در دهه پیش رو، هوش مصنوعی معماری فضا را بازتعریف خواهد کرد. کارشناسان پیش بینی می کنند که ماهواره های هوشمند، فرآیندهای پژوهشی خودکار، مراکز داده مداری و حتی سامانه های خودترمیم به بخشی جدایی ناپذیر از فعالیت های فضایی تبدیل خواهند شد.

به گزارش ایرنا، هوش مصنوعی اکنون به هسته مرکزی طراحی ماهواره ها تبدیل شده است. ماهواره های نسل جدید از این فناوری برای پردازش بلادرنگ، پرهیز از برخورد و رصد تطبیقی بهره می برند. هند و چین ماهواره هایی را به فضا پرتاب کرده اند که از هوش مصنوعی ساکن برای ناوبری، خودارزیابی و انتخاب هوشمند اهداف علمی استفاده می کنند.

هوش مصنوعی در مدار این امکان را برای ماهواره ها فراهم می کند که تمرکز رصد خود را فوری تنظیم کنند و به داده گیری و تحلیل لحظه ای از پدیده ها بپردازند.

آژانس فضایی آمریکا (ناسا) فناوری هدف یابی پویا را آزمایش کرده که به ماهواره ها دستور می دهد حسگرهای خود را به کدام سو جهت دهی کنند و می تواند در کسری از ثانیه به پدیده هایی مانند طوفان یا آتش سوزی واکنش نشان دهد.

کارشناسانی مانند جف بزوس و آژانس فضایی اروپا پیش بینی می کنند که مراکز داده مبتنی بر فضا در 10 تا 20 سال آینده محقق خواهند شد.

این مراکز قادر خواهند بود حجم عظیم پردازش های هوش مصنوعی را با بهره گیری از انرژی خورشیدی انجام دهند.

هوش مصنوعی به ماهواره ها امکان تشخیص و تعمیر مستقل نقص های جزیی را می دهد. به زودی، گروه های ماهواره ای (swarms) قادر خواهند بود به یک ماهواره آسیب دیده کمک کنند یا برای پرهیز از خطر، آرایش مداری خود را تغییر دهند.

هوش مصنوعی روزانه ترابایت ها داده تصویری فضایی را پردازش می کند. ماهواره های کنونی به طور خودکار پدیده هایی مانند سیل، فعالیت های غیرقانونی و تغییرات زیست محیطی را شناسایی می کنند.

پیش بینی می شود تا سال 2035 میلادی، مدار زمین میزبان ماهواره های خودمدیریت و انعطاف پذیری باشد که به انسان ها در گذر از مرزهای شناخته شده فضا یاری خواهند رساند.

این دگرگونی، عصر تازه ای از کاوش و بهره برداری از فضای ماورای زمین را رقم خواهد زد.