک مؤسسه ورشکسته، آن هم از نوع فرهنگی، شاهکار بزرگی خواهد بود. خیلی امیدوارم که با همت همکارانم در مجموعه انتشارات علمی و فرهنگی و تشویق اهالی فرهنگ و هنر و ایران دوستانی که همچنان دلشان با انتشارات است، این مجموعه به زودی سودآور شود.

باید بدانید که انتشارات علمی و فرهنگی در قلب و روح مردم ایران در در هر کجای دنیا که باشند، رخنه کرده است. هفته ای نیست که تماسی از ایران دوستان خارج از کشور نداشته باشم؛ کسانی که تمایل دارند به این مجموعه کمک کنند. کسانی که سال هاست از ایران خارج شده اند اما همچنان با کتاب های این مجموعه مأنوس اند و هر گاه خبری از وضعیت نابسامان این شرکت و بدهکاری این مؤسسه می شنوند، اشک می‎ ریزند و می گویند می خواهیم به شما کمک کنیم.

در حال حاضر کجای مسیر احیای انتشارات قرار دارید؟

در این هشت ماهی که در این مجموعه حضور داریم، با چنگ و دندان کار کردیم تا بتوانیم این شرکت انتشاراتی دیرینه را احیا کنیم و سروسامان دهیم. ما برای عبور از این مرحله خون دل ها خورده ایم و یک تنه ایستاده ایم و اینها همه در حالی بود که شرکت انتشارات علمی و فرهنگی از جنگ 12روزه رژیم صهیونسیتی آسیب فراوان دید و به اجبار یک ماه تعطیل شد اما مثل همیشه چون ققنوس یکه و تنها از خاک برخاست و به دشواری سر پا ایستاد. امیدوارم اهالی فرهنگ و هنر و دولت نیم نگاهی به این درخت پربار داشته باشند تا مسیر را ادامه دهیم و به مقصد برسیم.

آیا در کوران این همه مشکلات انباشته موفق شدید زیرساخت های علمی انتشارات را هم احیا کنید؟

بله، ما توانستیم برخی از ساختارهایی را که از بین رفته یا ضعیف شده بود مجدد احیا کنیم. به طور مثال شورای علمی انتشارات به عنوان یکی از ارکان اساسی حوزه محتوا احیا شد، فرایند دریافت کتاب های به روز از ناشران معتبر جهان آغاز و در شورا بررسی و تصویب شد، مترجمان درجه یک کشور به انتشارات دعوت شدند و در حال ترجمه آثار جدید هستند، مؤلفان درجه یک کشورمان دوباره با ما قرارداد بسته اند و به زودی کتاب های جدید انتشارات علمی و فرهنگی وارد بازار می شود.

برای ترجمه معکوس آثار به زبان های دیگر هم توافقاتی انجام داده ایم که به تدریج اخبار آن را خواهید شنید. وارد حوزه های فناوری و هوش مصنوعی هم شده ایم. دستیار هوشمند آریو را طراحی کردیم که به مخاطبان و دوستداران کتاب درباره کتاب های انتشارات علمی و فرهنگی مشاوره می دهد، سایت جدید انتشارات هم که بر مبنای هوش مصنوعی طراحی شده هفته آتی رونمایی می شود و خدمات فرهنگی هوشمند ارائه خواهد داد. همه اینها نشانه های احیای یکی از کهن ترین مؤسسات انتشاراتی کشور است.

از کتاب های چاپ جدید چه خبر؟

این روزها کتاب های جدیدی منتشر کرده ایم. مثل کتاب غار کلماکره که روایتی بسیار شیرین و جذاب از یکی از گنجینه های ارزشمند کشور است و برای اولین بار ارزش های این گنجینه بزرگ و البته به غارت رفته به صورت کتاب درآمده است. به مناسبت هزاروپانصدمین سالروز میلاد پیامبر، مجموعه سه جلدی و بسیار شیرین و جذاب پیامبر، اثر زین العابدین رهنما، را بازآرایی و منتشر کرده ایم. برای سی وششمین بار، نهج البلاغه ترجمه دکتر شهیدی با آرایش جدید وارد بازار شده است.

کتاب های افسانه های مدرنیته، فلسفه انفورماسیون، ادیان باستان و مرلوپونتی به تازگی منتشر شده و تا پایان سال 1404.15 عنوان کتاب چاپ اول و صد عنوان کتاب تجدیدچاپ را که سال ها در بازار موجود نبود، منتشر خواهیم کرد. البته تولیدات انتشارات علمی و فرهنگی به همین جا ختم نمی شود بلکه با احیای شرکت فرهنگ فیلم، استودیوهای صدا و تصویر این انتشارات فعال شده و به زودی کتاب های صوتی در حوزه های مختلف تولید و منتشر خواهد شد و از طریق سکوهای پخش و توزیع محتوا در دسترس مردم شریف ایران قرار خواهد گرفت.