ناصرالدین شاه قاجار در خاطرات روز چهارشنبه 9 رجب 1287 (13 مهر 1249) نوشت: صبح در رختخواب بودم، اُقُل بکه گفت: حاجی کلبعلی خوشکیده است (یعنی مرده است) بسیار تعجب حاصل شد؛ و مردم واهمه کرده بودند. مرد پیری بود، قریب نود سال داشت، اما تا دیروز راه می رفت، حرف می زد کار می کرد.

امروز باید برویم به خوشن آباد که از املاک دره جزین است. سه فرسنگ نیم راه بود. سوار اسب شده راندیم. قدری با وزیر خارجه صحبت کرده، بعد به کالسکه نشستم راندیم. باد امروز از روبه رو می آید و راه کالسکه بد نیست. صحرا طرفین راه پست و بلند است. به طوری باد می آمد، گردوخاک بود، که آدم بیزار می شد. چشم ها را کور کرد.

بعد سوار اسب شدم. طرف دست راست روی تپه به ناهار افتادیم. باد شدیدی می آمد. هوا از گردوغبار مثل ابر شده بود. بعد از ناهار سوار شده راندیم. بعد کالسکه سوار شده راندیم. باد زیاد زیاد اذیت می کرد.

طرف دست چپ زه آبی بوده است؛ مثل زاینده رود. گفتند اردک، حقار، هوبره داشته است. ده زره سر راه بود. ده معتبری بود، اما اشجار ندارند کثیف هستند. راندیم از ده خوشن آباد که خیلی معتبر است گذشته، رفتیم منزل. قبل از زره، از ده امیرآباد گذشتم، مال محمدمرادخان زرندی و غلامعلی خان سرتیپ دره جزینی است.

امروز گفتند فرهاد میرزا که حاکم کردستان است آمده است، اما هنوز ندیده ام او را.

منزل هم باد متصل می آمد و گردوخاک بد کثیف. شب شد، موافق استمرار خوابیدیم.

منبع: روزنامه خاطرات ناصرالدین شاه قاجار از ربیع الاول 1287 تا شوال 1288 ق به انضمام سفرنامه کربلا و نجف، به کوشش مجید عبدامین، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، چاپ اول، زمستان 1398، ص 85