جایزه صلح نوبل، یکی از پنج جایزه ای است که توسط آلفرد نوبل صنعت گر و مخترع سوئدی تعیین گردید و برای اولین بار در سال 1901 اعطا شد.

به گزارش هم میهن؛ آلفرد نوبل در وصیت نامه خود گفته است که این جایزه باید به کسی داده شود که بهترین یا بیشترین کوشش را در راه برادری ملل، انحلال یا کاهش ارتش ها یا تشکیل و ترغیب کنفرانس های صلح انجام داده باشد. اما واقعیت این است که کسی نمی تواند منکر سیاسی بودن جایز صلح نوبل گردد. سالهاست افرادی به این جایزه دست می یابند که به نحوی در کنار سیاست های غرب و یا افراد ناراضی در کشورهای غرب ستیز باشند.

به عنوان نمونه دریافت کننده جایزه سال 2025 صلح نوبل، خانم مارینا ماچادو را می توان مثال زد. ایشان یک زن سیاستمدار ونزوئلایی است که از سال 2011 با ورود به مجلس ملی این کشور، علیه دولت مادورو وارد مبارزه گردیده و بدین خاطر از مجلس اخراج و تا سال 2030 از هرگونه فعالیت سیاسی منع شده است. مسلماً ایشان به دلیل فعالیت های سیاسی و به عنوان یک زن که در داخل ونزوئلا مقاومت می کند، قابل ستایش است اما دلیلی برای گرفتن جایزه صلح ندارد زیرا وی بیشتر از آنکه برای صلح کاری کرده باشد، برای انقلاب و شورش علیه دولت مادورو تلاش می کند.

اما عجیب تر از دریافت یک جایزه صلح توسط یک انقلابی، ندادن جایزه به ترامپ رییس جمهور آمریکا بود که در ماه های اخیر به شدت برای دریافت این جایزه تلاش می کرد. ترامپ در این زمینه اقدامات بسیاری را نیز انجام داد تا نظر داوران را جلب نماید و به صراحت اعلام کرد که وی عامل 7 صلح در جهان بوده است!؟ و حتی مقامات کشورهای مختلف را برای اعتراف به این موضوع تحت فشار گذاشت.

شاید بزرگترین اقدام وی را بتوان در ایجاد آتش بس در غزه دانست که اگر اجبار وی نبود، رژیم صهیونیستی و در رأس آنها نتانیاهو حاضر به عقب نشینی و پایان دادن به کشتار مردم غزه نمی شدند. ترامپ همچنین افتخار برگزاری صلح بین آذربایجان و ارمنستان را نیز یدک می کشید و از زبان رهبران این دو کشور نیز استحقاق یافتن صلح نوبل را دریافت کرده بود. اما چرا ترامپ جایزه صلح نوبل را دریافت نکرد؟ دلائل مختلفی را می توان ذکر کرد شاید زمان برای تصمیم گیری جهت دادن جایزه صلح برای وی کم بوده است زیرا این پروسه از ماه ها قبل شروع شده و براساس نظر کمیته نوبل نروژ در بین ماه های سپتامبر تا ژانویه سال قبل از آن بوده است.

البته این بهانه خوبی می تواند باشد زیرا ترامپ شروع کارش از سال 2025 بوده و فرصتی برای مطرح شدن وی نبوده است. لیکن به نظر می رسد مسائل دیگر در این زمینه بوده که مهمتر از این بهانه هاست؛ از جمله اینکه فشارهای ترامپ به دانمارک برای تصاحب گرینلند، تاثیر روانی بر تصمیم گیران داشته است. نروژ بخشی از کشورهای اسکاندیناوی و شمال اروپاست که مردمش از این اقدام ترامپ ناراضی می باشند.

دلیل دیگر می تواند نارضایتی اروپاییان از حمایت های آمریکا از اسراییل باشد و به رغم سخنان و تبلیغاتی که از سوی مقامات آمریکایی مبنی بر تلاش جهت صلح و نجات مردم غزه صورت می گیرد، همه به خوبی می دانند که اگر حمایت های واشنگتن از صهیونیست ها نبود (به خصوص ترامپ) موضوع غزه بسیار زودتر حل و فصل شده بود. اما شاید بزرگترین دلیل عدم اعطاء جایزه صلح نوبل به ترامپ، همراه نبودن وی با جریان اصلی جهانی است. به تعبیری می توان گفت قدرت حاکم بر جهان که تصمیمات مهمی اتخاذ می کند و شامل رؤسای کارتل ها و تراست ها، سیاستمداران کشورهای قدرتمند، رؤسای رسانه های بزرگ و سازمان های بین المللی و.. می شود، هژمونی را ایجاد کرده اند که رییس جمهور آمریکا نیز می بایست از آن تبعیت کند.

تلاش های ضعیف ترامپ در خصوص اوکراین و به نتیجه نرسیدن صلح در بخشی از اروپا، این جریان اصلی را از وی ناراضی کرده است و ندادن جایزه به وی، نوعی تنبیه محسوب می شود زیرا آنها می دانستند که ترامپ برای ارضاء حس برتری جویی اش، چه میزان به این جایزه نیاز دارد. اگر رییس جمهور آمریکا توانسته بود، موضوع جنگ اوکراین و روسیه را به اتمام برساند و صلح را به اروپا بازگرداند، قطعاً شایسته دریافت جایز صلح نوبل می گردید.

مسلماً برای جریان اصلی قدرت، حل موضوع اوکراین به مراتب مهمتر از غزه و فلسطین می باشد زیرا احساس ضعیف شدن اروپا در مقابل روسیه و چین، حس خوبی برای آنها نبوده و این پیام را دارد که قدرت این جریان اصلی در حال فروکش نمودن است. آقای ترامپ آنچنان در رویاها و خودخواهی های خود غرق شده و اطرافیان وی آنچنان مشغول راضی کردن وی هستند که برخی سیگنال ها را از محیط پیرامون نمی گیرند و همین آینده وی را به خطر خواهد انداخت و شاید دوباره سندی مانند آنچه در داستان رسوایی اپستین برملا گردید، روی میز قرار گیرد.