هادی چوپان، قهرمان پیشین مستر المپیا و یکی از پرافتخارترین بدنسازان تاریخ ایران، در رقابت های مستر المپیا 2025 نیز بار دیگر روی سکوی دوم ایستاد؛ جایگاهی که هرچند در نگاه اول نشانه ی ثبات در سطحی بسیار بالا است، اما برای هواداران پرشمار او در سراسر جهان و البته ایران حس تلخی از دست رفتن قهرمانی را به همراه داشت. عملکرد چوپان در لاس وگاس از نظر بسیاری از کارشناسان فنی قابل تحسین بود و او یکی از آماده ترین نسخه های خود را به نمایش گذاشت، اما در نهایت تصمیم داوران به سود درک لانسفورد رقم خورد؛ تصمیمی که بار دیگر بحث همیشگیِ مرز باریک میان سلیقه و انتخاب هایی برپایه سیاست مسترالمپیا و معیار فنی در داوری را مطرح کرد و خود چوپان هم با انتشار پستی احساسی در صفحه شخصی اش به این گمانه زنی ها دامن زد و رسما اعلام کرد که حق او در این مسابقات خورده شده است!

پس از نایب قهرمانی سال 2024، تیم فنی هادی چوپان به رهبری مربی شناخته شده اش هانی رامبد تصمیم گرفت برنامه تمرینی و تغذیه ای او را از اساس تغییر دهد و مسیر جدیدی برای هادی ترسیم کند، رامبد و چوپان بر این باور بودند که برای بازگشت و تاجگذاری دوباره در مسترالمپیا باید نقاط ضعف کوچک اما مؤثر را برطرف کنند. در همین راستا تمرکز ویژه ای بر توسعه عضلات پشت و پا در دستور کار قرار گرفت. گزارش هایی از رسانه های تخصصی از جمله Muscle & Fitness نشان می دهد که چوپان در تمرینات زمستانی خود به رکوردهای چشمگیری دست یافته است؛ از جمله جابه جایی وزنه ای نزدیک به 400 کیلوگرم در تمرین ددلیفت، حرکتی که هدف آن افزایش ضخامت فیبرهای عضلانی پشت و بهبود تراکم عضلات پا بود. چند هفته مانده به رقابت نیز او در ویدئویی تمرینی، سه تکرار از وزنه 260 کیلوگرمی را به نمایش گذاشت و نشان داد که تمرکزش بر بهبود همین نواحی است. کارشناسان بدنسازی معتقدند این بخش از بدن، یعنی پشت و پاها، همان جایی بود که در سال های اخیر موجب فاصله اندکی بین او و نفر اول مسابقات شده بود اما در سال جدید آپدیت خوبی در این زمینه انجام داده بود.

چوپان و رامبد همچنین تصمیم گرفتند در فصل 2025 در هیچ مسابقه ی میان فصلی از جمله آرنولد کلاسیک شرکت نکنند تا انرژی و تمرکز کامل خود را بر روی المپیا بگذارند. این تصمیم، از دید بسیاری از تحلیلگران از جمله میلوش سارچف، تصمیمی هوشمندانه بود. سارچف در گفت وگویی اعلام کرده بود که این وقفه نه تنها از نظر فیزیکی به بازسازی عضلات کمک می کند، بلکه از لحاظ ذهنی نیز برای ورزشکاری در سطح چوپان، آرامش بیشتری به همراه دارد. به گفته ی او حجم عضلات در چنین سطوحی به راحتی با تمرین و تغذیه تنظیم می شود، اما ذهن آرام و تمرکز بالا چیزی است که کمتر ورزشکاری می تواند در تکرارهای متعدد فصل آن را حفظ کند.

میلوش سارچف، که از نزدیک روند پیشرفت چوپان را دنبال می کرد، در گفت وگویی پس از مسابقه تأکید کرد که هادی از نظر جزییات، کات و تفکیک عضلات در سطحی قرار دارد که تنها معدودی از ورزشکاران به آن دست می یابند، اما هنوز برای ایجاد توازن کامل بین جلو و پشت بدن باید گامی دیگر بردارد .

