همزمان با دوران رشد و پیشرفت یونان، در منطقه شمال غربی آن یعنی در شبه جزیره ایتالیا اقوامی زندگی می کردند که تفاوت بسیاری با یونان داشت چرا که از لحاظ تمدن و فرهنگ در سطح پایینی قرار داشتند و به عبارتی قابل مقایسه با تمدن یونان نبود. از شهرهای مهم این اقوام که حکومت جمهوری داشتند، رم بود. از آنجایی که رمی ها همواره در جنگ و جدال با سرزمین های اطراف و همسایگان خود بودند، جنگاوری در میان آنها اهمیت بسزایی داشت و از همین رو پسران خود را پس از دوران کودکی تحت آموزش های سنگین نظامی قرار می دادند.

از سویی در قرن سوم میلادی و به دنبال گسترش فتوحات رمی ها، این حکومت با دولت کارتاژ همسایه شد. گفتنی است نام کارتاژ برگرفته از اسم پایتخت آنها یعنی شهر کارتاژ بود که در تونس فعلی قرار داشت. این مهم سرآغاز جنگ های رمی ها و کارتاژ بر سر راه های دریایی بود که به جنگ های پونیک معروف است. کارتاژی ها بخش های وسیعی از سواحل شمال آفریقا و همچنین جزایر مدیترانه را تحت تسلط خود داشتند. در نهایت و پس از پنجاه سال جنگ بین این دو قدرت و با وجود رشادت های هانیبال، سردار کارتاژی، رومیان پیروز شدند و دولت کارتاژ سقوط کرد. این شروع پیروزی های رومیان بود و آنها با فتح مصر و همچنین آسیای صغیر، سرزمین پهناوری را به دست آوردند؛ بدین صورت بود که حکومت رم به امپراتوری روم تبدیل شد. ولی این شروع ماجرای دیگری بود چرا که گستردگی بیش از حد این قدرت، مسائل جدیدی را پدید آورد. ضمن اینکه همسایگی آنها با دولت های اشکانی و ساسانی زمینه ساز جنگ های بسیاری شد که غالبا با شکست و اسارت رومیان همراه می شد.

سرانجام از قرن سوم میلادی، امپراتوری روم رو به انحطاط گذاشت و اواخر قرن چهار میلادی بود که کنستانتین، امپراتور روم شهر بیزانتیوم و یا همان قسطنطنیه (استامبول فعلی) را مرکز حکومت امپراتوری شرقی روم قرار داد و همین اقدام زمینه ساز جدایی و تقسیم امپراتوری به دو قسمت شرقی و غربی شد. به دنبال همین اتفاق، روم غربی که سرزمین های ثروتمندی چون قسمت شرقی نداشت و از سویی دیگر در معرض تاخت و تاز اقوام دیگر نیز قرار می گرفت، به زودی سقوط کرد. از جانبی و با اینکه روم شرقی حدود هزار سال پابرجا بود ولی عاقبت آن نیز در اواسط قرن پانزده میلادی از صفحه روزگار محو شد.