لاسلو کراسناهورکایی که امسال جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کرد، در نخستین واکنش به دریافت این جایزه در گفت وگوی تلفنی با سایت جایره نوبل گفت: باعث افتخار است که در فهرست برخی نویسندگان و شاعران بزرگ قرار گرفته ام.

به گزارش ایسنا، این نویسنده مجارستانی در این مصاحبه درباره اینکه چگونه تلخ کامی محرکی است برای نوشتن سخن می گوید و اهمیت استفاده از تخیل در این فضای تلخ. کراسناهورکایی بر این باور است که: بدون تخیل دنیایی کاملا متفاوت خواهیم داشت. کتاب خواندن به ما این توانایی را می دهد تا در این دوران بسیار سخت و تاریک در کره زمین نجات پیدا کنیم.

در این گفت وگوی تلفنی، کراسناهورکایی در پاسخ به پرسشی درباره احساس خود از دریافت این جایزه می گوید: چیزی بیشتر از یک بلای ناگهانی. الان دارم درباره واکنش ساموئل بکت پس از دریافت همین جایزه فکر می کنم؛ این به اصطلاح عبارت را به یاد دارید؟ نه پرسشی، نه پاسخی. جمله را به خاطر دارید: عجب فاجعه ای. این نخستین جمله ای بود که بکت پس از اینکه فهمید نوبل گرفته است بیان کرد؛ عجب فاجعه ای.

به همین دلیل است که من هم نخست همین را به شما می گویم که این خبر بیش از یک بلای ناگهانی است؛ شادی و غرور. خیلی خوشحالم و بسیار باعث افتخار است زیرا قرار گرفتن در میان فهرستی از شاعران و نویسندگان بزرگ این قدرت را به من می دهد تا از زبان مادری خودم، زبان مجارستانی استفاده کنم. خیلی افتخار می کنم و خوشحال هستم از این زبان کوچک.

نخست از خواننده ها تشکر می کنم. آرزو می کنم که هر کسی توانایی استفاده از تخیلات خود را داشته باشد زیرا بدون تخیل فعال، زندگی کاملا متفاوتی می داشتیم. کتاب خواندن و لذت بردن و غنی شدن؛ زیرا کتاب خواندن به ما این قدرت را می دهد تا در این دوران بسیار بسیار دشوار کره زمین زنده بمانیم.

این برنده جایزه ادبیات نوبل در پاسخ به این پرسش که اکنون در کجا هستید وقتی فهمیدید که چنین جایزه ای را گرفته اید؟ می گوید: الان در آپارتمان یکی از دوستان هستم که بیمار است و به ملاقاتش آمده ام. باور نمی کنم که برنده جایزه نوبل شده باشم اما بسیار خوشحال هستم.

کراسناهورکایی درباره اینکه اصلا انتظار چنین اتفاقی را داشت یا نه اظهار می کند: کاملا شگفت زده شدم. اصلا فکرش را هم نمی کردم. و در ادامه درباره بزرگ ترین منبع الهامات خود می افزاید: تلخ کامی. بسیار غمگین هستم وقتی به وضعیت کنونی دنیا فکر می کنم. این از عمیق ترین الهام های من است؛ و می تواند برای نسل بعدی و حتی نسل های بعدی در ادبیات هم منبع الهام باشد. انگیزه برای نجات این دوران بسیار بسیار تاریک؛ و بیش از پیش نیازمند قدرت بیشتری برای رهایی از این دوران هستیم.

این نویسنده مجارستانی در جواب پرسشی درباره منظور از نوشتن برای رهایی از این دوران تاریک می گوید: در واقع نوشتن برای من امری خصوصی است. به طور عادی درباره اینکه چه چیزی می نویسم صحبت نمی کنم و هرگز به دیگر دوستان نویسنده و شاعر مشهور نوشته هایم را نشان نمی دهم. کتابی را می نویسم و سپس آن را به ناشر می دهم؛ بعد از آن به کمی زمان نیاز دارم. پس از آن است که نوشتن دوباره را شروع می کنم؛ نوشتن کتابی جدید که بهتر از کتاب قبلی خودم باشد.

او درباره اینکه در مکان های مختلفی زندگی می کند می گوید: در مجارستان زندگی می کنم جایی نزدیک بوداپست؛ روی یک تپه. برخی اوقات در وین؛ مرکز قدیمی سلطنت اتریش و مجارستان.

کراسناهورکایی درباره اینکه بردن این جایزه را چگونه جشن خواهد گرفت می گوید: به جایی در آلمان می روم؛ جایی که به اصطلاح به آن مثلا اداره ثبت احوال می گویند و سپس جایم را تغییر خواهم داد و به مراجع مسئول آدرس پستی خودم را اطلاع خواهم داد.

او در پایان می افزاید: اصلا روی این اخبار خیلی عالی درباره جایزه فکر نمی کنم و به همین دلیل است نمی توانم هیچ تغییری ایجاد کنم.