امیر قلعه نویی از روزی که هدایت تیم ملی را بعد از جام جهانی بر عهده گرفت، به گفته خود فهرستی برای تمام بازیکنان شاغل در فوتبال ایران و خارج از کشور تهیه و در اردوهای مختلف سعی در دعوت همه شایسته ها داشت تا بازیکن خوبی بیرون نماند.

در این سال ها می توان گفت که تقریباً تمام بازیکنان خوب فوتبال ایران حداقل یک بار در اردوی تیم ملی حاضر بوده اند. عدم دعوت از رامین رضاییان که در سپاهان می درخشید و در استقلال نیز بهترین گلزن شد، بزرگترین معمای لیست بود اما در اردوی قبلی برای کافا او هم دعوت شد.

شاید آخرین گزینه -که خودش هم فکر می کرد در فهرست سیاه قرار دارد- دانیال اسماعیلی فر بود اما دیدیم که او هم بعد از مصدومیت صالح حردانی به اردو دعوت شد تا قلعه نویی رسماً و علناً به همه بگوید با هیچ بازیکنی مشکل شخصی ندارد.

حالا فقط می ماند موضوع احمد نوراللهی و مهدی ترابی، کاپیتان سابق پرسپولیس در باشگاه های اماراتی مثل یک ستاره می درخشد و آنجا هم به نشانه اعتماد بازوبند کاپیتانی بسته و قریبا هر هفته از جمله بهترین های ادنوک لیگ است. ترابی هم که همیشه در هر تیمی بازیکن سرنوشت ساز است.

به یاد داریم که هر دو در اردوهای اولیه قلعه نویی دعوت می شدند اما از جایی به بعد هر دو هافبک پرسپولیسی با رفتاری مشابه از تیم ملی رفتند و دیگر دعوت نشدند. امیر تا امروز حاضر نشده هیچ کدام از وساطت ها برای بازگشت این دو را بپذیرد. اتفاقی که همه جای دنیا در همه تیم ها می افتد اما در سطح ملی اگر بازیکنی بتواند به کشورش کمک کند، معمولا بزرگتری کرده و او را می بخشند.

ما نمی دانیم موضع شخصی نوراللهی و ترابی الان در قبال تیم ملی چیست اما جام جهانی جایی است که باید با تمام توان آنجا حاضر شد. حالا که دانیال اسماعیلی فر هم بعد رامین رضاییان دعوت شده، این سوال ایجاد می شود که چه زمانی تابو بایکوت احمد نوراللهی و ترابی می شکند؟