انگلیس هر سال میلیاردها لیتر آب از دست می دهد و هیچ کس ظاهراً قادر به مهار این بحران نیست. سیستم آبرسانی این کشور به شدت تحت فشار است و طبق برآوردها، تا میانه قرن جاری، انگلیس روزانه با کمبودی حدود 5 میلیارد لیتر آب برای مصارف عمومی و حدود 1 میلیارد لیتر دیگر برای بخش های انرژی، کشاورزی و صنعت روبه رو خواهد بود،

به گزارش تسنیم، اما این بحران فقط به بارش های اخیر مربوط نمی شود؛ موضوع اصلی این است که چه مقدار آب واقعاً از طریق رودخانه ها و سفره های زیرزمینی در گردش است.

بر اساس تازه ترین پیش بینی های هیدرولوژیکی بریتانیا، مناطق مرکزی و شرقی کشور در بسیاری از حوزه های آبریز با کمبود جدی جریان های سطحی روبه رو هستند.

پژوهش های اخیر ویلسون سی. اچ. چان از مرکز بوم شناسی و هیدرولوژی بریتانیا (CEH)، روند تغییر خطر خشکسالی در انگلیس را بررسی کرده است.

خشکسالی هیدرولوژیکی زمانی رخ می دهد که سطح آب رودخانه ها و منابع زیرزمینی برای هفته ها یا ماه ها افت کند، حتی اگر گاه بارش های پراکنده ای وجود داشته باشد. این پدیده بر تأمین آب شهری، اکوسیستم ها و بخش کشاورزی فشار زیادی وارد می کند.

در جنوب انگلیس، نقش اصلی را سفره های آب زیرزمینی آهکی (Chalk Aquifers) ایفا می کنند؛ این لایه های متخلخل در فصل زمستان تغذیه می شوند، بنابراین اگر زمستانی خشک و کوتاه باشد، تابستان بعدی به شدت آسیب پذیر خواهد بود.

شیوه مصرف آب نیز در این بحران تأثیر دارد. اصطلاح Abstraction به معنای برداشت قانونی آب از رودخانه ها یا سفره های زیرزمینی برای مصارف عمومی، کشاورزی یا صنعتی است. برداشت بیش از اندازه در دوره های کم آبی، خسارات سنگینی به تالاب ها و جریان های سطحی وارد می کند.

افزایش جمعیت و تابستان های گرم تر، تقاضا را به شدت بالا برده است. بخش هایی مانند مراکز داده و تأسیسات انرژی پاک نیز برای خنک سازی به مقادیر زیادی آب نیاز دارند.

طبق آمارها، مصرف روزانه افراد دارای کنتور هوشمند حدود 122 لیتر است، در حالی که بدون کنتور این رقم به 171 لیتر می رسد، همین اختلاف نشان می دهد که مدیریت و آگاهی مصرف می تواند نقشی کلیدی در کنترل بحران داشته باشد.

مدل های اقلیمی و هیدرولوژیکی نشان می دهند که با گرم تر شدن زمین، بهار و تابستان خشک تر و شدیدتر می شوند، در حالی که زمستان ها به طور میانگین مرطوب ترند، اما همچنان احتمال ماه های خشک وجود دارد.

به گفته چان، خشک تر شدن بهار و تابستان در آینده عمدتاً به کاهش بارش های تابستانی مربوط است. ، این روندی هشداردهنده است برای مناطقی مانند جنوب شرقی انگلیس که حتی در سناریوهای گرم تر، احتمال وقوع ماه های خشک تر از رکورد فعلی دو برابر می شود.

برای مقابله با بحران، تا سال 2050 طرح هایی شامل 10 سد جدید، 9 تأسیسات نمک زدایی و 7 پروژه بازیافت آب در دست بررسی است، هدف این طرح ها توزیع متوازن منابع و کاهش وابستگی به یک منبع خاص در فصل های بحرانی است.

نهاد ناظر Ofwat نقشه ای جامع از پروژه های زیرساختی تدوین کرده است که با همکاری میان شرکت های آب رسانی، انتقال آب بین مناطق را تسریع می کند. دیوید بلک، مدیرعامل Ofwat، تأکید کرده است: گسترش زیرساخت های حیاتی آب برای حفظ امنیت آبی کشور ضروری است. صنعت آب باید با الهام از پروژه پنج میلیاردپوندی Thames Tideway، اجرای 30 پروژه بزرگ دیگر در انگلیس و ولز را آغاز کند. ،

با این حال، این طرح ها زمان برند و به همین دلیل، کاهش مصرف و جلوگیری از هدررفت باید از همین امروز در اولویت قرار گیرد.

انتظار می رود نظارت بر مصرف خانگی و تجاری افزایش یابد، به ویژه در دوره های گرم. نصب کنتورهای هوشمند آب، اطلاع رسانی سریع درباره نشت ها و قیمت گذاری عادلانه می تواند رفتار مصرف کنندگان را بدون اعمال محدودیت های سخت تغییر دهد.

کاربردهای ساده ای مانند دوش های کوتاه تر، بستن شیر هنگام مسواک زدن، استفاده از آب باران برای آبیاری باغچه ها و شست وشوی کامل ماشین لباسشویی، می تواند به طور چشمگیری در صرفه جویی مؤثر باشد.

رودخانه های سالم نیاز به فضای تنفس دارند، این امر در عمل یعنی محدودیت برداشت آب در دوره های کم جریان و اجرای پروژه های طبیعت محور مانند احیای تالاب ها و کاشت درخت در حاشیه رودخانه ها. رودخانه های گچی انگلیس از حساس ترین زیست بوم ها هستند و برای بقا به تغذیه زمستانی وابسته اند. حفظ آب در سفره های زیرزمینی در فصل سرد، از زیستگاه های نادر در بهار و تابستان محافظت می کند.

نتیجه روشن است: تابستان های گرم تر، تبخیر بیشتر و خطر خشکسالی بالاتر را به دنبال دارند، راهکارها نیز مشخص اند؛ کاهش تقاضا، مهار نشت، و تنوع بخشی به منابع تأمین آب.

بحران کم آبی در انگلیس قابل پیش بینی است، نه اجتناب ناپذیر. شکاف میان نیاز مردم و ظرفیت طبیعی منابع مشخص است و بستن این شکاف نه با تصمیمات نمایشی، بلکه با اقدام مستمر و مدیریت پایدار ممکن خواهد بود.

این مطالعه در ژورنال Journal of Hydrology منتشر شده است.