حسین شریعتمداری در یادداشتی در روزنامه کیهان به بیانیه شورای همکاری خلیج فارس پرداخت. در این مطلب آمده است:

1- وزرای خارجه شورای همکاری خلیج فارس و اتحادیه اروپا با صدور بیانیه مشترکی، ادعاهای بی پایه و اساس و دیکته شده آمریکا درباره حاکمیت امارات بر جزایر سه گانه ایران را مطرح کرده و این بار برنامه هسته ای ایران را هم به آن افزوده اند! این درحالی است که تمامی اسناد موجود به وضوح و با صراحت از حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه تنب بزرگ و تنب کوچک و ابوموسی حکایت می کنند و حاکمان دست نشانده عضو شورای همکاری خلیج فارس -عربستان، امارات، بحرین، کویت، عمان و قطر- در این واقعیت کمترین تردیدی ندارند. از این روی با قاطعیت می توان گفت، ادعای آن ها یک دستور زیرزمینی است که آمریکا از جایگاه صاحب اختیارشان به آن ها دیکته کرده است و نه یک ادعای سرزمینی !

2- در حقوق بین الملل و قوانین مربوط به مرزها و سرزمین ها، حاکمیت یک کشور بر یک منطقه از چند راه به اثبات می رسد. از جمله مالکیت تاریخی ، حاکمیت موثر -یعنی افراشته بودن پرچم، نصب حکام، حضور نیروی نظامی و…- که تمامی این ملاک ها و معیارهای حقوقی از حاکمیت قطعی ایران بر جزایر سه گانه حکایت دارند. بیشترین شمار این اسناد که ثبت بین المللی نیز شده اند مربوط به دورانی است که برخی از کشورهای عربی جنوب خلیج فارس، وجود خارجی نداشتند و تعدادی از آن ها بلوک های تحت حاکمیت ایران بودند. تمامی این اسناد و شواهد حکایت از آن دارند که ادعای حاکمیت امارات بر سه جزیره ایرانی یادشده، نمی تواند در حوزه اختیارات و اراده کشورهای عربی عضو شورای همکاری خلیج فارس باشد و اساساً این کشورها، بارها نشان داده اند نقش و جایگاهی فراتر از حیاط خلوت کشورهای غربی ندارند.

3- در این یادداشت، ابتدا به چند نمونه از اسنادی که نشان دهنده حاکمیت بلامنازع ایران بر جزایر سه گانه است اشاره می کنیم. اسنادی که پیش از این هم به مناسبتی از آن یاد کرده بودیم. بخوانید!

* در سال 1830 کاپیتان جی. بی. بروکس G. B. BRUCKS از سوی کمپانی هند شرقی - وابسته به دولت استعماری انگلیس- نقشه ای رنگی از خلیج فارس تهیه می کند. در این نقشه رنگی که نسخه هایی از آن در وزارت خارجه انگلیس و مخزن اسناد سازمان ملل متحد نگهداری می شود، 3 جزیره تنب بزرگ و کوچک و ابوموسی به رنگ خاک ایران ترسیم شده است. کاپیتان بروکس نزدیک به 12 سال برای تهیه این نقشه در منطقه خلیج فارس بود.

* در سال 1835 ساموئل هنل از سوی دولت انگلیس مامور تعیین حدود کشورها در خلیج فارس می شود. هنل در نقشه خود یک خط فرضی در آب های خلیج فارس ترسیم می کند که جزایر سه گانه در قسمت فوقانی- شمالی- این خط فرضی قرار داشته و متعلق به ایران دانسته شده است.

* در ژانویه سال بعد -1836- سرگرد موریسن جانشین ساموئل هنل، ماموریت او را پی می گیرد و پس از مذاکره با شیوخ خلیج فارس نقشه ای که به تایید آن ها رسیده بود را تهیه می کند. در این نقشه، جزایر سه گانه در عمق بیشتری از قلمرو ایران قرار گرفته است.

* در سال 1881 نیروی دریایی انگلیس بار دیگر نقشه ای از منطقه خلیج فارس تهیه می کند که در آن جزایر سه گانه و خاک ایران، رنگ مشترکی دارند.

* در سال 1886 دایره اطلاعات دولت انگلیس نقشه ایران را با رنگ یکسان جزایر و خاک ایران تهیه کرده و در 12 ژوئن همان سال این نقشه از سوی وزیر مختار انگلیس در تهران به ناصرالدین شاه تحویل می شود.

