شکایت از پسر جوان از آذر سال 98 با مراجعه زن جوانی به پلیس کلید خورد.

به گزارش ایران، شاکی در تشریح ماجرا گفت: چند سالی است که به عنوان نظافتچی در خانه ها کار می کنم. برای پیدا کردن کار در یکی از سایت های اینترنتی آگهی می گذارم. یک روز پسر جوانی با من تماس گرفت و درخواست نظافتچی داد. من در جواب گفتم اگر متأهل هستی و همسرت در خانه باشد، می آیم. آن شخص مدعی شد نامزد دارد و با مادرش در خانه زندگی می کند. من هم پذیرفتم، سپس به دنبالم آمد و من را به خانه شان برد.

وقتی به خانه اش رسیدم کسی آنجا نبود و پسر جوان گفت مادرش برای خرید بیرون رفته و تا یک ربع دیگر برمی گردد، اما وقتی سرگرم کار شدم، به بهانه جابه جا کردن وسیله ای مرا به اتاق خواب کشاند و مرا مورد آزار و تعدی قرار داد. بعد هم 400 هزار تومان پولی را که در کیفم داشتم برداشت و مرا مقابل یک عابربانک برد و 100 هزار تومانی را هم که داخل کارتم بود گرفت و رهایم کرد.

در حالی که پلیس به دنبال ردی از پسر فراری بود زن دیگری به پلیس مراجعه کرد و از تعرض یک راننده پژو خبر داد و گفت: می خواستم به خانه بروم که پژو سفیدرنگی جلوی پایم توقف کرد، فکر کردم مسافرکش است و سوار شدم، اما بعد از مدتی پسر جوان به بهانه برداشتن آب از صندوق عقب در کوچه ای خلوت توقف کرد و به یکباره در عقب خودرو را باز و به من حمله کرد، اول گوشواره هایم را درآورد، از ترسم گفتم هر چه طلا دارم به تو می دهم کاری به من نداشته باش، اما او توجهی نکرد و بعد از تعدی مرا از ماشین بیرون انداخت.

از آنجا که مشخصات این پسر نیز با متهم قبلی شباهت داشت، با چهره نگاری مشخص شد وی همان متهم پرونده تجاوز به زن نظافتچی است.

در بررسی های بعدی، خودروی متهم که متعلق به مادرش بود کشف شد، اما وقتی مأموران به خانه پسر جوان رفتند تا او را دستگیر کنند یکی از مأموران را با ماشین زیر گرفت و گریخت اما چند روز بعد دستگیر شد.

پسر 18ساله بعد از دستگیری و در بازجویی های اولیه منکر تجاوز شد و ادعا کرد: شاکی اول تن فروش بوده و بر سر پول به توافق نرسیدیم و حالا از من به اتهام تجاوز شکایت کرده و شاکی دوم هم با میل و خواسته خودش با من وارد رابطه شد. شاکی دوم وقتی سوار ماشینم شد گفت از سر کار آمده ام خسته ام من هم به او پیشنهاد دادم و او پذیرفت.

این در حالی بود که پزشکی قانونی بعد از معاینه هر دو شاکی تعرض به آن ها را تأیید کرد.

با تکمیل تحقیقات در سال 1400، پرونده متهم به شعبه 3 دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

در آن جلسه دادگاه، شاکی اول حضور نداشت اما شاکی دوم بار دیگر به شرح ماجرا پرداخت و خواهان اشد مجازات شد.

متهم نیز بار دیگر منکر تجاوز شد، اما در پایان قضات بر اساس مستندات، گزارش پزشکی قانونی و احراز تجاوز، متهم را به دو بار اعدام محکوم کردند.

پس از صدور حکم، پرونده به دیوان عالی کشور رفت و قضات دیوان، حکم را تأیید کردند اما وقتی پرونده به اجرای احکام رفت در فاصله یک هفته تا اجرای حکم، متهم توانست رضایت شاکی را جلب کند و با ارسال توبه نامه، درخواست فرجام خواهی و تخفیف مجازات کرد.

با پذیرش فرجام خواهی متهم، پرونده اش بار دیگر به شعبه 3 دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد و این بار نیز شاکی اول در دادگاه حاضر نشد و متهم با ابراز ندامت از قضات درخواست کرد تا در صدور حکمش در حد امکان تخفیف قائل شوند.

نوید گفت: در زمان وقوع جرم تازه 18 سالم تمام شده بود و تبعات و عواقب جرمی که واقع شده بود را نمی دانستم و حالا به جوانی ام رحم کنید و مرا ببخشید.

پس از اظهارات متهم، قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.