در شرایط اقتصادی متلاطم ایران، انتخاب بهترین گزینه برای حفظ ارزش دارایی همواره یکی از دغدغه های اصلی مردم بوده است. میان گزینه های مختلف، مسکن و دلار دو بازار مهم و پرطرفدار محسوب می شوند که هر یک ویژگی ها، مزایا و ریسک های خاص خود را دارند. تصمیم گیری میان این دو بستگی به هدف سرمایه گذار، مدت زمان سرمایه گذاری و میزان ریسک پذیری او دارد.

به گزارش اقتصاد 24، بازار مسکن یکی از سنتی ترین و در عین حال پایدارترین بازار های ایران است. خرید ملک در طول سال های اخیر به عنوان راهی مطمئن برای حفظ ارزش پول و مقابله با تورم شناخته شده است. برخلاف بازار هایی مانند دلار یا طلا، مسکن معمولاً نوسانات کمتری دارد و در بلندمدت بازدهی قابل قبولی ارائه می دهد. از سوی دیگر، مسکن می تواند به عنوان دارایی مولد نیز عمل کند؛ به این معنا که مالک می تواند از طریق اجاره ملک، درآمد ثابتی کسب کند.

بازار ارز و به ویژه دلار، در سال های اخیر به یکی از پرنوسان ترین بازار های مالی کشور تبدیل شده است. مزیت اصلی سرمایه گذاری در دلار، نقدشوندگی بسیار بالا و امکان خرید با سرمایه اندک است. اما این بازار به شدت تحت تأثیر سیاست های اقتصادی و سیاسی است. کوچک ترین تغییر در روابط بین المللی، توافق های سیاسی یا تحریم ها می تواند نرخ دلار را بالا یا پایین ببرد.

در مقابل، بازار مسکن معمولاً رشد کندتر، اما پایدارتری دارد. حتی اگر در یک سال خاص قیمت ملک افزایش چندانی نداشته باشد، در بلندمدت همواره هم پای تورم یا بالاتر از آن رشد کرده است. به همین دلیل، سرمایه گذاران محافظه کار اغلب مسکن را گزینه ای کم ریسک تر و مطمئن تر می دانند.

تورم یکی از عوامل تعیین کننده در هر دو بازار است. در زمان هایی که تورم افزایش می یابد، مردم برای حفظ ارزش دارایی های خود به سمت بازار دلار یا مسکن حرکت می کنند. دلار معمولاً زودتر از مسکن واکنش نشان می دهد، زیرا خرید و فروش آن آسان تر است.

کارشناسان اقتصادی معتقدند انتخاب میان دلار و مسکن بستگی به دوره زمانی سرمایه گذاری و هدف شخصی دارد. اگر هدف، حفظ ارزش پول در کوتاه مدت باشد، دلار گزینه بهتری است. اما برای سرمایه گذاری بلندمدت، مسکن معمولاً بازدهی مطمئن تر و قابل اعتمادتری دارد.