* در سال 1908، دولت ایران امتیاز استخراج خاک سرخ -سنگ آهن- ابوموسی را به ونگهاوس آلمانی می دهد که دولت انگلیس به دلیل تیرگی روابط خود با آلمان، به ایران اعتراض می کند، دولت انگلیس در اعتراض خود خواهان کسب امتیاز استخراج خاک سرخ برای شرکت های انگلیسی است یعنی تاکید بر حاکمیت ایران…

* برای پیشگیری از اطاله کلام از ده ها سند دیگر، از جمله احکام دولت های وقت ایران برای انتصاب حکام و استانداران خود در بندر لنگه و جزایر یاد شده که بخشی از آن بوده است صرف نظر می کنیم.

4- حالا به موقعیت و شرایط زمانی که شورای همکاری خلیج فارس، این ادعای دیکته شده را مطرح کرده است، نیم نگاهی بیندازید. تمامی موارد بدون استثناء، هنگامی بوده است که آمریکا و اسراییل و اتحادیه اروپا (به عنوان دنباله زائد آمریکا و رژیم صهیونیستی ) از مقاومت ایران اسلامی و نیروهای مقاومت به وحشت افتاده اند و یا از پیشرفت های جمهوری اسلامی ایران در عرصه های علمی و نظامی به شدت نگران شده اند و دقیقاً در این گونه موارد بوده است که حاکمان کشورنماهای جنوب خلیج فارس (بخوانید پادوهای گوش به فرمان خود را) به برپایی نشست (!) و صدور بیانیه ای با تاکید بر حاکمیت جزایر سه گانه فرمان داده اند!

5- با توجه به موارد فوق، به آسانی و بدون کمترین تردیدی می توان درک کرد که بیانیه اخیر و مشترک کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس و اتحادیه اروپا نمی تواند با درگیری نظامی 12 روزه اخیر ایران و آمریکا و رژیم صهیونیستی بی ارتباط باشد و با جرأت می توان گفت که این بیانیه را آمریکا و اسراییل به دولت های پادوی خود در منطقه دیکته کرده اند. تا از این رهگذر، شکست سختی را که در جریان جنگ 12 روزه متحمل شده اند، تحت الشعاع قرار بدهند.

6- و اما، در این میان اشاره به این نکته نیز عبرت انگیز است. بیانیه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در حالی صادر شده است که بیش از 600 هزار نفر (رقم رسماً اعلام شده 70هزار نفر) از مردم مسلمان و مظلوم غزه به دست آمریکا و رژیم صهیونیستی و با حمایت کشورهای اروپایی قتل عام شده اند و این جنایت وحشیانه کماکان ادامه دارد. برخلاف سران دست نشانده کشورهای صادرکننده بیانیه، توده های عظیم مردم در سراسر جهان و مخصوصاً در آمریکا و اروپا به حمایت از مسلمانان غزه به پاخاسته اند. رژیم صهیونیستی از تلاش برای عملیاتی کردن طرح اسراییل بزرگ ! سخن می گوید که تصرف بخش های مهمی از خاک همین کشورهای عربی را شامل می شود.

رژیم صهیونیستی با حمایت آمریکا و همین کشورهای اروپایی امضاکننده بیانیه به قطر حمله نظامی کرده و اعلام می کند که سایر کشورهای عربی نیز از حمله احتمالی این رژیم مستثنا نیستند و… در این میان ایران اسلامی تنها کشوری است که در مقابل جنایات مشترک رژیم صهیونیستی و آمریکا و اروپا ایستاده است. با وجود این همه اسناد و شواهد آیا می توان در این واقعیت که بیانیه مورد اشاره از سوی آمریکا و رژیم صهیونیستی به شورای همکاری دیکته شده است کمترین تردیدی داشت؟!

7- چاره کار چیست؟! نسخه کارساز را از قول امام راحلمان (رضوان الله تعالی علیه) بخوانید!

هر چه ضعف در مسلمین و فساد در ممالک اسلامی است، از حکومت هاست … ملت ها باید دولت هایی که بر خلاف مصالح اسلامی و مصالح ملت ها عمل می کنند با آن ها همان معامله کنند که ملت ایران با شاه مخلوع کرد. و اگر این مطلب در آن جاهایی که دولت ها بر خلاف مسیر ملت ها عمل می کنند عمل بشود، حل مشکلات می شود و دست اجانب از ممالک اسلامی کوتاه می شود. و من از خدای تبارک و تعالی مسئلت می کنم که یا حکومت ها را به هوش بیاورد که موافق اسلام و مصالح مسلمین عمل کنند، یا ملت ها را بر آن ها غلبه بدهد که آن ها را قلع و قمع کند .