یعنی حرفی که کسی نزده را به شخصی یا گروهی بچسبانید و به جای حرف واقعی آنان، حرف غیرواقعی و ذهنی خود را مورد حمله قرار می دهد.

آقای جلیلی باید به ما بگوید که دقیقا کدام بی عقلی گفته است که باید هسته مرکزی همبستگی و انسجام ملی را ترس از آمریکا قرار دهیم؟ درست است که گروهی از اصلاح طلبان تندرو هنوز هم دل در گروی مذاکره با آمریکا دارند اما ما از میان همان ها هم نشنیدیم که کسی چنین حرف به غایت بی معنایی بزند.

آیا بهتر نیست آقای جلیلی به جای جنگیدن با دشمنان ذهنی و فرضی خود، با دشمنان واقعی این کشور بجنگد؟ جنگ با آن دشمنانی که هدف اول شان برای این روزهای کشور، شکستن همبستگی ملی حول ایران است. آیا بهتر نیست صداوسیما به سمت ایجاد ابعاد مفهومی ایران قوی برود و همبستگی شکل گرفته بعد از جنگ 12 روزه را در این مسیر قرار دهد؟

متاسفانه عملکرد چهار ساله آقایان جبلی-جلیلی عموما برخلاف این مسیر بوده و صداوسیما در موضوعات مختلف وضعیت بدتری نسبت به گذشته دارد. آمار منتشرشده از میزان استقبال مخاطبان از سریال های شهریور که همگی زیر 10 درصد بوده چه معنایی جز شکست سیاست های انحصاری این آقایان دارد؟ آیا وقت اصلاح رویه های اشتباه و پاسخگویی درباره این وضعیت وخیم نرسیده؟ شاید زمان آن باشد که جماعت اصطلاحا عدالت خواه این اخلاق عدم پاسخگویی را کنار گذاشته و از متهم کردن منتقدان به سخنان غیرواقعی دست بردارند؟ البته باید بیشتر درباره نکات مفهومی و تفسیری آقای جلیلی در آن برنامه هم صحبت کرد و نشان داد این گونه نگرش ها چگونه دایره انقلابی گری و وطن خواهی را تنگ می کند.