او درباره فرم عضلات چوپان گفت: وقتی ورزشکاری حرکت می کند و حتی بدون فیگور گرفتن، تارهای عضلانی در بازو و سینه قابل مشاهده است، یعنی به بالاترین سطح خشکی رسیده است. حال اگر همین کیفیت در پشت بدن نیز دیده شود، دیگر هیچ کس قادر به شکست او نخواهد بود.

در مراحل ابتدایی مستر المپیا 2025 یعنی پیش داوری هادی چوپان با آمادگی بالا و نمایشی دقیق از فیگورهای خود وارد صحنه شد. داوران در همان مرحله نخست، توجه ویژه ای به قدرت فیگورهای پشتی او داشتند و بسیاری از ناظران تصور می کردند رقابت نهایی میان چوپان و درک لانسفورد خواهد بود. در شب فینال، پنج بدنساز برتر شامل درک لانسفورد، هادی چوپان، اندرو جکد، سامسون داودا و مارتین فیتزواتر روی صحنه رفتند. از نگاه کارشناسان حاضر در سالن، بدنی که لانسفورد با خود به صحنه آورد از نظر حجم، گردی عضلات و نمایش سه بعدی فوق العاده بود. در مقابل، چوپان همان نمایش کلاسیک و دقیق خود را ارائه داد؛ بدنی با خطوط واضح، کات های تمیز و خشکی مثال زدنی که او را از بسیاری از رقبا متمایز می کرد. تفاوت میان این دو، نه در کیفیت عمومی بلکه در جزییاتی بسیار ظریف خلاصه می شد؛ جایی که حجم کلی عضلات و پرشدگی در فیگورهای پشتی، نقش تعیین کننده ای در قضاوت نهایی داشت.

کارشناسان فدراسیون IFBB نیز پس از مسابقه تحلیل کردند که در مقابل چوپان در فیگورهای جلویی مانند ابس و ران یا فرانت دابل بای سپ عملکرد درخشانی داشت و به ویژه در نواحی بالاتنه و شکم توانست جزییاتی را نشان دهد که بالاتر از رقبایش امتیاز بگیرد، با این حال در مجموع امتیازگیری، حجم و پرشدگی عضلات پشت لانسفورد باعث شد داوران در نهایت برتری را به قهرمان آمریکایی بدهند.

در کنار تفاوت فنی، برخی گزارش ها از جمله تحلیل منتشرشده در FitnessVolt، به مسئله ی بارگیری بدن در روزهای پایانی نیز اشاره داشتند. طبق این گزارش، لانسفورد به دلیل مشکلات جزیی جسمی، برنامه ی بارگیری خود را به صورت متفاوتی انجام داد و همین تغییر باعث شد عضلاتش در زمان اجرای فیگورها پرتر و برجسته تر به نظر برسند. در سوی دیگر، هادی چوپان نتوانست در همان سطح از پرشدگی باقی بماند و این تفاوت ظریف اما مؤثر در دید داوران نقش داشت. در رقابت هایی در این سطح، همین جزییات کوچک می تواند مرز میان قهرمانی و نایب قهرمانی را تعیین کند.

با وجود این نتیجه محبوبیت چوپان در سالن مسابقات و میان هواداران جهانی او بی نظیر بود. برای دومین بار پس از سال 2019، جایزه مردمی مستر المپیا به نام هادی چوپان ثبت شد؛ جایزه ای که بر اساس رأی مستقیم تماشاگران حاضر در سالن اهدا می شود. رسانه های بین المللی از جمله Daily Guardian در گزارش خود نوشتند: هادی چوپان نه تنها نماینده ای از ایران، بلکه نمادی از پشتکار و انضباط در سطح جهانی است. او بدون حاشیه، با تمرکز بر کار و پیشرفت مداوم، به چهره ای الهام بخش برای نسل جدید بدنسازان تبدیل شده است.

