ابراهیم رحیم پور، معاون پیشین وزارت امور خارجه در تحلیل حمله ها به ظریف، گفت: نوسانات مواضع آقای ظریف پیش، حین و پس از وزارت بسیار کم بوده است. نکاتی که به آن معتقد است را ابراز می کند و معمولاً هم این صحبت ها با گرفتاری و برخورد از سوی گروهی مواجه می شود که خیلی هم در مملکت ما خوشنام نیستند. وقتی با آقای ظریف صحبت می کنیم، به ایشان می گوییم کمتر موضع گیری کنید که این تعرضات هم کم شود.

به گزارش هم میهن، وی افزود: ولی قبول نمی کند و می گوید که من وظیفه انسانی، ملی و دینی دارم به این تعرض ها هم عادت کرده ام. بنابراین موضعش این است که به عنوان یک فرد سابقاً دارای منصب در حاکمیت که دارای موقعیت و محبوبیت بوده، باید حرف و تحلیلش را ارائه کند. چرا این تحلیل ها بار دیگر تکرار می شود؟ به این دلیل که پس از خروج مان از جنگ 12 روزه در یک وضعیت مهم و حساسی هستیم؛ وضعیتی که اگر به درستی مدیریت نشود، احتمال دارد که وارد یک جنگ دیگر هم بشویم.

او ادامه داد: ما در خاورمیانه شاهد تغییرات و چینش یک صحنه جدید هستیم و آن نیز اتفاقی است که در خصوص بحران غزه و پایان آن جنگ رخ داد. بعد از آنچه از سوی حماس به دنبال تبادل نظر با طرف های دیگر اتفاق افتاد، با توجه به این تحولات بااهمیت به نظر می رسد که باید در مشارکت ها، اظهارنظرها و گفت وگوها دقت لازم را داشته باشیم که تمام زحمت های کشیده شده در منطقه از بین نرود یا وضعیت صرفاً به نفع دشمنان و رقبای ما تغییر نکند. ما در این منطقه حضور بسیاری داشتیم، اشتباهاتی هم مرتکب شدیم و صحنه هم به شکلی بود که تحولات خیلی به نفع ما پیش نرفت.

اما زمانی که محاسبات حماس را می بینیم که راضی شد با دشمن یا دشمنان خود به صلح برسد و یک جنگ دوساله و به نحوی یک منازعه 80ساله را با تمام مشکلات به نقطه ای برساند، متوجه می شویم که از طریق دیپلماسی هوشمندانه می توانیم منافع ملی و مردم خودمان را حفظ کنیم. در این میان عده ای ظاهراً راه خود را انتخاب کردند که ادامه تنش و جنگ است. آنچه من از صحبت های ظریف استنباط می کنم، این است که باید از ابزارهای خود برای جلوگیری از بروز این شرایط استفاده کنیم.

این دیپلمات پیشین درباره دوگانه موشک و معیشت که تلاش زیادی برای استخراج آن از صحبت های ظریف صورت گرفت نیز گفت: آنچه من در طول زمان از مواضع آقای ظریف دریافت کردم، این است که طبیعتاً در اختیار داشتن سلاح متعارف برای دفاع از خود در منطقه پرتلاطم خاورمیانه را حتماً برای کشور ضروری می داند. نه ظریف و نه هیچ آدم عاقل دیگری در این خصوص تردید ندارد که سلاح نداشته باشیم و صرفاً به عنوان اخلاق خوب در دنیا جلو برویم.

چنین چیزی در قاموس دنیا وجود ندارد. در مورد مسئله هسته ای هم که در این صحبت ها به آن اشاره شد و جای خاصی هم در حملات دارد هم باید بگویم که ما غنی سازی خود را از دنیا گرفتیم اما اتفاقاتی رخ داد که در نهایت به این نقطه رسیدیم و طرف مقابل می گوید نباید غنی سازی داشته باشید. فکر می کنم با استفاده از ابزار دیپلماسی می توان این حق را زنده کرد و از طریق مکانیسم های موجود اطمینان طرف مقابل را جلب کرد. باید به این نکته توجه کنید که موضوع ایران هسته ای نیست. آقای ظریف و کارشناسان دیگر به این موضوع اشاره کردند که موضوع قطعنامه های دوران آقای احمدی نژاد به بهانه هسته ای صادر شد اما علت اصلی آن، برانگیختن حساسیت قدرت های دنیا با طرح مسائلی مثل نفی هولوکاست و آن دست صحبت ها بود. لذا باید به این توجه کنیم که موضع گیری های ما در مورد مسائل خارجی و به خصوص مواردی که ارتباطی به ما ندارد، خود یکی از عوامل مضری هستند که منجر به ایجاد وضعیت فعلی ما شده است.

رحیم پور تاکید کرد: بنابراین هیچ کس نمی گوید نباید موشک داشته باشیم. ظریف هم می داند و می گوید که اگر همین توانایی حداقلی موشکی را در اختیار نداشتیم، با حملات اسراییل باید تسلیم می شدیم یا تخریب کامل کشورمان را به چشم می دیدیم. مسئله رفاه مردم و معیشت آن ها نیز اولویت اصلی کشور است که باید کنار موشک یا هر سلاح دیگری و رزمندگانی که می جنگند، باید وجود داشته باشد.

اگر نه، در مسیر به موانعی می خوریم که ممکن است مردم خود ما حمایت کاملی نشان ندهند. در شرایط فعلی که هنوز خطر جنگ وجود دارد، طبیعی است که باید با هوشمندی بالا، کار مذاکرات و حضور خود را جدی بگیریم و جلو ببریم. در همین حال بعضی دوستان خوش فکر می گویند چرا ما در شرم الشیخ نیستیم و یک حضور نمادین نداریم؟ چرا ثابت نمی کنیم که مثل بیانیه منتشرشده وزارت امور خارجه که خیلی خوب بود موافق این هستیم که تنش در خاورمیانه از بین برود؟