اجل معلق اولین سریال ایرانی ست که با مولفه های کمدی سیاه وارد دنیای مرگ و رابطه خنده دار و طنزآمیز با پروردگار و فرشته های دست به فرمانش شد و به نوعی قدرت خالق را به چالش کشیده است. این مجموعه با فاصله گرفتن از فضای کمدی سال های اخیر سینما که اغلب با سوژه های جنسی زن دوم و شوهریابی یا بازنمایی سوژه های تکراری، نخ نما و تاریخ مصرف گذشته دهه 60 از مخاطبان خنده می گرفت، فضای جدیدی را در تجربه های کمدی ایرانی به وجود آورد و در قیاس با دیگر آثار نمایش خانگی تا حد قابل قبولی مخاطبان را با خود همراه کرد.

به گزارش همشهری، حضور رضا عطاران علی رغم نقاط قوت و ضعف این سریال همچنان برگ برنده جذب مخاطب بود و این بازیگر با هوش ذاتی خود در خلق موقعیت های کمدی، بار اصلی پیشبرد داستان را به دوش کشید و موفق شد کاراکتر جدیدی را به دیگر شخصیت های محبوب مجموعه های تلویزیونی اش اضافه کند.

رفاقت و لحظه های ناب انسانی که بین داوود و فرشته مرگ (اجل معلق) در این سریال شکل گرفت از نقاط قوتی است که بازتاب های مثبتی در میان مخاطبان و شبکه های اجتماعی ایجاد کرد. به ویژه حضور بهزاد خلج که برای اولین بار در یک نقش کمدی خود را در معرض قضاوت و محک مخاطبان قرار داد. نبود کارگردانی یک دست و سوار شدن بازیگران بر قدرت کارگردانی در ایجاد موقعیت های خنده دار از نقاط ضعفی بود که در نقد و نظر مخاطبان و منتقدان این سریال دیده می شود.