در تحلیل های پایانی فدراسیون IFBB و رسانه های معتبر جمع بندی عمومی این بود که اختلاف میان چوپان و لانسفورد بیش از هر چیز در بخش حجم و پرشدگی عضلات پشتی نهفته است. در حالی که بدنه ی جلویی چوپان از نظر تناسب، کات و نظم حرکتی در بالاترین سطح ممکن قرار دارد، هنوز برای رسیدن به برابری کامل میان جلو و پشت، اندکی ضخامت بیشتر نیاز است. برخی از تحلیلگران پیشنهاد کرده اند که شرکت در یک یا دو رقابت پیش از المپیا می تواند به او کمک کند تا در شرایط واقعی صحنه، تغییرات خود را آزمایش کند، در حالی که برخی دیگر بر این باورند استراحت بیشتر و تمرکز بر حجم سازی مؤثرتر است. در هر صورت، تصمیمی که چوپان و مربی اش برای فصل آینده می گیرند، می تواند سرنوشت قهرمانی بعدی را رقم بزند.

نایب قهرمانی دوباره ی هادی چوپان، در شرایطی که بسیاری از قهرمانان سال های اخیر حتی در جمع پنج نفر برتر نیز قرار نگرفتند، به خودی خود دستاوردی بزرگ محسوب می شود. در مسابقه ای که هر سال سطح رقابت به طرز چشمگیری بالا می رود، حفظ ثبات در میان برترین های جهان نشانه ی استمرار حرفه ای گری، نظم و تلاش بی وقفه است. با وجود فاصله ی اندک امتیازی میان او و قهرمان جدید، هادی چوپان همچنان یکی از شانس های اصلی برای بازگشت به صدر در سال آینده محسوب می شود. مسیر پیش روی او روشن است؛ تقویت پشت بدن، افزایش جزیی در حجم سینه و پاها و حفظ همان دقت و خشکی افسانه ای. اگر این اهداف به درستی دنبال شوند، شاید در المپیای آینده بار دیگر پرچم ایران در صدر بدنسازی جهان به اهتزاز درآید.

اما درباره این پرسش که آیا جایگاه دوم حق او بود یا نه، پاسخ مطلقی وجود ندارد. در رقابت های سطح جهانی بدنسازی، قضاوت داوران ترکیبی از معیارهای فنی و دیدگاه زیبایی شناسی است؛ به این معنا که ممکن است یک داور خشکی و خطوط بدن را اولویت بداند و دیگری حجم و پرشدگی را. در همین چارچوب، بسیاری از تحلیلگران معتقدند اگر داوری صرفاً بر پایه تناسب، جزییات و نظم حرکتی انجام می شد، چوپان می توانست برنده باشد، اما معیار حجم کلی و نمای سه بعدی در داوری نهایی وزن بیشتری داشت. به همین دلیل، نتیجه هرچند برای برخی ناامیدکننده بود، اما از منظر فنی کاملاً قابل دفاع است.

در مجموع، نایب قهرمانی هادی چوپان نه نشانه ضعف، بلکه نتیجه رقابتی نزدیک و فشرده بود که در آن اختلاف ها به سختی در چشم غیرحرفه ای قابل تشخیص است. اگر مسابقه ای دیگر با همان ترکیب داوران در روزی متفاوت برگزار می شد، شاید نتیجه به راحتی تغییر می کرد. با این حال، جایگاه دوم او در سال 2025 بیش از آنکه حس شکست داشته باشد، نشانه ی پایداری در اوج است. چوپان با این عملکرد نشان داد همچنان در کنار لانسفورد ستون اصلی نسل جدید بدنسازان حرفه ای است و فاصله اش با صدر، نه به اندازه یک شکست، بلکه در حد چند میلی متر از حجم و نور صحنه است.